Metal Planet draait elke 7,7 uur om zijn ster

Astronomen die betrokken zijn bij het jagen op planeten die in een baan om buitenaardse planeten of andere stellaire systemen draaien, hebben een kleine wereld ontdekt genaamd GJ367B, die de helft van de massa van de aarde is. Een van de lichtste asteroïden die tot nu toe zijn ontdekt, draait GJ 367 b om zijn moederster om 7,7 uur en is ongewoon dicht, gemaakt van bijna puur ijzer.

Het wordt “Super-Mercury” genoemd vanwege zijn locatie en samenstelling, en daagt aspecten van de theorieën over planetaire vorming van het lichtgewicht bedrijf uit. Dit kan erop wijzen dat de miniatuurwerelden steeds diverser worden dan eerder werd aangenomen.

“Het is absoluut verheugend om een ​​planeet als deze te hebben ontdekt”, zegt Diana Valencia, een astronoom aan de Universiteit van Toronto die niet betrokken was bij de ontdekking. “Het is boeiend.”

GJ367B draait om een ​​koele rode ster op ongeveer 31 lichtjaar van de aarde. Onderzoekers ontdekten aanvankelijk dat het kon worden gebruikt NASA’s Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS), Een ruimtetelescoop die nabije werelden detecteert door te meten hoe hun stergastheren vervagen als ze voor de gezichten van de sterren bewegen. Aangezien deze verduistering een kleine tank met licht van een ster creëert, kunnen astronomen deze gebruiken om de grootte van een planeet te schatten.

De nieuw ontdekte wereld is 5.700 mijl breed, dat is driekwart van onze planeet. Vervolgwaarnemingen met het uiterst nauwkeurige Radial Velocity Planet Survey (HARPS)-telescoopinstrument in het La Silla Laboratory in Chili stelden onderzoekers in staat de massa te detecteren.

De Harps-detector probeert subtiele oscillaties in hun moedersterren, de exoplaneten, teweeg te brengen.

Met zijn massa en diameter in de hand kunnen wetenschappers de dichtheid van GJ 367 b berekenen, wat aantoont dat het een buitenaards wezen is in vergelijking met de meeste asteroïden. Het ligt dicht bij de aarde of Venus, maar met een Mercurius-achtige samenstelling, die voornamelijk uit ijzer bestaat.

“Het is een rare bal”, zegt Christine WF Lam, astronoom en hoofdauteur van het Duitse ruimtecentrum in Berlijn. Donderdag een paper over wetenschap.

Omdat hij zo dicht bij zijn ouders staat, is de ene kant van de GJ 367 b altijd naar de brandende ster gericht. De dagtemperatuur zou moeten stijgen tot 2700 graden Fahrenheit, heet genoeg om steen en metaal te smelten, wat een lavawereld zal worden, voegde Dr. Lam eraan toe.

GJ 367 b biedt wetenschappers een manier om te bestuderen hoe de werelden die het dichtst bij de sterren staan, ontstaan. De leidende theorie voor hoe een plaats als Mercurius werd gevormd, is dat aan het begin van de geschiedenis van het zonnestelsel een aardachtige rotsachtige planeet werd gevormd in de buurt van de zon. Massieve ruimterotsen raken vervolgens dit object en verwijderen de wereld van zijn korst en korst. Wat betekent Mercurius is eigenlijk een gigantisch planetair centrum Zittend in de buurt van de brandende zon.

Maar het probleem met zo’n situatie is dat het niet perfect werkt, zei Dr. Valencia. Conflicten hebben misschien de buitenste lagen van proto-kwik geduwd, maar het materiaal gaat niet ver. Gevangen in de aantrekkingskracht van de zon, blijven de rotsen en metalen dicht bij de baan en keren ze uiteindelijk terug naar het oppervlak van het object.

Het is mogelijk om speciale omstandigheden te veroorzaken waarom dit niet is gebeurd, maar de aanwezigheid van GJ 367 b en soortgelijke objecten is niet ongebruikelijk op dergelijke planeten, zei Dr. Valencia.

“We moeten nadenken over hoe een superkwik kan worden gecreëerd, niet zelden en betrouwbaar”, voegde hij eraan toe.

Een mogelijkheid is dat er nog steeds geen model is voor planetaire vorming. Misschien kunnen dichte elementen zoals ijzer op de een of andere manier een ster dichterbij brengen in zijn jongere dagen, zei Dr. Valencia. Hoewel werelden zoals GJ 367 b wetenschappers in een dergelijke richting beginnen te duwen, blijft een dergelijk idee voorlopig speculatief.

Het team dat de asteroïde heeft ontdekt, plant al aanvullende observaties over het systeem. Ze willen ook een gigantische telescoop gebruiken om licht van GJ 367 b op te vangen, die kan detecteren of het atmosferisch is of dat het oppervlak daadwerkelijk gesmolten is.

Onderzoekers hebben ontdekt dat grote werelden altijd gemakkelijker te ontdekken zijn dan kleine lichamen, en dat er een opeenvolging van bedrijven is, zoals de gigantische Jupiter, met allerlei compositie- en baaneigenschappen. Vreemde kleine objecten zoals de GJ 367 b blijven veranderen naarmate geavanceerde telescooptechnieken onderzoek openen aan de andere kant van het spectrum.

“Je bent wakker om te onthouden dat deze planeten hun eigen verhalen hebben”, zegt Jonathan Fortney, een planetaire wetenschapper aan de Universiteit van Californië, Santa Cruz. “Dit is een andere manier om te laten zien dat de uiteindelijke planetaire effecten heel anders zullen zijn.”