De meest angstaanjagende en majestueuze roofdieren van de oceaan lopen steeds meer risico als gevolg van de opwarming van de oceanen, zo blijkt uit twee internationale onderzoeken die deze week zijn gepubliceerd.
Beide onderzoeken onthulden nieuwe informatie over haaien die wetenschappers verraste en die een bijdrage leverden aan een groeiende hoeveelheid onderzoek die zorgen uitte over de stijgende oceaantemperaturen en de impact van menselijke activiteiten op oceaanecosystemen.
Grote haaien, tonijn en andere roofdieren duiken veel dieper de oceaan in dan eerder werd verwacht, zo blijkt uit een onderzoek onder leiding van Camryn Brown, universitair hoofddocent aan het Woods Hole Oceanographic Institution. Uit het onderzoek bleek ook dat verstoringen van de ecosystemen in de oceanen als gevolg van klimaatverandering en mijnbouw – zonder zorgvuldige afweging van de risico’s en voordelen – een bedreiging kunnen vormen voor soorten aan de top van de voedselketen van de oceaan, waardoor de inspanningen voor natuurbehoud en de commerciële visserij worden geschaad.
De tweede studie, gevestigd in Ierland, keek naar de familiegeschiedenis en biologie van zandtijgerhaaien met kleine tanden, een van de vele soorten die vaker in die regio voorkomen naarmate de oceanen warmer worden.
Andrew Clayton, directeur van het International Fisheries Project bij The Pew Charitable Trusts, zei dat de twee onderzoeken gewicht toevoegen aan de groeiende bezorgdheid over de gevolgen van klimaatverandering voor de vis- en visserijsector in de wereld en de behoefte aan beter mondiaal en regionaal bestuur.
“Het zal nieuwe benaderingen van ecosysteemgebaseerd beheer vereisen, met langetermijnplannen die reageren op signalen van zaken als de temperatuur van het zeeoppervlak”, aldus Clayton.
Volg diepe duiken voor haaien, tonijn en zwaardvis
Wetenschappers waren verrast toen ze dit ontdekten Frequente diepe duiken tussen haaien en andere grote roofdieren Toen ze satelliettaggegevens vergeleken met audiogegevens, in de Woods Hole-studie. Dit onderzoek, onderdeel van een lopend diepzeeproject met een internationaal team van medewerkers, is gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings van de National Academy of Sciences.
Waar de onderzoekers naar keken:
- Informatie van 344 elektronische tags over 12 grote soorten, waaronder witte haaien, tijgerhaaien, walvishaaien, geelvintonijn en zwaardvis.
- Meer dan 45.000 dagen in het leven van een vis.
- Een 3D-model dat duikinformatie vergelijkt met akoestische gegevens voor de dagelijkse migratie van vissen, weekdieren, schaaldieren en andere soorten van de ‘schemeringzone’ van de oceaan gedurende de dag naar het oppervlaktewater ’s nachts om zich te voeden.
Wat ze hebben gevonden:
- Haaien en andere roofdieren hebben een verrassend aantal bezoeken gebracht aan de ‘schemeringzone’. Het wordt ook wel het Middellandse Zeegebied genoemd en bevindt zich ongeveer tussen 200 en 3.280 meter onder het oppervlak.
- Sommige vissen hadden ‘echt gekke excentriciteiten’, waardoor ze veel dieper doken dan verwacht, tot een diepte van 3.000 of 6.000 voet, een diepte die bekend staat als de middernachtzone voor omstandigheden met weinig licht.
“Het maakt niet uit naar welk toproofdier je kijkt, of waar je ook kijkt in de mondiale oceaan, ze brengen allemaal tijd door in de diepe oceaan,” zei Brown. “Al deze dieren waarvan we denken dat ze op het oppervlak van de oceaan leven, maken meer gebruik van de diepzeemethode dan we eerder dachten.”
Hoewel uit het onderzoek is gebleken dat prooien het voor roofdieren voordelig maken om diep te duiken, ook al hebben ze te maken met weinig licht, hoge druk en temperaturen rond het vriespunt, zei Brown dat vissen kunnen duiken om andere redenen die nog niet volledig worden begrepen.
Vissen in een opwarmende wereld: Stap aan boord van vier vissersboten en zie hoe de Amerikaanse wateren veranderen
Warme wateren kunnen jonge zandtijgerhaaien bedreigen
In april spoelde een jonge zandtijgerhaai aan op een strand aan de Ierse kust, iets wat nog nooit eerder was gebeurd.
“We wisten dat we de anatomie ervan moesten gaan onderzoeken, gezien zijn positie in de stamboom van de haai”, zegt Nicholas Payne, directeur van het programma voor biodiversiteit en natuurbehoud aan het Trinity College Dublin. Er wordt aangenomen dat kleintandzandtijgerhaaien tot 20 miljoen jaar geleden zijn afgeweken van megalodonhaaien.
Hun bevindingen voeden de bredere zorgen over het lot van veel haaiensoorten in het licht van de klimaatverandering en overbevissing, vertelde Payne VANDAAG aan USA.
