Ben Sheldon gaat door naar de halve finale van de US Open tegen Novak Djokovic

Een kwartfinalewedstrijd op de US Open tussen twee grote Amerikaanse mannen zou eerder ’tennis’ kunnen worden genoemd dan een historische avond voor de sport in dit land.

Het land dat de Davis Cup wint, heeft altijd zijn eigen Grand Slam-toernooi, een teamevenement dat door meer landen dan enig ander land wordt betwist. Maar dat was achttien jaar lang niet het geval, en dinsdagavond deden twee jonge mannen, Francis Tiafoe en Ben Shelton, het opnieuw.

Ze kwamen er vanuit verschillende plaatsen op af: Tiafoe, de zoon van een klusjesman bij een tenniscentrum in een buitenwijk van Maryland; Sheldon, de zoon van een voormalige top-60-tourprofessional, werd een hoog aangeschreven universiteitscoach. Het afgelopen jaar waren ze een soort broers, waarbij Tiafoe, een 25-jarige veteraan die een van de populairste spelers van de tour is geworden, Sheldon begeleidde, een 20-jarige die geen paspoort heeft. . Een jaar geleden, tijdens zijn eerste seizoen als prof.

“Grote kerel buiten het veld, maar een nachtmerrie om op het veld mee om te gaan”, zei Shelton dit weekend over Tiafoe.

Sheldon is een krachtige linkshandige die de sensatie van het toernooi is geworden, met een snelheid van bijna 240 kilometer per uur en een snelheid van 180 kilometer per uur.

“Ben wilde al heel lang dat ik in de Open zou spelen”, zei Tiafoe toen hij zijn spelplan besprak. “Laat hem veel ballen spelen, probeer er een zware avond voor hem van te maken.”

Op een dikke, zweterige en windstille nacht in het Arthur Ashe Stadium, die steeds heter leek te worden naarmate de avond vorderde, zetten Tiafoe en Sheldon een strakke, gespannen show op die zich uitstrekte tot na middernacht en tot woensdagochtend. De US Open staat bekend om zijn late-night-spektakels, waarvan er maar een paar tot het einde kunnen blijven. Dat was dinsdag en woensdag niet het geval, want de arena was luidruchtig en op tijd en Shelton en Tiafoe wisselden van begin tot eind stoten en tegenstoten uit.

Toen het voorbij was, won Sheldon met 6-2, 3-6, 7-6 (7), 6-2.

Sheldon sloeg al vroeg toe en speelde de eerste set als een relaxte professional uit het midden van zijn carrière, terwijl Tiafoe strak en langzaam overkwam, twee servicebreaks opgaf en met zijn handen sloeg terwijl Sheldon het meeste werk voor hem deed.

Maar toen keerde Tiafoe terug naar vorm en verzette zich tegen het spelen van de wedstrijd als een door testosteron gevoede slagwedstrijd. Hij haalt punten en wedstrijden eruit, en koelt en spant Sheldon aan, zoals jongere spelers vaak doen, om gelijk te spelen.

De wedstrijd leverde een cruciale tiebreak in de derde set op, waarbij Sheldon op het punt stond twee opeenvolgende dubbele fouten te maken. Tiafoe gaf een paar wedstrijden later plotseling de controle over en viel opnieuw in een dip.

Behoudens een blessure of een andere calamiteit zal Sheldon waarschijnlijk een aantal momenten beleven zoals wat er daarna gebeurde, waarbij Tiafoe een voorsprong van één punt nam met twee sets tegen één.

Als Sheldon tegenwoordig een service of een beroerte krijgt, is er een bepaald geluid dat alleen hij en wereldkampioen Carlos Algaras kunnen maken. Het is niet alsof je op de bekende snaren tikt en een vilten bal raakt, maar als een voorhamer die een spijker in een spoorbaan spijkert. De service van Tiafoe was goed. Sheldon’s forehand return schoot centimeters vanaf de hoek over de lijn. Tiafoe maakte er geen aanstoot aan.

“Soms moet je gewoon je hersenen uitschakelen, je ogen sluiten en zwaaien”, zei Sheldon.

Na twee fouten pakte Sheldon de set en in alle opzichten brak de wedstrijd de opslag van Tiafoe in de eerste game van de vierde set en keek nooit meer achterom.

‘Ik heb het allemaal daar laten liggen vanavond,’ zei Shelton. “Emotionele oorlogsvoering.”

De volgende is de 23-voudig Grand Slam-kampioen Novak Djokovic in de halve finales van vrijdag.

“Beter dan dat wordt het niet”, zei Sheldon.

Misschien wel.