Wetenschappers berekenen het minimumaantal astronauten dat nodig is om een ​​Marskolonie te bouwen en te onderhouden

Volgens een nieuwe studie zijn slechts ongeveer twintig astronauten genoeg om een ​​kolonie op Mars te bouwen en te onderhouden. Dit suggereert dat dit lage aantal – vergeleken met een eerdere schatting van ongeveer 100 – een leefgebied op de Rode Planeet zou kunnen ondersteunen.

Onderzoekers, waaronder die van de George Mason University in de VS, hebben eerdere onderzoeken beoordeeld, waaruit bleek dat er tussen de 100 en 500 astronauten nodig zouden kunnen zijn om een ​​zichzelf in stand houdende Marskolonie te stichten, afhankelijk van een aantal factoren.

Hun nieuwe analyse, die nog moet worden beoordeeld door vakgenoten, werd gepubliceerd in arXiv, en hield vervolgens ook rekening met menselijk sociaal en psychologisch gedrag, evenals met de continuïteit van interpersoonlijke interacties, om een ​​nieuwe schatting te maken.

De resultaten suggereren dat slechts 22 mensen genoeg kunnen zijn om een ​​ruimtekolonie op Mars te bouwen en te onderhouden.

Tientallen jaren van verkenning van de Rode Planeet door ruimtevaartorganisaties over de hele wereld hebben onomstotelijk geconcludeerd dat het bouwen van een menselijke nederzetting op Mars een ongelooflijk complex technisch probleem zou zijn.

Wetenschappers zeggen dat de onherbergzame aard van de Rode Planeet ook vereist dat elke habitat die daar wordt gebouwd grotendeels zelfvoorzienend is.

Naast het winnen van een aantal essentiële mineralen en water, zullen toekomstige kolonisten op Mars afhankelijk zijn van de bevoorrading van de aarde en van het aanvullen van de levensbehoeften ter plekke met behulp van geavanceerde technologie, zoals het splitsen van Marswater in ademhalingszuurstof en waterstof als brandstof.

De onderzoekers zeggen dat toekomstige kolonisten ook de uitdagingen van psychologisch en menselijk gedrag zullen moeten doorstaan.

In de nieuwe studie probeerden datawetenschappers de gedrags- en psychologische interacties van toekomstige Mars-kolonisten beter te begrijpen.

“We proberen gebieden te identificeren waarmee rekening moet worden gehouden bij het plannen van een kolonie, en ook om een ​​minimale initiële populatiegrootte voor te stellen die nodig is om een ​​stabiele kolonie te vestigen”, schreven ze in het onderzoek.

Voor de analyse analyseerden de wetenschappers gegevens uit het verleden over hoogwaardige teams die opereren in geïsoleerde omgevingen onder hoge druk, zoals onderzeeërs, Arctische verkenningen en het Internationale Ruimtestation, om de soorten interacties te modelleren die plaatsvinden tussen agenten met vier verschillende psychologische profielen.

Ze gebruikten een soort computersimulatie genaamd agent-based modeling (ABM) die wordt gebruikt om complexe systemen te analyseren en de opkomst van grotere patronen en verschijnselen te voorspellen met eenvoudige regels en gedrag.

Met behulp van het model simuleerden de onderzoekers het voortbestaan ​​van een menselijke habitat op Mars onder verschillende bedrijfsomstandigheden, ook wanneer mondiale gebeurtenissen zoals ongelukken of vertragingen in de herbevoorrading van de aarde de kolonie troffen.

Wetenschappers creëerden modellen van kolonisten op Mars met individuele niveaus variërend van factoren zoals metabolisme, veerkracht, vaardigheidsniveaus en -niveaus, en stress, en hielden ook rekening met een van de vier psychologische eigenschappen: neurologisch, reactief, sociaal of aangenaam.

De studie gaf aan dat bij de simulatie ook rekening werd gehouden met omgevingsvariabelen waarmee kolonisten te maken kunnen krijgen.

Omdat typische Mars-kolonisten slapen, zich verplaatsen, met elkaar omgaan en hulpbronnen produceren of consumeren, kunnen ze ook hun gezondheid verliezen en sterven en uit de simulatie worden verwijderd zonder voldoende hulpbronnen.

Uit vijf runs van het model gedurende 28 jaar, met initiële populatiegroottes in de simulatie variërend van 10 tot 170, bleek dat “een initiële populatie van 22 het minimum was dat nodig was om op de lange termijn een levensvatbare koloniegrootte te behouden.”

De onderzoekers ontdekten ook dat het ‘aanvaardbare’ persoonlijkheidstype, dat in het algemeen geassocieerd wordt met een grotere empathie, het type is dat het meest waarschijnlijk zal overleven, terwijl mensen met ‘neurotische’ psychologie in een veel hoger tempo sterven.