Slimmer dan eerder werd gedacht: wetenschappers hebben een verrassend geavanceerde Neanderthaler-constructie ontdekt

Analyse van 40.000 jaar oud gereedschap bracht een verrassend geavanceerd constructieniveau aan het licht.

Een team van onderzoekers heeft ontdekt dat Neanderthalers stenen werktuigen maakten met behulp van geavanceerde meercomponentenlijm. Deze ontdekking, het oudst bekende voorbeeld van een dergelijk geavanceerd hechtmiddel in Europa, suggereert dat deze vroege menselijke verwanten over een grotere mate van intellectuele en culturele verfijning beschikten dan eerder werd gedacht.

Werk, gerapporteerd in het tijdschrift Vooruitgang van de wetenschapDit omvatte onderzoekers van de New York University, de Universiteit van Tübingen en de Nationale Musea in Berlijn.

Technische innovaties door Neanderthalers

“Deze verrassend goed bewaarde gereedschappen vertonen een technische oplossing die sterk lijkt op voorbeelden van gereedschappen gemaakt door vroegmoderne mensen in Afrika, maar het exacte recept weerspiegelt de ‘spin’ van de Neanderthaler, de productie van handvatten voor draagbare gereedschappen”, zegt Radu Iovita. , universitair hoofddocent bij New York UniversiteitCentrum voor de Studie van de menselijke oorsprong.

Het onderzoeksteam, onder leiding van Patrick Schmidt van de afdeling Vroege Prehistorische en Kwartaire Ecologie van de Universiteit van Tübingen, en Ewa Dutkiewicz van het Museum voor Prehistorie en Vroege Geschiedenis van de Nationale Musea in Berlijn, heeft eerdere vondsten van de archeologische vindplaats opnieuw onderzocht. van Le Mostier in Berlijn. Frankrijk, dat begin twintigste eeuw werd ontdekt.

Deze coupe toont sporen van slijtage van een stuk gereedschap dat door de Neanderthalers werd gebruikt tijdens het Midden-Paleolithicum. De locaties van de microfoto's op het artefact zijn in de tekening (linksboven) in rood aangegeven. A) Polijsten of polijsten van de actieve rand van de handgreep van het gereedschap. b) Poets de gekleurde plekken binnen het gebied bedekt met lijm. c) De rand tussen concave oppervlakken, gevormd door het verwijderen van stukken steen die zijn verwijderd, in plaats van op natuurlijke wijze weggesleten. d) Vervaagde of gerafelde rand in het grijpbare gebied bedekt met lijm. Vergelijking tussen (c) en (d) geeft aan dat het versleten onderdeel zich binnen het gebied bevindt dat wordt bedekt door de ontworpen zelfklevende grip. Afbeeldingen worden weergegeven in microns. Bron afbeelding: Tekening van Dr. Greenert, Staatliche Museen zu Berlin

De stenen werktuigen uit Le Moustier – gebruikt door de Neanderthalers tijdens het Midden-Paleolithicum van de Mousteriaanse periode tussen 120.000 en 40.000 jaar geleden – worden bewaard in de collectie van het Berlijnse Museum voor Prehistorie en Vroege Geschiedenis en zijn nooit eerder in detail onderzocht. De instrumenten werden herontdekt tijdens de interne evaluatie van de groep en hun wetenschappelijke waarde werd erkend.

“De items zijn individueel verpakt en sinds de jaren zestig niet meer aangeraakt”, zegt Dutkiewicz. “Hierdoor blijven de aanhangende resten van organisch materiaal heel goed bewaard.”

Het blootleggen van oude technologieën

Onderzoekers ontdekten sporen van het oker-bitumenmengsel op veel stenen werktuigen, zoals schrapers, schilfers en lemmeten. Oker is een natuurlijk aardepigment. Bitumen is een bestanddeel van asfalt en kan worden geproduceerd uit ruwe olie, maar komt van nature voor in de bodem.

“We waren verrast dat het meer dan 50 procent oker was”, zegt Schmidt. “Dit komt omdat luchtgedroogd bitumen ongewijzigd als lijm kan worden gebruikt, maar zijn hechtingseigenschappen verliest als er zulke grote hoeveelheden oker aan worden toegevoegd.”

Hij en zijn team onderzochten deze materialen in trekproeven, die werden gebruikt om de sterkte te bepalen, en andere maatstaven.

Vloeibaar bitumen en aardse oker alvorens te mengen. Krediet: Patrick Schmidt

“Anders werd het toen we vloeibaar bitumen gebruikten, dat is niet echt geschikt voor hechting. Als er 55% oker wordt toegevoegd, ontstaat er een kneedbare massa”, zegt Schmidt.

Het mengsel was zo plakkerig dat het stenen werktuig eraan bleef kleven, maar niet aan de handen bleef kleven, waardoor het een geschikt materiaal voor het handvat was.

Het belang van de resultaten

Uit microscopisch onderzoek van de slijtagesporen van deze stenen werktuigen bleek namelijk dat de lijmen die op de gereedschappen van Le Mustier werden aangetroffen, op deze manier werden gebruikt.

“De gereedschappen vertoonden twee soorten microscopische slijtage: de eerste is het typische polijsten van scherpe randen dat meestal wordt veroorzaakt door de werking van andere materialen”, legt Iovita uit, die deze analyse heeft uitgevoerd. “De andere is een glanzende coating die verspreid is over het zogenaamd draagbare gedeelte, maar nergens anders, wat volgens ons het gevolg is van slijtage door de oker als gevolg van de beweging van het gereedschap in het handvat.”

Implicaties voor de menselijke evolutie

Het gebruik van meercomponentenlijmen, waaronder verschillende kleverige stoffen zoals boomharsen en oker, was al eerder bekend bij de vroegmoderne mens. Homo sapiens, in Afrika, maar niet van vroege Neanderthalers in Europa. Over het geheel genomen wordt de ontwikkeling en het gebruik van lijmen bij het maken van gereedschappen beschouwd als een van de beste fysieke bewijzen van de culturele evolutie en cognitieve vaardigheden van de vroege mens.

“Gecombineerde lijmen behoren tot de eerste uitingen van moderne cognitieve processen die vandaag de dag nog steeds actief zijn”, zegt Schmidt.

De auteurs wijzen erop dat in de regio Le Moustiers oker en bitumen moesten worden verzameld op afgelegen locaties, wat veel inspanning, planning en een gerichte aanpak vergde.

“Rekening houdend met de algemene context van de vondsten gaan we ervan uit dat deze lijm door Neanderthalers is gemaakt”, besluit Dutkiewicz.

“Wat onze studie aantoont is dat de vroege Homo sapiens in Afrika en de Neanderthalers in Europa vergelijkbare denkpatronen hadden”, voegt Schmidt toe. “Hun lijmtechnieken zijn net zo belangrijk voor ons begrip van de menselijke evolutie.”

Referentie: “Okergebaseerde composietkleefstoffen op de Mousteriaanse schrijfsite documenteren complexe kennis en hoge investeringen” door Patrik Schmidt, Radu Iovita, Armel Shari Duhaut, Günter Müller, Abai Namin en Ewa Dutkiewicz, 21 februari 2024, Vooruitgang van de wetenschap.
doi: 10.1126/sciadv.adl0822