De European Solar Orbiter-ruimtesonde heeft de meest nabije beelden ooit tot de zon gemaakt en heeft de fijnste details van de buitenste atmosfeer van onze ster, de corona, onthuld.
Foto’s zijn gemaakt op 7 maart, toen baan om de zon Het was precies halverwege een land en de de zonop een afstand van 46 miljoen mijl (75 miljoen kilometer) van beide lichamen.
Een van de tools die tijdens deze gelegenheid werd gebruikt, was de Extreme Ultraviolet Imager (EUI), die ziet wezen In het hogere energiegedeelte van de ultraviolette component van het elektromagnetische spectrum.
De European Space Agency (ESA) zei dat vanwege de nabijheid van de zonne-orbiter tot de zon, de EUI 25 enkele opnamen moest maken om de hele zonneschijf in beeld te brengen. in de huidige situatie. De European Space Agency zei dat het EUI-team vier uur nodig had om alle clips vast te leggen, waarbij elke opname 10 minuten in beslag nam, inclusief de tijd die nodig is om het ruimtevaartuig te resetten.
Verwant: Zonne-orbiter ruimtevaartuig legt enorme uitbarsting van de zon vast (video)
En binnenkort komen er betere foto’s. sinds ruimtevaartuig Lancering in februari 2020, zijn grondcontroleteams geleidelijk aan het pad van de zonne-orbiter rond de ster in het centrum van ons zonnestelsel aan het verstevigen. terwijl de twee waren vorige dal De punten in de elliptische baan van het ruimtevaartuig die zich het dichtst bij de zon bevinden, bevonden zich op ongeveer de helft van de afstand tussen de zon en de aarde (47,8 miljoen mijl of 77 miljoen km), en Solar Orbiter is nu op weg naar een veel nauwere ontmoeting.
Op zaterdag (26 maart) om 7.50 uur EDT (1150 GMT) zal het ruimtevaartuig de zon passeren op een afstand van slechts 30 miljoen mijl (48,3 miljoen km), ongeveer een derde van de afstand tussen de zon en de aarde, volgens aan het agentschap European Solar Space. Orbital Project plaatsvervangend wetenschapper Yiannis Zoganelis vertelde Space.com.
De afstand van de Solar Orbiter tot de ster zal dan weer beginnen toe te nemen, maar zijn toekomstige nauwe banen zullen hem nog dichterbij brengen: 26 miljoen mijl (42 miljoen km) van het oppervlak van de zon. Geen enkel ander ruimtevaartuig uitgerust met een camera is zo dicht bij de zon gekomen. NASA’s Parker Solar Probe duikt dieper in de richting van de ster, zelfs Een paar miljoen mijlen Ver weg, maar vanwege de hoge temperaturen op die afstanden, kan het ruimtevaartuig geen camera naar de zon dragen.
Tijdens de beeldvormingscampagne van 7 maart maakten Solar Orbiter-operators ook beelden met behulp van het Coronal Environment Spectroscopy (SPICE)-instrument van het ruimtevaartuig, dat een temperatuurgradiënt in de hele atmosfeer van de zon onthulde. Een van de grootste mysteries van de ster is het vreemde thermische gedrag van de heliosfeer. In plaats van koeler te worden met de afstand, zon sfeer Op grotere hoogte is het zelfs heter.
Terwijl de oppervlaktetemperatuur van de zon “slechts” 9.000 graden Fahrenheit (5.000 graden Celsius) is, stijgt de temperatuur van de buitenste atmosfeer, de corona, tot bijna 1,8 miljoen graden Fahrenheit (een miljoen graden Celsius).
SPICE-metingen onthulden individuele lagen van de atmosfeer van de zon, beginnend in de onderste laag, de chromosfeer, bij 18.000 graden Fahrenheit (10.000 graden Celsius), helemaal tot 1.130.000 graden Fahrenheit (630.000 graden Celsius) in delen van de corona.
In beelden die door de Solar Orbiter zijn verkregen tijdens zijn eerste close-pass in juni 2020, hebben wetenschappers miniatuurzonnevlammen ontdekt die kampvuren. Deze branden, die werden voorspeld door de onlangs overleden zonnefysicus Eugene ParkerDit zou de mysterieuze verwarming kunnen verklaren, denken wetenschappers.
Volg Teresa Poltarova op Twitter Tweet insluiten. Volg ons op Twitter Tweet insluiten en verder Facebook.
“Social media fanaat. Fanatieke bacon fanaat. Wannabe popcultuur fan. Communicator. Gecertificeerd schrijver.”
More Stories
Voor het eerst leggen wetenschappers de dans van eiwit en vet vast op video: ScienceAlert
Starlink-missie dinsdag vanuit Cape Canaveral
Kanker kan ontstaan zonder genetische mutaties