Heeft de lastige Wimbledon-gras haar van haar Grand Slam-magie beroofd?

Casper Ruud, drievoudig Grand Slam-finalist, had een onorthodoxe aanpak bij de voorbereiding op Wimbledon, algemeen beschouwd als het meest prestigieuze tennistoernooi.

Het omvatte het bijwonen van meer concerten met zijn favoriete zanger, The Weeknd, dan het spelen van echte tenniswedstrijden op het grasveld.

Het is niet verwonderlijk dat de 29-jarige Liam Brodie uit Groot-Brittannië, die op de 142e plaats staat op de wereldranglijst, Rudd knock-out sloeg in de tweede ronde op donderdag. Ruud, nummer 4 van de wereld, vond dat prima. “Hij is een veel betere grasveldspeler dan ik”, zei Rudd over Brody.

Er was een tijd dat veel van de beste tennissers succes op Wimbledon tot het middelpunt van hun seizoen maakten, en sommigen beschouwden hun carrière als onvolledig tenzij ze wonnen aan de wieg van de sport. Iedereen, van Rod Laver tot Martina Navratilova, heeft gezegd dat ze naar Wimbledon zijn gekomen om in contact te komen met de wortels van de sport.

Nu de andere drie Grand Slam-toernooien steeds populairder worden en het grasseizoen zich ontwikkelt tot een bochtige omweg ongeveer een maand verwijderd van de rest van de tenniskalender, lijken veel topspelers de tijd of vrije ruimte niet te vinden. Om van het goede leven op het gazon een prioriteit te maken. Als het hen een eeuwigheid kost in de tennissport, het zij zo.

Het is godslastering dat voor veel spelers, zelfs de groten, Wimbledon gewoon een Grand Slam-toernooi is geworden.

Voormalig nummer één van de wereld Victoria Azarenka zei: “Ik weet niet of het winnen van Wimbledon naar mijn mening groter is dan het winnen van de US Open of het winnen van de Australian Open. Het zijn allemaal erg belangrijke toernooien.”

Onderdeel van de verantwoordelijkheid van Wimbledon zelf. In de vroege jaren 2000, toen de racket- en snaartechnologie voortdurend verbeterde om spelers te helpen de bal met hernieuwde kracht te slaan, begon Wimbledon zijn hele banen te planten met blijvend raaigras in plaats van de mix van raaigras en rood gras die het had gebruikt. De omschakeling maakte de banen duurzamer en introduceerde schonere, hogere bounces, waardoor de oppervlakken meer op een hardcourt dan op een ijsbaan konden spelen.

Rond dezelfde tijd maakte de French Open zijn banen harder en sneller, wat in wezen het uitsterven veroorzaakte van de gravelspecialist die in Parijs had gewonnen, maar nergens anders. Binnen een paar jaar werd het spel in de vier Grand Slam-toernooien meer gelijk dan verschillend. Bijna allemaal werden ze gewonnen door dezelfde spelers, en de opeenstapeling van Grand Slam-toernooititels in de loop van zijn carrière werd het dominante verhaal van tennis, in plaats van wie die majestueuze titel tegen het Britse koningshuis op hun veld kon winnen. Doos.

Het blijft echter waar dat grastennis anders is dan alle andere soorten tennis, en de All England Club heeft nog steeds veel fans.

Onder hen bevinden zich bijna alle Britse spelers, van wie velen zijn opgegroeid met het achtervolgen van tennisballen op het grasveld van hun lokale clubs, en Novak Djokovic, nu beschouwd als de grootste speler van het Open Era, dat begon in 1968. Het markeert het begin van het tennissen . Leven met het kijken naar Wimbledon op tv als jongen. Francis Tiafoe en Sebastian Korda, beide senior Amerikanen, zeiden dat ze wensten dat het grasseizoen langer was, omdat het bij hun stijl past en puur is.

Bob Bryan, aanvoerder van de Amerikaanse Davis Cup en winnaar van vier Wimbledon-dubbeltitels, zei niets zo huiveringwekkends als door de ijzeren hekken van de All England Club lopen.

“Het is de heilige graal van de sport,” zei Brian. “Er gaat niets boven.”

Ja, maar die verdomde grasmat – die klassieke ondergrond waar op drie van de vier Grand Slam-toernooien om werd gestreden – is vrijwel uit de sport verdwenen.

Daniil Medvedev uit Rusland zei dat hij Wimbledon altijd enorm heeft gewaardeerd – de bloemen, allemaal in perfecte kleuren en precies op de juiste plek. het eten; Luxe kleedkamers. Maar dan moet je op gras spelen, waardoor de besten het gevoel kunnen krijgen dat ze slecht zijn in tennis.

