Oorlogsnieuws Rusland-Oekraïne: live updates

Svitlana, Lesya en Natasha wonen in de zogenaamde grijze zone, een bufferzone tussen de Oekraïense en Russische deelstaten Zaporizhia in het zuiden van Oekraïne. De frontlinie is weinig veranderd sinds Rusland in februari 2022 zijn grootschalige invasie van Oekraïne lanceerde, toen de troepen van Kiev de Russische opmars stopten door een brug in Kamianske op te blazen.

Russische troepen zijn ten zuiden van het dorp en wisselen dag en nacht artillerievuur uit met Oekraïense troepen in het noorden en oosten. Hoewel de meeste bewoners na de invasie het kleine dorp ontvluchtten, bleven de drie vrouwen, ze groeiden uit hun tuinen en verzorgden hun honden, ondanks het bijna constante gevaar van artilleriebombardementen, waardoor het dorp grotendeels in puin lag.

De frontlinie wordt sinds januari steeds zwaarder beschoten terwijl Russische troepen zich voorbereiden op de verdediging tegen een langverwacht Oekraïens tegenoffensief.

Lesya’s man kwam in zijn tuin om het leven toen in april vorig jaar een Russische granaat in zijn buurt viel. Afgelopen voorjaar werd Svitlana’s huis verwoest door beschietingen en ze ging ernaast wonen. In april raakte hij gewond bij een explosie terwijl hij brood uitdeelde aan dorpelingen. De namen van de vrouwen zijn om veiligheidsredenen achtergehouden.

Ze waren aangekomen in het nabijgelegen Stepnohirsk, waar hulpdiensten van de overheid humanitaire hulp verleenden, voornamelijk om zakken hondenvoer op te halen, die ze op hun fietsen balanceerden voor de rit naar huis.

“We lopen al sinds 5 uur ’s ochtends”, zei Lesya. “We moesten ons verschillende keren verbergen voor beschietingen.”

Thuis hebben ze hun kelders omgebouwd tot comfortabele woonruimtes om te schuilen voor beschietingen.

“We zijn eraan gewend,” zei Natasha. “We zitten in kelders, die er al uitzien als hotels. We wachten op de overwinning. We bidden. Ze begon te huilen terwijl ze sprak.

“Ik ben daar geboren, daar gedoopt. Ik zal daar sterven”, zei Svitlana over Kamianske.

Lokale brandweerlieden komen nog steeds het dorp binnen, blussen branden door beschietingen, redden de gewonden bij de explosies en brengen humanitaire hulpgoederen naar de overgebleven bewoners.

“Alleen idioten zijn niet bang”, zegt de 47-jarige Serhiy, commandant van de plaatselijke brandweerkazerne in Stepnohirsk. “Maar we zijn nog steeds aan het werk.” Om veiligheidsredenen noemde hij alleen zijn voornaam.

Alle gebouwen in Kamiansk werden verwoest door Russische beschietingen, zei hij. ‘Er is niets in Kamianske,’ zei hij.

Hij liet een foto van een rozentuin zien op zijn mobiele telefoon. “Zo was het voordat de ‘Russische wereld’ kwam”, zei hij, verwijzend naar president Vladimir V. Serhi veegde met zijn mobiele telefoon en liet een foto zien van zijn tuin, die in brand stond en bedekt was met puin.

Op een kleine straatmarkt in Stepnohirsk verkocht Alla Viktorivna aardappelen, uien en tomaten uit haar tuin.

‘De zaken gaan niet goed’, zei ze, terwijl ze uitlegde dat er nog maar een paar mensen in het dorp te koop waren.

“Ik heb er nooit aan gedacht om weg te gaan”, vervolgde ze. “Hoe kun je je huis, tuin, katten, honden verlaten? Ik heb een grote hond.

Hij zei dat hij zich meestal in zijn kelder verstopt als de beschietingen beginnen.

“Maar soms heb je ’s nachts geen tijd en rol je onder je bank”, zei ze. “Je hoort het fluiten.”