Nieuwe beelden van NASA’s James Webb Space Telescope (JWST) onthullen dat een vroeg sterrenstelsel waarvan bekend was dat het een metgezel had, zijn stervorming overschaduwde.
JWSTHet oorspronkelijke doelwit was SPT0418-47, een van de helderste en stervormende sterren sterrenstelsels In het begin van het heelal. Omdat het een heel ver sterrenstelsel is – ongeveer 12 miljard lichtjaar van de aarde verwijderd – wordt zijn licht afgebogen en versterkt door de zwaartekracht van een ander sterrenstelsel op de voorgrond (tussen SPT0418-47 en de ruimtetelescoop), waardoor een bijna perfecte cirkel ontstaat, genaamd Einsteins ring.
Met behulp van de JWST konden astronomen een duidelijker beeld krijgen van SPT0418-47 en zagen ze een intrigerend lichtpunt nabij de buitenrand van de melkweg. Het blijkt dat de blob een begeleidend sterrenstelsel vertegenwoordigt dat voorheen werd overschaduwd door het licht van het voorgrondstelsel, volgens een vergunning (Opent in een nieuw tabblad) van de Cornell-universiteit.
Verwant: 12 verbazingwekkende ontdekkingen gemaakt door de James Webb Space Telescope
“We ontdekten dat dit sterrenstelsel chemisch overvloedig aanwezig is, iets wat niemand van ons had verwacht”, zei Pu Bing, hoofdauteur van de studie en een doctoraatsstudent in de astronomie aan Cornell, in de release. “JWST verandert de manier waarop we naar dit systeem kijken en opent nieuwe wegen om te bestuderen hoe sterren en sterrenstelsels in het vroege universum zijn ontstaan.”
Eerdere waarnemingen van SPT0418-47 met behulp van Atacama Grote Millimeter/Meter Array (ALMA) in Chili bevatte het hints van een partner, die destijds werden geïnterpreteerd als willekeurige geluiden, aldus de onderzoekers.
Met behulp van de JWST ontdekte de onderzoeker dat het begeleidende sterrenstelsel, SPT0418-SE genaamd, zich op ongeveer 16.000 lichtjaar afstand van SPT0418-47 bevindt. Ter vergelijking: de Magelhaense wolken – een paar metgezellen van het dwergstelsel Melkweg – Het bevindt zich op ongeveer 160.000 lichtjaar afstand van ons.
De nabijheid van SPT0418-47 en SPT0418-SE geeft aan dat deze sterrenstelsels verband houden met interactie of met elkaar versmelten Onlangs. Dit paar sterrenstelsels zou op zijn beurt licht kunnen werpen op hoe vroege sterrenstelsels zich ontwikkelden tot grotere sterrenstelsels, gezien het feit dat SPT0418-47 volgens de verklaring is ontstaan toen het universum nog maar 1,4 miljard jaar oud was.
Interessant genoeg wordt aangenomen dat SPT0418-SE ondanks zijn jonge leeftijd al meerdere generaties sterren heeft gehost. Beide sterrenstelsels hebben een volwassen metalliciteit – of grote hoeveelheden elementen zoals koolstof, zuurstof en stikstof zwaarder dan waterstof en helium – die vergelijkbaar zijn met zon. Onze zon is echter 4,5 miljard jaar oud en erfde de meeste van zijn mineralen van eerdere generaties sterren die acht miljard jaar oud waren, aldus de onderzoekers.
“We zien restjes van minstens twee generaties mensen sterren “Hij leefde en stierf binnen de eerste miljard jaar van het bestaan van het universum, wat niet is wat we normaal zien”, zei co-auteur Amit Vishwas, een onderzoeksmedewerker bij het Cornell Center for Astrophysics and Planetary Sciences, in dezelfde verklaring.
“We denken dat het proces van stervorming in deze sterrenstelsels zeer efficiënt moet zijn en heel vroeg in het universum is begonnen, met name om de overvloed aan gemeten stikstof ten opzichte van zuurstof te verklaren, aangezien deze verhouding een betrouwbare maatstaf is voor het aantal stergeneraties.” ‘, zei Viswas.
De nieuwe resultaten waren Geplaatst op 17 februari (Opent in een nieuw tabblad) In Astrophysical Journal Letters.
Volg ons op Twitter @medewerker (Opent in een nieuw tabblad) of op FSpok (Opent in een nieuw tabblad).
“Social media fanaat. Fanatieke bacon fanaat. Wannabe popcultuur fan. Communicator. Gecertificeerd schrijver.”
More Stories
De kern van Pluto is waarschijnlijk ontstaan door een botsing in de oudheid
“Devilish Comet” 12P/Pons-Brooks is op weg naar de zon. Zul jij overleven?
Opmerkelijke resultaten – Uit nieuw onderzoek blijkt dat het ruggenmerg kan leren en onthouden