“Je verliest, je wordt gek”, zei Medvedev. “Je hebt zoiets van ‘Nee, ik speelde te slecht.'” “

Stefanos Tsitsipas bracht een groot deel van de tijd tussen de French Open en Wimbledon door met posten op sociale media vanaf chique locaties met zijn nieuwe ‘soulmate’, Women’s Tour-ster Paula Badosa uit Spanje, in plaats van te oefenen op het gras.

Hij zei dat winnen op gravel, vooral op de French Open, hem een ​​ruw en vies gevoel gaf en het op de beste manier besteedde. Op gras kan het een beetje brandschoon en leeg aanvoelen, zei hij, hoewel hij er vrijdag een beetje raar uitzag nadat hij Andy Murray, een van de grootste spelers op het grasveld, versloeg op het centrecourt.

Voor mannen is er nog een ander probleem. Djokovic is hier al zo lang zo goed, hij won zijn laatste vier Wimbledon heren enkelspeltitels, zeven wedstrijden in totaal en een winning streak van 31 wedstrijden – dat laat de rest van het veld soms zien, wat heeft het voor zin?

“Het lijkt beter te gaan”, aldus Lorenzo Musetti, de opkomende Italiaan, die pas onlangs op gras begon te winnen. Hij zei dat hij daar worstelde omdat hij overal anders kon staan ​​en zo ver op de bal kon walvissen. Op Wimbledon blijft de bal, zelfs met de nieuwe grasmat, laag genoeg om spelers drie uur lang te laten hurken en hun voeten, kuiten en dijspieren te gebruiken om hun bewegingen kracht bij te zetten, zoals skiracers die een helling afdalen. Dit kan een van de redenen zijn waarom Djokovic uitblinkt – hij was een eliteschaatser voordat hij tennis deed – en veel lange spelers maken geen gebruik van de grasvereiste.

Vrouwen worstelen ook. Wereld nummer 1 Iga Swiatek, die nooit verder kwam dan de vierde ronde op Wimbledon, zei dat haar diepe runs op de French Open, die ze de afgelopen twee jaar heeft gewonnen, haar beletten genoeg tijd te krijgen om te rusten en genoeg te spelen. Wedstrijden om het hoofd te bieden aan het onverwachte stuiteren op de grasmat. Ze zei dat ze overwoog om buiten het seizoen in november en december op gras te trainen, maar besloot dat ze daardoor onvoorbereid zou zijn voor de Australian Open in januari.

“Het hele jaar door denk ik er niet echt over na”, zei ze over de aanleg van het gazon.

Aleksandr Davidovich Fokina, een veelbelovende en gevaarlijke Spanjaard op gravel en hardcourt, zei dat hij met zijn zelfvertrouwen worstelde zodra hij op het gras stapte.

“Heel, heel moeilijk”, zei hij.

En dan is er Andrey Rublev, een andere Rus, die gras heeft beschreven als een gekmakende, zenuwslopende vorm van tennis, met rally’s en korte scores die onbelangrijk kunnen lijken.

“Je voelt je heel zelfverzekerd, en dan ga je naar de rechtbank en de man, hij krijgt vier azen, geeft er twee terug, onwerkelijk – uit het niets breekt hij je, en de set is voorbij”, zei Rublev. “En misschien word je soms heel krap, zoals, ik kan niet bewegen, ik kan niet één bal in de baan leggen. Dan maakt de man een dubbele fout, en de bal raakt je racketframe en gaat erin, en je slaat hem kapot , en dan win je een set.”

Medvedev denkt niet eens dat het spelen van voorbereidende cursussen op gras veel verschil maakt, omdat het gras anders is in Duitsland, Nederland en verschillende plaatsen in Engeland. Hij zei dat de veldvelden bij de All England Club te snel werden gespeeld en de stadionvelden traag.

Zal hij zich ooit thuis voelen op het gras? Na het winnen van zijn tweede ronde op vrijdag, zei hij dat hij misschien in de buurt komt.

Hij zei: “Misschien aan de deur.” Niet binnen, maar aan de deur.

Wat Rudd betreft, hij zei na zijn verlies dat hij zou blijven proberen, maar dat het winnen van Wimbledon misschien niet in de kaarten zou zitten. Elke keer dat hij zijn moordende forehand afsnijdt, heeft hij het gevoel dat hij zal struikelen en gewond zal raken door de manier waarop hij landt en dan moet duwen om het volgende schot te achtervolgen.

Hij haalde het herendubbeltoernooi, waardoor hij een tijdje kon blijven hangen voordat hij later deze maand terugkeerde naar graveltennis in Europa.

Hij kan gemotiveerd zijn buiten het tennis om. The Weeknd zou komend weekend in Londen spelen.