Lula’s standpunt over de oorlog in Oekraïne bederft zijn Iberische reis

De Braziliaanse president toert over het Iberisch schiereiland in een poging de banden met de Europese Unie aan te halen, maar zijn aanhoudende beweringen dat Rusland en Oekraïne verantwoordelijk zijn voor de voortdurende oorlog benadrukken de moeilijkheid van het blok om het mondiale zuiden voor zich te winnen.

Tijdens zijn verblijf in Portugal zei Luiz Inacio Lula da Silva dat Oekraïne de oorlog “niet wil stoppen” en drong erop aan dat vredesbesprekingen moeten beginnen, ook al zet Moskou zijn raketaanvallen op burgerdoelen voort en zijn delen van Oekraïne nog steeds bezet door Russische krachten.

Lula’s retoriek over de oorlog, die eerder door de Verenigde Staten werd veroordeeld als “het najagen van de Russische en Chinese propaganda”, heeft de uitdaging benadrukt waarmee de Europese Unie en haar bondgenoten worden geconfronteerd in hun strijd om een ​​wereldwijde coalitie op te bouwen die Rusland ter verantwoording wil roepen voor haar invasie van Oekraïne, en onthulde haar gebrek aan politieke invloed op delen van de niet-westerse wereld.

Hoewel Lula duidelijk heeft gemaakt dat hij de invasie van een soeverein land veroordeelt, heeft hij de opmerkingen van vorige week in de VAE niet verworpen dat Rusland en Oekraïne een gedeelde verantwoordelijkheid hadden en dat de Verenigde Staten en de Europese Unie “bijdroegen” aan het conflict.

Wij steunen geen oorlog. Lula zei zaterdag in Lissabon naast Marcelo Rebelo de Souza, de president van Portugal. In het geval van een aanhoudend conflict, voegde Lula eraan toe: “Rusland wil niet dat het stopt en Oekraïne wil niet dat het stopt. En als je niet over vrede praat, draag je bij aan de oorlog.”

Dinsdag reist hij af naar Spanje, het land dat in juli het roulerend EU-voorzitterschap zal bekleden. Dit is Lula’s eerste Europese reis sinds haar aantreden in januari en volgt op bezoeken aan China en de Verenigde Staten. Een hooggeplaatste diplomaat zei dat Lula’s reis naar het Iberisch schiereiland bedoeld was om te laten zien dat de Europese Unie een “belangrijke prioriteit” is voor het grootste land van Latijns-Amerika.

De wereldwijde reactie op de oorlog in Oekraïne heeft gezorgd voor een verrassende wake-up call voor EU-diplomaten die er niet in zijn geslaagd grote landen in Latijns-Amerika, Afrika en Zuidoost-Azië ervan te overtuigen zich tegen de invasie van Moskou te verzetten.

EU-functionarissen hebben toegegeven dat ze moeite hebben gehad om de Russische en Chinese retoriek in de ontwikkelingslanden aan te vechten, die de invasie van Oekraïne afschildert als een daad van zelfverdediging door Rusland en beweert dat ongerechtvaardigde westerse sancties de wereldwijde inflatie, de zorgen over de voedselvoorziening en de geopolitieke instabiliteit hebben verergerd . .

Terwijl Brazilië bij de Verenigde Naties stemde om de schending van de territoriale integriteit van Oekraïne en de valse annexatie van delen van zijn grondgebied door Rusland te veroordelen, sloot het zich niet aan bij de westerse sancties tegen Moskou en stemde het er niet mee in wapens aan Oekraïne te leveren.

“Ik begrijp de positie van Europa en ik begrijp de positie van Roemenië, dat een grens van 600 km met Oekraïne heeft, maar ik wil dat mensen de positie van Brazilië begrijpen”, zei Lula tegen verslaggevers in Lissabon. “Brazilië wil niet deelnemen aan de oorlog, Brazilië wil een groep mensen vinden die tijd willen besteden aan praten met alle mensen die bereid zijn vrede te sluiten.”

EU-ambtenaren hebben privé geprobeerd Lula’s verklaringen dat zowel Rusland als Oekraïne verantwoordelijkheid dragen voor het conflict te bagatelliseren, en merkten op dat ervaren politici zoals de 77-jarige altijd hun retoriek zullen afstemmen op hun toehoorders om geopolitieke voordelen te behalen.

Maar ze hebben een gevoel van vervreemding vergroot in de aanloop naar de top Europese Unie-Latijns-Amerika en het Caribisch gebied in juli in Brussel, terwijl het blok van 27 landen probeert een einde te maken aan jaren van matte betrokkenheid bij de regio.

De EU heeft al acht jaar geen top met de regio gehouden, iets wat volgens een hoge ambtenaar in Brussel een vergissing was.

“Er zijn veel redenen die deze anomalie kunnen verklaren, maar een daarvan is duidelijk het feit dat het als niet significant genoeg werd beschouwd”, gaf de functionaris toe.

“We waren niet in staat om effectief te communiceren hoe sterk onze toewijding aan de regio was”, voegden ze eraan toe. “Nu zal dit veranderen vanuit institutioneel oogpunt.”

De betrekkingen tussen de Europese Unie en Brazilië zijn gespannen nadat een ruzie over milieuregels vorige maand een handelsovereenkomst met vier van de grootste economieën van Zuid-Amerika blokkeerde. “Te veel” Latijns-Amerikaanse en Caribische landen “hebben het gevoel dat Europa hen de afgelopen jaren een beetje in de steek heeft gelaten”, zei een tweede EU-functionaris. “Dat moeten we oplossen.”

Francisco Seixas da Costa, voormalig plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken van Portugal en ambassadeur in Brazilië, zei dat Lula’s opmerkingen over Oekraïne in overeenstemming waren met de al lang bestaande wens van zijn land “om gezien te worden als een acteur op het internationale toneel, als een acteur in het zuiden van de wereld”. Hij zei dat Brazilië van oudsher een neutraliteitsbeleid voert, wat in dit geval problematisch werd.

“Hij besefte niet dat het onmogelijk was om het idee van neutraliteit te handhaven. Neutraal zijn betekent niet partij kiezen voor het slachtoffer”, zei Seixas da Costa. “Dit is verkeerd.”

Tijdens een persconferentie in Lissabon die werd gekenmerkt door een vriendelijke toon en verwijzingen naar Brazilië en Portugal, de voormalige koloniale macht, als “broederlanden”, benadrukte De Souza dat Brazilië bij de Verenigde Naties altijd voor Oekraïne had gestemd sinds het begin van de oorlog. maar gaf toe dat “de Portugese positie verschilt van de positie van Brazilië.

“De oorlog had niet mogen beginnen. Rusland had niet moeten binnenvallen. Maar de waarheid is dat het is gebeurd. In plaats van nu een kant te kiezen, wil ik een derde pad kiezen, namelijk vredesopbouw.”