Wat ze hebben gevonden:
Tijdens de ontleding ontdekten wetenschappers dat de zandtijgerhaai mogelijk een soortgelijke eigenschap deelt met de witte haai en de grootste vis die ooit op aarde heeft geleefd: de uitgestorven prehistorische megalodon. Dit is het vermogen om bepaalde delen van hun lichaam warmer te houden dan de omringende oceaan, waardoor haaien krachtiger en atletischer kunnen worden. Uit een ander recent onderzoek is gebleken dat reuzenhaaien hetzelfde vermogen hebben: regionale warmteabsorptie.
De bevindingen betekenen dat veel andere haaien waarschijnlijk een warm lichaam hebben, waardoor ze een groter risico lopen op de opwarming van de zee, volgens de studie die deze week in het tijdschrift Biology Letters is gepubliceerd.
Wetenschappers geloven dat veranderende omgevingen in het verre verleden een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het uitsterven van de megalodon, omdat deze niet in staat was om aan de vereiste energiebehoeften te voldoen, zegt Haley Doulton, hoofdauteur van het onderzoek.
“We weten dat de temperatuur van het zeewater nu weer alarmerend snel opwarmt, en de babytandtijger die in Ierland aanspoelde was de eerste tijger die in deze wateren werd gezien”, zegt Dolton. “Dit betekent dat het bereik is veranderd, misschien als gevolg van het opwarmende water, waardoor er een aantal alarmbellen rinkelen.”
Klimaatverandering brengt risico’s met zich mee voor de ecosystemen in de oceanen en de visserij
Het diepgaande onderzoek volgt op de publicatie in augustus van een onderzoek, mede geschreven door Brown en anderen, waaruit bleek dat de effecten van de stijgende oceaantemperaturen al zichtbaar zijn in de oceanische habitats van veel soorten haaien en andere over grote afstanden migrerende roofdieren. de Atlantische Oceaan. Voor de Amerikaanse kust en de Golf van Mexico. Beide regio’s behoren tot de snelst opwarmende regio’s.
“Er wordt verwacht dat klimaatverandering de status quo van waar deze soorten voorkomen en hoe ze leven fundamenteel zal veranderen”, zei Brown in augustus. Het onderzoek concludeerde dat twaalf soorten tegen het einde van de eeuw te maken zullen krijgen met een wijdverbreid verlies van geschikt leefgebied in die gebieden, in sommige gevallen met 70%. Onder de vissoorten die in het onderzoek van augustus zijn opgenomen, zijn haringhaai, makreelmakreel en vijf soorten tonijn , zeilvis, marlijn en zwaardvis.
De wetenschappers concludeerden dat, naast de verwachte klimaatveranderingen, extra gevolgen van overlappende visserij-inspanningen, de verspreiding van roofdieren en diepzeemijnbouw vitale ecosystemen in gevaar zouden kunnen brengen. Omdat dergelijke verstoringen soorten aan de top van de voedselketen bedreigen en de instandhoudingsinspanningen en de economisch belangrijke commerciële visserijsector schaden, zeiden de onderzoekers dat het belangrijk is om de diepe oceaan te beschermen en er meer over te leren.
Clayton zei dat de onderzoeken ook de dringende noodzaak aantonen om de ontwikkeling van een mondiaal raamwerk voor regionale organisaties voor visserijbeheer af te ronden.
Hij zei dat het door de WHO geleide onderzoek de noodzaak onderstreept om “voorzorgsmaatregelen” te nemen, niet alleen wat betreft het vangen van toproofdieren, maar ook over het achterlaten van voldoende vis voor de roofdieren. “Het is niet goed genoeg om één soort te beheren”
Er is bijvoorbeeld steeds meer onderzoek gedaan naar de commerciële visserij in schemerzones. “We zijn vaak op zoek naar de volgende vis om te exploiteren, zonder na te denken over de roofdieren die op dat moment afhankelijk zijn van die vissen.”
Als de exploitatie begint voordat wetenschappers begrijpen hoe ecosystemen werken, “is er een heel groot risico op het veroorzaken van schade die niet gemakkelijk kan worden teruggedraaid”, zei hij. Alice Della Pennaco-auteur en medewerker aan de Universiteit van Auckland, Nieuw-Zeeland.
Zeldzaam filmpje “Iets anders”: de verkeringrituelen van bedreigde haaien
“Social media fanaat. Fanatieke bacon fanaat. Wannabe popcultuur fan. Communicator. Gecertificeerd schrijver.”
More Stories
Ben je de magie van Aurora kwijt? Het noorderlicht zal waarschijnlijk weer zichtbaar zijn en NASA bevestigt deze week een nieuwe zonnestorm
De Dream Chaser van Sierra Spacecraft bereidt zich voor op een pre-lanceringsvlucht naar de Kaap – Spaceflight Now
Tonijnkrabben, noch tonijn, noch krabben, zwermen rond San Diego