Advies | President Biden, u heeft invloed die levens in Gaza kan redden. Gebruik het alstublieft.

President Biden lijkt tegenwoordig strenger tegen Israël en toont meer medeleven met de uitgehongerde mensen in Gaza. ‘Er zijn veel onschuldige mensen die in de problemen komen en sterven’, zei Biden. “En het moet stoppen.”

Maar het zal niet vanzelf stoppen, en kan zelfs erger worden als Israël Rafah binnenvalt, of als de honger in hongersnood verandert. Het lijkt mij dat Bidens zorgen over de Palestijnen hol zijn, omdat hij niet bereid was sterke druk uit te oefenen op de Israëlische premier Benjamin Netanyahu om dit te stoppen.

Nu bevinden we ons dus in een vreemde situatie: Amerikaanse bommen en Amerikaanse hulp beide Vallen uit de lucht van Gaza.

In 1948 voerden de Verenigde Staten en hun bondgenoten de beroemde missie uit Luchtbrug Berlijn Om West-Berlijn te redden van de Sovjetblokkade. We zijn nu bezig met een nieuwe humanitaire luchtbrug – dit keer vanwege de acties van onze partner, niet van de vijand. Israël staat erop elke hulpvrachtwagen die Gaza binnenkomt zorgvuldig te inspecteren. Een hoge regeringsfunctionaris vertelde me dat Israël hele vrachtwagenladingen zou terugsturen als er noodgeboortepakketten in zaten, blijkbaar omdat er een klein scalpel bij zat om de navelstreng door te snijden. UNICEF vertelde me dat Israël weigert draagbare toiletten te introduceren. Senatoren Chris Van Hollen en Jeff Merkley bezochten de grens met Gaza is gevonden Israël verbood waterzuiveringsapparatuur. Lid van het Britse parlement Hij zei Israël verbood 2.560 lampen op zonne-energie.

Omdat Biden Israël er niet van kon overtuigen om te bezuinigen op de onzin en genoeg hulp binnen te laten om hongersnood te voorkomen, ging hij over op luchtlandingen en zeepassages – wat beter is dan niets, en ook jammerlijk ontoereikend. Cindy McCain, hoofd van het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties, Waarschuwen Toegang tot Gaza over de weg is noodzakelijk, en dat “als we de hoeveelheid hulp die naar de noordelijke regio's gaat niet aanzienlijk verhogen, er hongersnood dreigt.”

Diplomatie gaat zowel over het omdraaien van de armen als over het overtuigen, maar Biden lijkt niet bereid te handelen op manieren die kracht geven aan zijn woorden. Simpel gezegd negeert Netanyahu het Witte Huis omdat er geen kosten aan verbonden zijn.

Dit is niet geheel nieuw. “Onze Amerikaanse vrienden geven ons geld, wapens en advies”, zei de Israëlische minister van Defensie Moshe Dayan in 1967 tegen een bezoekende Amerikaanse zionistische leider. “We nemen het geld, we nemen de wapens, en we verwerpen het advies.”

Avi Shlaim, historicus, Vertelt De bezoeker vroeg wat er zou gebeuren als Amerika zou zeggen dat Israël geen hulp zou ontvangen tenzij het het advies zou opvolgen. ‘Dan moeten we het advies ook ter harte nemen,’ antwoordde Dayan.

Onder hardnekkige presidenten is dit van tijd tot tijd gebeurd. Mijn eerste bezoek aan het Midden-Oosten omvatte een rondreis door Libanon, verscheurd na de Israëlische invasie van 1982, waarbij veel Palestijnen om het leven kwamen, maar de veiligheid van Israël niet werd verbeterd. Ik wist niet dat president Ronald Reagan achter de schermen premier Menachem Begin belde na een gruwelijk artilleriebombardement, en in plaats van om stopzetting te vragen, beval hij het te stoppen.

‘Ik was boos’, schreef Reagan in zijn memoires, The New York Review of Books. mannelijk. “Ik vertelde hem dat het moest stoppen, anders was onze hele toekomstige relatie in gevaar. Ik gebruikte opzettelijk het woord Holocaust en zei dat het symbool van zijn oorlog het beeld was geworden van een baby van zeven maanden waarvan de armen waren afgerukt.

‘Twintig minuten,’ voegde Reagan eraan toe. ‘Later belde hij me om te vertellen dat hij opdracht had gegeven een einde te maken aan het bombardement, en riep hij op tot voortdurende vriendschap.’

