Experts zijn zeer alert op een enorme aardbeving voor de Amerikaanse kust – na analyse van een gat in een breuklijn

Wetenschappers vrezen dat een gat in een 600 mijl lange breuklijn in de Stille Oceaan een verwoestende aardbeving kan veroorzaken die steden in het noordwesten van de VS zou vernietigen.

Het gat dat hete vloeistof spuwt, bevindt zich 50 mijl uit de kust van Oregon, op de grens van een dompelfout die bekend staat als de Cascadia Subduction Zone, die zich uitstrekt van Noord-Californië tot Canada.

Dit geologische kenmerk kan een aardbeving met een kracht van 9 op de schaal van Richter in de Pacific Northwest ontketenen – en de krater is misschien wel de brandstof die je nodig hebt.

Het lek werd voor het eerst opgemerkt in 2015, maar een nieuwe analyse onder leiding van de Universiteit van Washington (UW) suggereert dat de chemisch gemarkeerde vloeistof een ‘smeermiddel met gebreken’ is.

Deze vloeistof zorgt ervoor dat de platen soepel kunnen bewegen, aldus de onderzoekers, maar zonder dat kan “druk worden opgebouwd om een ​​verwoestende aardbeving te veroorzaken”.

Het gat grenst aan de Cascadia-subductiezone en laat een chemisch onderscheidende vloeistof vrij die een “fout smeermiddel” zou kunnen zijn. Deze vloeistof zorgt ervoor dat de platen soepel kunnen bewegen, aldus de onderzoekers, maar zonder dat “kan er druk worden opgebouwd om een ​​verwoestende aardbeving te veroorzaken”.

Het team noemde de krater, die ze beschreven als een warmwaterbron, de ‘Oase van Pythias’, naar het oude Griekse orakel dat de hulp van geestverruimende gassen die uit de warmwaterbronnen opstegen, ‘voorspelde’.

“Het lijkt ook hallucinant om een ​​geiser van brak, mineraalrijk water op hoge temperatuur te vinden dat uit de zeebodem 3.280 voet onder het oppervlak voor de kust van Oregon gutst”, rapporteren de onderzoekers in de krant. stelling.

Een robotduiker ontdekte het gat in een onderzoek uit 2015 toen sonarbeelden luchtbellen vastlegden die uit de zeebodem opstegen.

De gegevens toonden aan dat de vloeistof die uit de bron kwam, afkomstig was van de grenslijn van de plaat en warmer leek dan de omgeving.

“Ze verkenden in die richting en wat ze zagen waren niet alleen methaanbellen, maar water dat als een brandslang uit de zeebodem kwam”, co-auteur Evan Solomon, een universitair hoofddocent oceanografie aan de Universiteit van Washington, die zeebodemgeologie bestudeert , aldus een verklaring.

“Dit is iets wat ik nog nooit eerder heb gezien en, voor zover ik weet, ook niet eerder is opgemerkt.”

Waarnemingen stelden later vast dat de lekkende vloeistof 16 graden Fahrenheit warmer was dan het omringende zeewater en rechtstreeks afkomstig was van de Cascadia megathrust, met temperaturen die werden geschat op 300 tot 500 graden Fahrenheit.

De verklaring merkt op dat “vloeistofverlies van het mariene reuzenfront door staking-slipfouten belangrijk is, omdat het de vloeistofdruk tussen sedimentdeeltjes vermindert en zo de wrijving tussen oceanische en continentale platen verhoogt.”

De megathrust van Cascadia overspant verschillende grote stedelijke gebieden, waaronder Seattle en Portland, Oregon, maar raakt ook delen van Noord-Californië en Vancouver Island in Canada.

Solomon vergeleek de gigantische kloofzone met een airhockeytafel

Wetenschappers zeiden dat dit de eerste bekende plek in zijn soort is en dat ze vrezen voor een enorme aardbeving

Een robotduiker ontdekte het gat in een onderzoek uit 2015 toen sonarbeelden luchtbellen vastlegden die uit de zeebodem opstegen. De gegevens toonden aan dat de vloeistof die uit de bron kwam, afkomstig was van de grenslijn van de plaat en warmer leek dan de omgeving

Experts zeiden dat een groot vloeistoflek voor centraal Oregon zou kunnen verklaren waarom wordt aangenomen dat het noordelijke deel van de Cascadia-subductiezone, voor de kust van Washington, sterker is afgesloten of gekoppeld dan het zuidelijke deel voor de kust van Oregon.

“Als de vloeistofdruk hoog is, is het als stromende lucht, wat betekent dat er minder wrijving is en dat de twee platen kunnen verschuiven”, zei hij.

“Als de vloeistofdruk lager is, zullen de twee platen vergrendelen – dan kan de druk toenemen.”

De Cascadia Subduction Zone is een gebied waar twee tektonische platen botsen.

Juan de Fuca, een kleine oceanische plaat, wordt boven de continentale Verenigde Staten onder de Noord-Amerikaanse plaat geduwd.

Subductiesystemen – waarbij de ene tektonische plaat over de andere schuift – kunnen ’s werelds grootste bekende aardbevingen veroorzaken. Een goed voorbeeld hiervan is de Tohoku-aardbeving in 2011 die Japan schokte en naar schatting 20.000 mensen het leven kostte.

Cascadia is seismisch stil in vergelijking met andere onderdompelingsgebieden, maar niet volledig inactief.

Onderzoek wijst uit dat de breuk in het jaar 1700 met een kracht van negen was opgetreden, bijna 30 keer krachtiger dan de grootste voorspelde aardbeving in San Andreas.

Solomon zei dat de vloeistof die vrijkomt uit het breukgebied de eerste bekende locatie in zijn soort is.

Waarnemingen stelden vast dat de lekkende vloeistof 16 graden Fahrenheit warmer was dan het omringende zeewater en rechtstreeks afkomstig was van de Cascadia megathrust.

De krater, die hete vloeistof uitspuugt, bevindt zich 50 mijl uit de kust van Oregon

Hij veronderstelde echter dat soortgelijke bronnen in de buurt zouden kunnen liggen, maar moeilijk te detecteren zouden zijn vanaf het oceaanoppervlak.

Een grote vloeistoflekkage voor centraal Oregon zou kunnen verklaren waarom wordt aangenomen dat het noordelijke deel van de Cascadia-subductiezone, voor de kust van Washington, sterker is afgesloten of gekoppeld dan het zuidelijke deel voor de kust van Oregon.

“De Pythias-oase biedt een zeldzame kijk op de processen die diep op de zeebodem werken, en de chemie suggereert dat deze vloeistof afkomstig is van nabije plaatgrenzen”, zegt co-auteur Deborah Kelly, een professor in oceanografie aan de Universiteit van Washington.

Dit suggereert dat nabijgelegen defecten de vloeistofdruk en het omvangrijke slipgedrag langs de centrale subductiezone van Cascadia reguleren.