Edwin Diaz C Young Award Kansen

Dit verhaal is een uittreksel uit de Mets Beat-nieuwsbrief door Anthony DiComo. Om de volledige nieuwsbrief te lezen, Klik hier. En de Abonnement Om het regelmatig in je inbox te krijgen.

Op dit moment is dat een cliché geworden Edwin Diaz Hij doet dingen die we nog nooit eerder hebben gezien. Dus hoe zit het met iets dat we hebben? Wat is de kans dat Diaz, de loyalist, de National Cy Young League-prijs wint?

Het is niet ongekend. Arme negen hebben Cy Young Awards mee naar huis genomen, hoewel geen enkele sinds Eric Gagne in 2003. Dus welke factoren geven ontspannen schutters een kans om te winnen?

1. Een grote groep werk
Toen Mike Marshall in 1974 de eerste loyalist werd die Cy won, deed hij dat door in 106 wedstrijden te spelen en 208 1/3 innings te scoren. Marshall leidde de Majors in optredens met een enorme marge en verzamelde meer innings dan de meeste beginnende schutters dat seizoen. Het is een extreem voorbeeld, maar enigszins bizar. Van de negen loyalisten die de prijs wonnen, maakten ze allemaal minstens 78 innings, vier van hen gingen de eeuw voorbij en ze stonden allemaal bovenaan de competitie in optredens, play-offs, saves of een combinatie van die statistieken.

Kortom, grootte doet er wel toe, en dat is niet ideaal voor Diaz’ ​​kansen bij Cy Young: hij staat derde in NL in saves en 93 in innings, en staat op een gedeelde elfde plaats in optredens.

2. Overheersende statistische lijn
Kijk eens naar de campagne van Rollie Fingers uit 1981. In tegenstelling tot Marshall vergaarde Fingers geen enorme werklast, met slechts 78 ronden in 47 wedstrijden – beide de laagste van alle spelers in het jaar van Cy Young. Maar de vingers produceerden 333 tijdperk +, wat een van de beste statistieken is om schutters door de eeuwen heen te vergelijken. Simpel gezegd, het geeft aan dat Fingers dat seizoen meer dan drie keer zo effectief was als de gemiddelde bowler. Onder degenen in AL met evenveel rollen als The Fingers, stond Dave Righetti op de tweede plaats met een score van 174 ERA+. Niet dichtbij.

Hoewel het duidelijk is dat een bepaald niveau van dominantie nodig is om de Cy Young-prijs te winnen, is het ook van cruciaal belang voor de ontharders, die meer moeten doen in minder rondes om de aandacht te trekken van degenen die stemmen. Gezien hoe belangrijk cumulatieve statistieken zoals beurten en stakingen zijn voor kiezers, moeten palliatieven elektronische struikelblokken produceren die te dun zijn en statistieken die zeldzaam zijn om zelfs maar te tellen.

Dit is waar Diaz echt uitblinkt. Hij kon het all-time record voor strike rate vestigen met een kans van meer dan twee hits per run, het soort eye-opening statistiek dat hem wat stemmen zou moeten opleveren. Zijn tijdperk+ is 289 en hij zou binnenkort de Fingers-regio kunnen betreden.

3. Geen enkele beginnende werper scheidt zichzelf
Terugkijkend op het seizoen 1981 bij The Fingers, won geen enkele AL-ster dat jaar meer dan 14 wedstrijden. Slechts één, Dennis Leonard, behaalde 200 ronden en stond op de 10e plaats in de AL in de ERA. Rigetti kwalificeerde zich niet voor de ERA-titel. Het werd gewonnen door Sammy Stewart met een score van meer dan het dubbele van wat de Fingers produceerden.

Toen Willie Hernandez in 1984 zowel AL Cy Young als MVP won, vonden de kiezers het moeilijk om de eerste groep te scheiden die de kanshebbers uit elkaar begon te halen. Hernandez kreeg uiteindelijk 12 stemmen op de eerste plaats voor Sy, terwijl drie andere schutters (inclusief een andere loyalist) de andere 16 splitsten.

Als geen enkele schrijver zich afkeert van het statistische pakket, opent dat de deur voor de armen om stemmen te krijgen. Dus houd ons in de gaten voor Sandy Alcantara, die de meeste vroege tijden van het seizoen een favoriet was. Als Alcantara zich weer in de groep nestelt, kan dit een kans creëren.

Wat betekent dit alles voor Diaz?
Realistisch gezien niet veel. Niet alleen zijn de typische mitigatorrollen in de afgelopen decennia weinig veranderd, waardoor schutters zoals Diaz niet dichter bij Marshall-achtige werklasten kwamen, maar ook de houding van de kiezers is veranderd. Bij het evalueren van schutters houden veel kiezers nu rekening met cumulatieve statistieken zoals: wint over vervanging En de Winkans toegevoegd, die inherent bevooroordeeld is tegen pijnstillers. (Diaz doet mee aan het toneelstuk van maandag, dat eerder op de 16e plaats stond in NL en als 15e op de tweede plaats.) Ten slotte gaf de uitreiking van de Reliever of the Year in 2014 kiezers minder aanleiding om inwoners van Bullpen te eren met Cy Young.

De laatste keer dat een loyalist boven de zesde plaats stond in de Cy Young-stemming was in 2017, toen Kenley Jansen vijfde werd. Het is 14 jaar geleden dat een loyalist door de top drie brak.

Het is een lange manier om te zeggen dat ondanks de dominantie van Diaz, en ondanks het feit dat hij mogelijk wat lagere stemmen krijgt, zijn kansen om de prijs te winnen klein zijn. dat is goed. De Mets begrepen hoe waardevol hij was; Ze hebben geen bord nodig om het te bewijzen.