Ik hoop dat Biden een soortgelijke vastberadenheid toont. Hij zou beperkingen op het eindgebruik kunnen opleggen aan de levering van offensieve wapens, waardoor de manier waarop deze kunnen worden gebruikt wordt beperkt (zoals hij doet met Oekraïne). “Hij zou zich eenvoudigweg kunnen houden, zoals acht senatoren hebben aangedrongen, aan de Amerikaanse wet die een einde maakt aan de militaire steun aan welk land dan ook wanneer de president dit nodig acht.”beperktDirect of indirect de overdracht of levering van Amerikaanse humanitaire hulp.

Onder druk van het Congres bracht Biden het vorige maand uit Nationaal Veiligheidsmemorandum 20wat de wet opblaast en vereist dat Israël deze bevestigt Eind maart Het maakt de levering van humanitaire hulp mogelijk; Anders lopen ze het risico te worden voorzien van aanvalswapens. Dit vertegenwoordigt een hefboomwerking, maar alleen als Biden bereid is deze te gebruiken.

De president zou er ook publiekelijk bij Egypte op kunnen aandringen om hulpvrachtwagens die nu aan de grens geparkeerd staan ​​in afwachting van Israëlische inspecties, Gaza binnen te laten rijden, zelfs zonder Israëlische goedkeuring. (Het kan indien nodig zijn eigen inspecties uitvoeren.) De Egyptisch-Israëlische veiligheidssamenwerking is belangrijk, maar niet als daardoor voedsel uit Gaza wordt verhinderd.

De Verenigde Staten kunnen zich ook onthouden van stemming over humanitaire resoluties bij de Verenigde Naties, in plaats van hun vetorecht te gebruiken. Biden zou Netanyahu kunnen omzeilen en rechtstreeks met de Israëli’s kunnen spreken – misschien in de Knesset – en kunnen pleiten voor humanitaire hulp, een staakt-het-vuren en een weg naar een tweestatenoplossing.

Biden zal wellicht ontkennen dat hij daadwerkelijk veel invloed heeft. Dat is een terecht punt: de Israëli's waren geschokt door de terreuraanslag van Hamas op 7 oktober en zijn niet in de stemming om vreemdelingen die veilig in verre landen zitten te horen pleiten voor terughoudendheid. Dat is precies wat een deprimerende opiniepeiling van vorige maand aantoonde 68 procent Van de Israëlische Joden is er tegen dat voedsel en medicijnen Gaza binnenkomen.

Aan de andere kant heeft Israël – zij het tot nu toe onvoldoende – gereageerd op de druk en kritiek van het volk. Pas de afgelopen dagen hebben functionarissen aangegeven dat ze meer humanitaire hulp willen zien, waarbij een militaire woordvoerder zegt dat het leger Gaza met hulp probeert te ‘overspoelen’. Een konvooi van zes hulpvrachtwagens heeft toestemming gekregen om rechtstreeks vanuit Israël het noorden van Gaza binnen te komen, wat bemoedigend is.

De waarheid is dat we niet weten hoeveel invloed Biden heeft, omdat hij zijn macht niet echt heeft getest. Toen Biden deze maand leek te suggereren dat de invasie van Rafah een rode lijn zou overschrijden en gevolgen zou kunnen hebben, trok het Witte Huis zijn verklaring onmiddellijk in.

Misschien gelooft Biden dat hij vriendschap en loyaliteit toont aan een omstreden bondgenoot. Voor Netanyahu en het grootste deel van de wereld lijkt het zwakte.

Ondertussen verhongeren de Gazanen onnodig van de honger, en dit kan onderdeel worden van de erfenis van Biden.

Om uit te leggen hoe het huidige beleid heeft gefaald, zal ik het laatste woord geven aan de Gaza-taalkundige Muhammad al-Shanat, wiens teksten ik vorige week in mijn column heb geciteerd. In een nieuwe brief vertelde Al-Shanat hoe hij voedsel probeerde te verzamelen via luchtdruppels om hongersnood te voorkomen:

“Mijn vrouw en ik besloten naar het strand te gaan in de hoop dat we iets zouden krijgen om onze kinderen te voeden. Er stonden tienduizenden mensen te wachten. Rond 02.20 uur begonnen drie vliegtuigen hun parachutes over het strand te laten vallen. Mensen begonnen te jagen We achtervolgden een van deze parachutes. Maar toen we hem openmaakten, vonden we flessen water en flessen azijn. Twee kinderen stierven tijdens de stormloop. Omdat we ernstig ondervoed waren en niets hadden gegeten, kostte het ons drie uur om de parachutes te pakken te krijgen. naar huis, omdat we elke tien minuten een pauze moesten nemen. We hebben de hele weg terug gehuild.'