Vroegmiddeleeuwse vrouwenbegrafenis ‘belangrijkste ooit gevonden’ in VK | Archeologie

Archeologen schrikken niet vaak van opwinding, maar het archeologische team van het Museum of London kon zich dinsdag niet bedwingen toen ze een “opwindende” ontdekking onthulden die was gedaan op de laatste dag van een kale voorjaarsopgraving.

“Dit is de belangrijkste vroegmiddeleeuwse begrafenis van een vrouw die ooit in Groot-Brittannië is gevonden”, zegt Levente Pence Palas, hoofd van de opgraving. “Het is de droom van een archeoloog om zoiets te vinden.”

‘Ik keek door een verdacht ogende vuilstortkoker en ik zag tanden,’ voegde Balas eraan toe, zijn stem kraakte van emotie bij de herinnering. “Toen kwamen er twee gouden voorwerpen uit de aarde tevoorschijn en schenen naar me. Deze artefacten hebben al 1300 jaar het daglicht niet gezien en de eerste persoon die ze ziet is onverklaarbaar. Maar zelfs dan weten we niet hoe bijzonder deze ontdekking zal zijn.

Balas ontdekte een ongebruikelijke ketting van 30 stuks met ingewikkeld bewerkt goud, granaten en halfedelstenen – een vrouw begraven in een bed tussen 630 en 670 na Christus. Het is verreweg de rijkste ketting in zijn soort die ooit in Groot-Brittannië is gevonden en getuigt van ongeëvenaard vakmanschap in de vroege middeleeuwen.

Een groot, uitbundig versierd kruisbeeld begraven met de vrouw, gezicht eronder begraven, een ander uniek en mysterieus kenmerk van de geheimen van het graf, en bevat een hoogst ongebruikelijke afbeelding van een menselijk gezicht in zacht zilver met blauwe glazen ogen. Twee potten werden met haar begraven en ze bevatten nog steeds een mysterieus residu dat nog moet worden geanalyseerd.

“Dit is een ontdekking van internationaal belang. Deze ontdekking heeft de loop van de geschiedenis bepaald en de impact zal alleen maar sterker worden naarmate we dieper in deze ontdekking duiken. Deze mysterieuze ontdekkingen roepen meer vragen op dan ze beantwoorden. Er valt nog veel meer te ontdekken over wat we hebben ontdekt en wat het betekent.

Graven in april is erg ongunstig. Het kleine, geïsoleerde dorp Harpole in Northamptonshire, wiens naam “vuile vijver” betekent, was alleen voorheen bekend. Jaarlijks angstaanjagend festival en zijn omgeving Een van de slechtste tankstations langs de snelweg in het VK.

Er zijn geen oude kerken in de buurt van de opgravingen of andere begraafplaatsen. Maar dankzij de praktijk Door ontwikkelaars gefinancierde archeologie, Vistry Group House Builders liet hun bouwplaats doorzoeken.

“Ik werk al 19 jaar voor Wistry, dus ik heb veel contact gehad met archeologen”, zegt Daniel Oliver, regionaal technisch directeur van Wistry. ‘Ik ben Simon gewend [Mortimer, archaeology consultant for the RPS group] Noem me enthousiast over potstukken. Naast hem verstijft Mortimer uitdagend, en Oliver voegt er snel aan toe: “Kasttaarten zijn zeker spannender.”

“Op de dag dat het team de Harpole-schat vond, had ik vijf gemiste oproepen van Simon op mijn telefoon”, zei Oliver. “Toen wist ik dat het meer was dan potscherven. Het is net zo spannend als potscherven.

De vrouw – een vrouw was het, hoewel alleen de kronen van haar tanden overbleven – bezat zeker aanzienlijke persoonlijke rijkdom als vroegchristelijke leider, mogelijk zowel een heilige als een prinses. Lynn Blackmore, expert op het gebied van archeologie van het Museum of London, zei: “Er zijn vrouwen gevonden begraven met zwaarden, maar mannen zijn niet gevonden begraven met kettingen.” Deskundigen zijn het erover eens dat ze een van de eerste vrouwen moet zijn geweest die een hoge positie in de kerk in Groot-Brittannië heeft bereikt.

Ze was duidelijk vroom en haar graf is een bewijs van de veranderende tijden, toen heidense en christelijke overtuigingen nog in beweging waren. “Het is een fascinerende begrafenis van uniforme iconografie: de begrafenis-bling heeft een duidelijk heidense smaak, maar het graf is zwaar in de christelijke iconografie,” zei Mortimer.

De sacristie heeft afstand gedaan van haar rechten op de schat, die nu eigendom is van de staat. Zodra hun conserveringswerk is voltooid, hoopt het team het lokaal tentoon te stellen – een ontmoedigende onderneming die nog minstens twee jaar zal duren.

Oliver vraagt ​​zich af waar de eigenlijke opgraving is. Het is niet gebouwd, maar evenmin gemarkeerd. “We willen niet dat mensen binnenkomen met metaaldetectoren”, zei hij. “Dat zou een beetje veel zijn.”