Een verbazingwekkende verloren wereld van kristalheldere meren ontdekt in de woestijn

Een team van wetenschappers heeft in een afgelegen gebied van de Atacama-woestijn een ‘vreemd’ ecosysteem ontdekt dat ‘anders is dan alles’ dat ooit eerder is gezien.

Er was een verbluffende mix van heldere meren omringd door uitgestrekte zoutvlakten op de Argentijnse Puna de Atacama – een gigantisch plateau dat meer dan 3.000 meter boven de zeespiegel uitsteekt.

Het is een van de droogste omgevingen op aarde. Regen valt hier zelden of nooit en de zonnestralen beuken meedogenloos op het terrein, waardoor een omgeving ontstaat waarin weinig dieren of planten kunnen overleven.

Maar in april vorig jaar bekeek geoloog Brian Hynek van de Universiteit van Colorado Boulder enkele satellietbeelden van het gebied toen hij stuitte op wat leek op een netwerk van meren.

Gefascineerd reden hij en microbioloog Maria Farias zo ver als ze konden in de richting van de mysterieuze formaties en liepen vervolgens enkele kilometers onder de hete zon, aldus een onderzoeker. Nieuwe uitgave Gepubliceerd door CU.

“Op sommige plaatsen zaten we tot onze knieën in de zoute modder”, zei Hynek.

Maar toen ze eenmaal op de site waren, beseften ze dat het de moeite waard was: ze hadden iets heel gaafs bedacht.

Groene stromatolietheuvels bloeien op de bodem van een van de Atacama-meren (Brian Hynek)

Daar vonden ze een netwerk van twaalf meren, dat 10,1 hectare besloeg en omgeven werd door kale bergen in de verte.

Onder het glinsterende water zag Hynek enorme hopen groene planten, ongeveer 4,5 meter breed en enkele meters hoog.

Hij identificeerde ze als stromatolieten, complexe microbiële gemeenschappen die tijdens hun groei enorme rotsruggen vormen, net zoals koraalriffen zich ontwikkelen.

Deze dingen waren echter anders dan alles wat de wetenschappers ooit eerder hadden gezien.

Voorlopige waarnemingen suggereren dat deze gemeenschappen kunnen lijken op stromatolieten die bestonden tijdens een periode in de geschiedenis van de aarde die de Vroeg-Archaïsche periode wordt genoemd, toen er bijna geen zuurstof meer aanwezig was in de atmosfeer.

“Dit meer zou een van de beste moderne voorbeelden kunnen zijn van de eerste tekenen van leven op aarde,” zei Hynek.

“Het is anders dan alles wat ik ooit eerder heb gezien, of, in feite, zoals alles wat een wetenschapper ooit heeft gezien.”

Hoewel er tegenwoordig stromatolieten op aarde voorkomen, ook voor de kust van de Bahama’s, zijn deze moderne microbiële assemblages doorgaans relatief klein. Ze groeien ook passief door zandkorrels en ander afval dat in de zee drijft op te vangen, merkte de Universiteit van Californië op in haar persbericht.

Daarentegen kunnen oude stromatolieten zich tot wel zes meter hoog uitstrekken en calcium en koolstofdioxide uit het omringende water absorberen, waardoor mineralen om hen heen neerslaan.

Hynek gebruikte een steenhamer om de stromatolietformatie open te maken en het roze centrum bloot te leggen(Brian Hynek)

De heuvels in de Atacama-meren leken meer op deze archeologische gemeenschappen dan op al het andere dat vandaag de dag op aarde leeft.

De gesteentelagen bestaan ​​voornamelijk uit gips, een mineraal dat veel voorkomt in stromatolietfossielen, maar afwezig is in bijna alle moderne stromatolieten.

Biologisch gezien bestond het uit een buitenste laag fotosynthetische microben, cyanobacteriën genaamd, en een roze kern die rijk is aan archaea, eencellige organismen die vaak voorkomen in de meest extreme omgevingen ter wereld.

Hynek merkte ook op dat de omgeving van het meer zou kunnen lijken op de omstandigheden op de oude aarde, met zijn zoute, zure water en blootstelling aan intense zonnestraling (vanwege de grote hoogte).

Bovendien zouden stromatolietgemeenschappen experts ongekend inzicht kunnen geven in hoe het leven ontstond op Mars, die er miljarden jaren geleden uitzag als onze planeet.

“Als het leven op Mars zich tot het fossiele niveau had ontwikkeld, zou het zo zijn geweest”, zei de geoloog en ruimtefysicus.

“Het begrijpen van deze moderne gemeenschappen op aarde kan ons vertellen waar we op moeten letten als we zoeken naar soortgelijke kenmerken in de rotsen van Mars.”

Hynek (foto) beschreef de ontdekking van de meren als “het grootste eureka-moment” van zijn leven(Brian Hynek)

Hynek en Farias hopen verdere experimenten uit te voeren om te bevestigen dat deze voorheen onbekende stromatolieten actief bezig zijn met het bouwen van hun rotsformaties, en om te leren hoe microben in zulke extreme omstandigheden kunnen overleven.

Het kan echter zijn dat de tijd dringt.

Een bedrijf uit Argentinië heeft het gebied al bestemd voor lithiumwinning.

Zodra dit proces begint, kan het de Atacama-meren volledig verwoesten.

“Dit hele unieke ecosysteem zou binnen enkele jaren kunnen verdwijnen”, zei Hynek. “We hopen dat we een aantal van deze sites kunnen beschermen, of in ieder geval kunnen beschrijven wat er zich bevindt, voordat ze verdwijnen of voor altijd verstoord worden.”

Hij beschreef het vinden van de buitenaardse omgeving als “het grootste ontdekkingsmoment dat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt.”

“Het is verbazingwekkend dat je nog steeds dit soort dingen zonder papieren kunt vinden op onze planeet,” zei hij.

abonnement Voor onze gratis wekelijkse Indy100-nieuwsbrief

Deel uw mening in ons democratische nieuws. Klik op het upvote-pictogram bovenaan de pagina om dit artikel hogerop te brengen op de indy100-ranglijst