‘Opvolging’: Jeremy Strong bij het afscheid nemen van Kendall Roy

Bij het filmen van het laatste seizoen van “Succession”, deze winter ingepakt, reisde acteur Jeremy Strong naar het Deense vissersdorp waar hij en zijn vrouw een huis hebben. Hij ging alleen wandelen op het strand.

“Ik keek naar de zonsondergang en probeerde afscheid te nemen van een personage van wie ik zeker weet dat hij altijd bij me zal zijn, altijd een deel van mij zal zijn”, zei hij.

Voor Strong, die zeven jaar geleden begon met het filmen van het HBO-drama en een Emmy won voor zijn rol als Kendall Roy, was het een happy end. Een acteur met een buitengewone toewijding, die eraan werkt om zich volledig over te geven aan een rol. En met Kendall, de gewonde zoon van Logan Roy (Brian Cox), een meedogenloos succesvolle mediamagnaat, voelt hij dat hij het voelt.

Maar voor Jesse Armstrong’s “Succession” -personage, eindigde het op somberdere voorwaarden. Kendall begon de laatste aflevering op zondagavond met de gedachte dat hij de CEO van een gigantisch conglomeraat zou worden. Maar de slotscène, die ook aan de waterkant plaatsvindt, ook bij zonsondergang, laat Kendall verdoofd, zonder vrienden en kwetsbaar achter.

“Iemand zei ooit dat acteurs emotionele atleten zijn”, zei Strong maandag. “Deze show was als een tienkamp voor mij.”

Inmiddels is hij hersteld. En vanuit een opzichtige hotelkamer in Manhattan neemt Strong, Kendall’s truckerpet, T-shirt en ketting aan en bezit wat on-Kendall coolheid, deel aan een videogesprek om tragedie, kwetsbaarheid en Kendall’s melancholische dagboek te bespreken. Deze fragmenten zijn bewerkt uit het gesprek.

Moet Kendall worden benoemd tot CEO?

Het was zeker uitgerust. Ik heb het gisteravond bekeken en ik wilde wanhopig dat het anders zou aflopen. Denk ik dat het goed zou zijn geweest voor het bedrijf en het land? Ik bedoel, we hebben hem alle morele en ethische grenzen zien overschrijden. Hij toonde een sterk pragmatisme. Hij is geworden wat zijn vader wilde, namelijk kunnen domineren en de meedogenloosheid en morele flexibiliteit hebben om te doen wat nodig is. Ik heb het gevoel dat hij klaar is om CEO te worden, in de tragische wiskunde daarvan.

Was zijn grootste tragedie de zoon van Logan Roy? Zou het beter zijn geweest als hij zich een weg had kunnen banen?

In zekere zin zijn dit alle tragedies van de Roy-familie, dat ze erin zijn geboren. Jesse en ik creëerden deze herinnering aan een moment waarop mijn vader zei: “Op een dag zal jij het zijn, en je zult de baan krijgen die ik heb.” Die belofte geven aan een 7-jarige is als een doodvonnis. Hij zet Kendall op dit pad, zonder ooit het gevoel te hebben dat hij het zelf verdiend heeft.

Deze karakters hebben alle attributen van macht, maar niets in hun leven of opvoeding hield hen vast aan enig gevoel van persoonlijke macht. Als er iets was, namen hun vader en moeder dat van hen af ​​en lieten ze zich hulpeloos voelen, wat deze behoefte van Kendall verklaart om te overcompenseren en te hard te proberen en de grens te overschrijden. Hij heeft dit nodig om ervoor te zorgen dat zijn leven in orde is, of dat het enige betekenis heeft. En ik vond het ondraaglijk pijnlijk, zoals het daarna ging. Hij is zijn morele kompas kwijt. Hij heeft zijn integriteit verloren. Hij verloor het allemaal. Zeven jaar hieraan werken is een langzame, meedogenloze dood geweest voor Kendall Roy.

Is dit wat de slotscène aan de rand van de East River suggereert?

We hebben deze scène in februari in Battery Park opgenomen. Ik heb het nog nooit zo koud gehad in mijn leven. Wat er gebeurde was als de bevroren negende cirkel van de hel. Ik voelde niets. Ik heb het geprobeerd en ben het water in gegaan. We hebben Kendall keer op keer zien verliezen, maar deze ziet er rampzalig uit.

Ik denk niet dat er een weg terug is. Jesse had het gevoel dat als hij dit moment eenmaal voorbij was, er misschien een toekomst voor hem zou zijn. Ik had het gevoel alle hoop te verliezen. Dus ik stond op en beklom deze barrière en liep op de pilaren. De acteur die Colin speelt [Kendall’s bodyguard, played by Scott Nicholson] Hij rende weg en hield me tegen. Ik weet niet of Kendall dood wil of dat hij gered wil worden.

Water is altijd zo belangrijk geweest voor Kendall.

Hij is altijd op een plek waar hij uit zou kunnen glippen, of hij zou gewoon kunnen worden ondergedompeld en erin verdronken. Hij vertrapt water voor zijn leven.

Kendall is de favoriete zoon van een zeer machtige man. Waarom beschouwde hij zichzelf altijd als een underdog, een buitenstaander?

