Er zijn weinig dingen belangrijker dan de geschiedenis

Het maakte hem niet uit dat hij een no-hitter was. Hij wilde gewoon dat de Yankees zouden winnen.

Meer dan vijf uur nadat we bij het Yankee Stadium waren aangekomen, had mijn negenjarige zoon, Wes, tijdens een regenbui een uur in de rij gestaan, zijn felbegeerde Yankees World Series-ring (replica) uit 1998 opgehaald en me overtuigd om te kopen één voor hem. T-shirt, bezocht twee keer de Gluten Free Grill, rouwde om de seizoensblessure van Jason Dominguez, juichte zo luid voor Aaron Judge dat zijn stem hees werd en negeerde elke verwijzing die ik maakte naar Milwaukee Brewers-outfielder Corbin Burns. Hij gooide een ongelooflijke wedstrijd.

Terwijl de regen de wedstrijd tussen Milwaukee en de Yankees zondag met slechts 15 minuten vertraagde, hielden de natte omstandigheden aan tot in de vroege innings, en Burns, de winnaar van de National League Cy Young Award van 2021, had de Yankees met verlies.

Twee innings later sms’te ik een Brewers-fan om te zeggen dat ik bang was dat de Yankees niet verslagen zouden worden. Hij antwoordde dat Milwaukee geen overtreding had begaan waardoor het er toe zou doen.

Na tien innings leken we allebei voorspelbaar, met een gelijke stand op 0-0 en de Yankees kregen geen enkele treffer van Burns of relievers Devin Williams en Abner Uribe.

Maar Wes, die zijn handschoenen aantrok en voor het eerst op level 200 zat, kon zich niets aantrekken van de historische betekenis van dit moment. Toen ik probeerde uit te leggen hoe zeldzaam wat we zagen – dat ik in de honderden en honderden wedstrijden die ik heb bijgewoond, als verslaggever en als fan, nog nooit een no-hitter persoonlijk had gezien – haalde hij zijn schouders op. en zei dat hij gewoon wilde dat de Yankees zouden winnen.

Na bijna twintig jaar professioneel naar het spel te hebben gekeken, veel zorgen te hebben gemaakt over deadlines en wat de uitkomst van het spel voor beide teams zou betekenen, was het een ongelooflijke herinnering aan wat het betekent om vooral fan te zijn.

Toen Tyrone Taylor uit Milwaukee uiteindelijk het eerste punt van de wedstrijd wegreed met een honkslag in de 11e, hield Wes zich niet in. Oswaldo Cabrera, zijn vijfde favoriete Yankee na jurylid Anthony Volpe, Giancarlo Stanton en Gerrit Cole, zal in de volgende inning aan de beurt komen.

Maakte het uit dat Cabrera als tweedejaars een utility-speler was en aan het spel begon met een score van .207? Dat is niet het geval. Gary Phillips schreef tenslotte een artikel in de Times over de parelketting die Cabrera draagt, en het enige dat Wes stoorde was dat we zijn replica van die ketting thuis lieten.

Toen Cabrera zijn serie verdubbelde om de stand gelijk te trekken en een einde te maken aan mijn kans om een ​​stukje honkbalgeschiedenis te zien (terwijl hij mij ook uit de impasse van het deadline-verhaal haalde), was Wes niet een beetje verrast. Ik denk dat ik een ‘Sorry, papa’ kreeg, maar hij meende het niet.

Op de 12e scoorde Milwaukee nog twee punten en begon het veld leeg. Ik grapte dat ze allemaal terug zouden gaan naar hun stoelen zodra de Yankees een two-run homer sloegen en Wes knikte, niet begrijpend dat ik een grapje maakte. ‘Ze zullen op idioten lijken.’

Op de vierde worp van de 12e inning zorgde Stanton ervoor dat ze op idioten leken. De 130 meter lange homerun naar het middenveld bracht het resterende publiek in razernij en leverde me jarenlang serieuze knuffels op.

Het enige moment de hele dag dat Wes bezorgd leek, was toen Anthony Misiewicz binnenkwam om te gooien voor de Yankees om de 13e te starten. Zie je, Misiewicz staat niet op de selectie van de Yankees voor MLB The Show 23, dus Wes wist niet veel over hem. Gelukkig kon Misiewicz, die voor zijn derde team van het seizoen speelde, de uitdaging aan en hield hij de touwtjes in handen.

Toen de tweede helft van de 13e inning begon, stond Wes op de been om de wedstrijd voor Cabrera te winnen. Op een lange dag waarbij we op zoveel verschillende manieren moesten wachten, moesten we wachten op nog een deeg. Maar Kyle Higashioka, die pas op de 10e in het duel kwam, was de held en verpletterde een tweehonkslag naar het linksveld van Everson Pereira om het duel te winnen.

De volgende minuten waren springend en schreeuwend terwijl Frank Sinatra ‘New York New York’ zong.

We liepen het stadion uit, 6 uur en 24 minuten nadat we aankwamen, en Wes zei dat dit de beste wedstrijd was die hij ooit had gezien.

En zijn vader, nadat hij zo verdrietig was dat hij zijn kans had gemist om eindelijk een no-hitter te zien, maar zo blij was om te zien dat zijn zoon alles kreeg wat hij wilde, kreeg zelf een geschenk: Sarah Lange, de onvergelijkbare cijferswizard van de MLB, Geplaatst op sociale media Dit is pas de vierde keer in de geschiedenis van de Major League dat een ploeg geen treffer heeft gescoord in de elfde inning en toch tot winst overgaat.

We hebben geen slagmensen gezien. Wij hebben iets beters gezien.