NASA’s Dragonfly-missie zal de grootste maan van Saturnus landen op een land van zandduinen en verbrijzelde ijsrotsen, volgens een nieuwe analyse van radarbeelden van het Cassini-ruimtevaartuig.
Dragonfly, gelanceerd in 2027, is een helikopter die in 2034 zal aankomen en zal verkennen Titan Van de lucht. Het bereik zou veel groter zijn dan dat van een rover op wielen, waarbij Dragonfly ongeveer 16 kilometer kan afleggen op elke reis van een half uur, Volgens NASA. Tijdens zijn tweejarige missie zal het een gebied van honderden kilometers of kilometers breed verkennen. Voordat Dragonfly echter alleen de lucht in gaat, moet hij eerst Titan bereiken onder een baldakijn, een soepele landing op bevroren terrein dat door het struikgewas verborgen is voor gemakkelijk zicht. koolwaterstof Smog die de atmosfeer van de maan vult.
De landingsplaats van Dragonfly wordt Shangri-La Duinveld, nabij de 80 kilometer brede krater Silk. Dit gebied is gefotografeerd door NASA Cassini-ruimtevaartuig Tijdens haar missie om Saturnus Tussen 2004 en 2017 heeft een team van wetenschappers onder leiding van planetaire wetenschapper Léa Bonnefoy van Cornell University die gegevens opnieuw bekeken om tot de meest nauwkeurige beoordeling van de voorgestelde landingsplaats van Dragonfly tot nu toe te komen.
Bonnevoy zei in uitspraak (Opent in een nieuw tabblad). “De libel zal landen in een droge, tropische regio van Titan. Soms regent het vloeibaar methaan, maar het is meer een woestijn op aarde met zandduinen, enkele kleine bergen en een inslagkrater.”
Selk is een interessante site. Naar schatting geologisch jong, misschien een paar honderd miljoen jaar oud, zou de impact die ervoor zorgde dat het ijs uitstak het lokale ijs hebben doen smelten, wat de interacties tussen zoet vloeibaar water en organische moleculen in de koolwaterstofsoep op het oppervlak van Titan zou hebben gestimuleerd. Astrobiologen zijn vooral geïnteresseerd in de chemie van prebiotica – de chemie die koolstofrijke moleculen omvat maar niet wordt gemedieerd door levende organismen – die zou hebben geleid.
Cassini’s radarbeelden van de regio zijn echter beperkt, met resoluties van hoogstens 300 meter per pixel. “Er zijn waarschijnlijk veel kleine rivieren en landschappen die we niet hebben kunnen zien,” zei Bonnevoy.
Wetenschappers weten dat zulke rivieren al bestaan op Titan, dankzij de European Space Agency Huygens Lander, die aan het dek van het Cassini-schip was verankerd voordat het in januari 2005 met zijn parachute op het oppervlak van Titan landde. Deze rivieren zijn echter niet gevuld met vloeibaar water – min 290 graden Fahrenheit (min 179 graden Celsius) te koud daarvoor. In plaats daarvan regenen methaan en vloeibaar ethaan uit de bevroren lucht en spoelen rotsachtige gletsjers in zijrivieren van rivieren die grote meren voeden.
De Cassini-beelden leverden echter meerdere kijkhoeken op. Elke keer dat ze over Titan vloog – ze genoot tijdens haar missie van 127 dichte naderingen tot de maan – bekeek ze de bezienswaardigheden in het gebied van de landingsplaats van Dragonfly vanuit verschillende hoeken, variërend van hellingen van 5 graden tot 72 graden.
Door te analyseren hoe het terrein schaduwen van verschillende vormen produceert op basis van de kijkhoek, was het team van Bonnefoy in staat om het terrein van het gebied te bepalen binnen de limieten van de beeldresolutie en vond het geen grote obstakels die de weergave tegenhouden die Dragonfly moest vermijden.
De wetenschappers berekenden ook de hoogte van de draadkraterrand en ontdekten dat deze varieerde van minder dan 650 voet (200 meter) in sommige delen tot 2000 voet (600 meter), wat hoger is dan verwacht, wat wijst op een minder geërodeerde kraterrand .
Het onderzoek is op 30 augustus gepubliceerd in Planetair wetenschappelijk tijdschrift (Opent in een nieuw tabblad).
Volg Keith Cooper op Twitter @21stCenturySETI. Volg ons op Twitter Tweet insluiten en verder Facebook.
“Social media fanaat. Fanatieke bacon fanaat. Wannabe popcultuur fan. Communicator. Gecertificeerd schrijver.”
More Stories
Bekijk hoe twee prachtige supernovaresten zich in de loop van 20 jaar ontwikkelen (time-lapse video)
NASA publiceert verbluffende time-lapses van supernova's die 20 jaar in 20 seconden laten zien
NASA's geavanceerde zonnezeil met succes ingezet in de ruimte: ScienceAlert