Ik ken veel mensen die zeer bevoorrecht zijn en die niet helemaal het proportionele gevoel van eigenwaarde hebben begrepen waarvan je zou denken dat het erbij hoort. Dit personage heeft nog nooit zo lekker in zijn vel gezeten. Deze angst, dit gebrek, maakte deel uit van zijn verslaving en ambitie.

De finale bevatte ook enkele scènes gefilmd in Barbados, die de band en genegenheid tussen jongere broers en zussen, Roy, benadrukten. Hoe hebben jij en de andere acteurs gewerkt om je het gevoel te geven dat je familie bent?

Het is gewoon hoe ver we zijn gekomen, 40 uur verhaal over zeven jaar. De relatie die we allemaal met elkaar hebben – alle aspecten ervan zijn gemakkelijk te begrijpen. Er is diepe liefde, genegenheid en verbondenheid, en dan wrijving en vijandschap. Geheel. Ik hou van deze mensen. Schrijven vereiste meestal dat we elkaar ontmoetten in een plaats van twist en vijandschap, maar ik hield van de keren dat we onze hertoginnen neersloegen en genoten van elkaars gezelschap. Dit was de laatste scène die we opnamen in de hele serie, “A Meal Fit for a King.” Het was echt een leuke manier om te eindigen.

En je hebt het “A Meal Fit for a King”-sap gedronken?

Ja, ik moest. Voor mij, als ik dat sap niet drink, ben ik niet genoeg geïnvesteerd in hoeveel Kendall CEO wil zijn, en hij moet het drinken, en ik moet het drinken, anders is het allemaal gewoon prestatie. Dus ik dronk het op en ging naar buiten en sprong in de oceaan en kwam terug voor nog een shot. Gelukkig moesten we maar een klein beetje doen.

Mensen verwarren acteurs vaak met hun personages. Wat zijn de overeenkomsten tussen jou en Kendall en wat zijn de verschillen?

Ik heb het unieke gevoel gehad om te willen zoals Kendall; Ik heb altijd al acteur willen worden. Ik heb sterk het gevoel dat ik een radertje ben dat is ontworpen voor een machine: mijn leven heeft alleen zin voor mij als ik dit werk doe. In tegenstelling tot Kendall heb ik precies dat kunnen doen.

Maar ik begreep de risico’s die dit voor hem met zich meebracht. Ik kan me niet echt voorstellen hoe onaantrekkelijk mijn leven zou zijn geweest als ik niet de gelegenheid had gehad om dit bedrijf uit te oefenen en te doen. Kendall wordt gezien als hard proberen. Ik denk dat dit iets is geworden om te beoordelen of om uit te lachen, maar ik moest altijd mijn best doen en hard werken. Ik denk dat daar waarde in zit, en ik zou niet hebben geweten hoe ik het op een andere manier moest doen.

Maar de verschillen zijn talrijk. Ik heb drie jonge kinderen en het grootste deel van mijn leven heb ik net Room on the Broom gelezen en vader, echtgenoot en vriend zijn gewoon een bestaan ​​dat niet helemaal bij Kendall hoort.

Kendall werd al snel een favoriet bij fans en inspireerde een lawine van memes — Kendall is verdrietigEn Babymeisje Kendall. Hebben fans het personage verkeerd begrepen?

Ik heb dat allemaal kunnen vermijden omdat ik echt niet online ben en niet op sociale media. Ik zie nu mensen met tassen en t-shirts rondlopen en het is heftig, de manier waarop mensen het personage van alles aanbieden. Persoonlijkheid maakt deel uit van de lakmoesproef. Sommige mensen gebruiken het woord ‘ineenkrimpen’ en anderen vinden het ongelooflijk sympathiek. Denk ik dat iets hiervan verkeerd wordt begrepen? Ik weet het niet. Er is gewoon iets met dit personage, met dit soort man – er is veel mannelijke kwetsbaarheid, iets dat me altijd trof toen ik opgroeide toen ik hem in verhalen zag. Op dit moment in onze cultuur reageren mensen er sarcastisch of empathisch op. Het is niet mijn taak om iemand te vertellen hoe erop te reageren, maar er is gewoon iets aan kwetsbaarheid dat polariseert.

Je zei dat je doel als artiest is om alles op het veld achter te laten. Heb je het hier gedaan?

Ja heb ik gedaan. Ja. Ja. Ja. Een vriend sms’te me en zei: Je kunt ook naar de woestijn gaan en sterven.

Dit is een grappige manier om gefeliciteerd te zeggen.

Deze ene keer in mijn leven en ik hoop dat het nog vele malen zal zijn – ik wil dit doen tot ik sterf – voelde ik me volledig uitgedrukt door een stuk werk.

Heb je iets gedaan om afscheid te nemen van dit personage en deze wereld? Welke rituelen?

Het is duidelijk dat dit in veel opzichten een monolithische ervaring voor mij is geweest, als artiest en als persoon. Ik kreeg drie kinderen terwijl ik deze show deed, en het veranderde mijn leven op zoveel manieren. Het ritueel was, denk ik, een behoorlijke investering. Toen het gebeurde, was het voor mij het enige dat telde in de wereld. Als het voorbij is, is het echt weg. Ik heb hier alles voor gegeven, maar ik kan het niet vasthouden, ik kan het niet bezitten. Ik heb niet het gevoel dat het van mij is.