Protest op Amerikaanse campus: ‘Studentenarrestatie zal mijn laatste universiteitsherinnering zijn’

Sinds januari 2020 zitten ze in de senioren van de middelbare school. Het afstuderen is begonnen. Maar het was een dodelijke epidemie.

Halverwege maart had Covid het dagelijks leven op zijn kop gezet en waren veel leerlingen gedwongen hun laatste schoolmaanden thuis door te brengen. Proms werden geannuleerd.

Vier jaar later staan ​​diezelfde studenten nu op het punt om af te studeren. Opnieuw worden ze geconfronteerd met dezelfde zuurheid die normaal gesproken bij een feestelijke gebeurtenis hoort.

Op 130 universiteitscampussen in de Verenigde Staten zijn pro-Palestijnse protesten uitgebroken, waarbij de organisatoren eisen dat hun universiteiten de banden verbreken met instellingen die banden hebben met Israël.

Ze zetten uitgestrekte kampementen op midden op het universiteitsterrein en trotseerden meerdere waarschuwingen om zich te verspreiden, wat leidde tot politie-invallen en meer dan 2.000 arrestaties.

Drie senioren vertellen voor de tweede keer hoe zij omgaan met dit tumultueuze einde van hun academische carrière.

Madison Morris, 22, Universiteit van Texas

Ik had mijn laatste eindexamen op de dag dat het leger kwam. Toen ik op de campus aankwam, waren ze er al en sloten ze de studenten af.

De spanning was erg hoog. Ik ben nog nooit zo dichtbij de politie geweest. Het was eng.

Na die dag heb ik niet echt meer geleerd voor mijn examen, ik kon me niet concentreren. Ik dacht alleen maar aan wat ik zojuist had gezien. Ik betwijfel of ik het examen zo goed heb gedaan als ik had gewild.

Mijn laatste lesdag was de dag waarop ik zag hoe de demonstranten – mijn medestudenten – zich vreedzaam verzamelden op het hoofdgrasveld, door de politie werden weggesleept en gearresteerd.

Het is iets dat voor altijd in mijn geheugen zal blijven. Het zullen de herinneringen zijn aan de laatste momenten van de universiteit.

Het is moeilijk om op dit moment zelfs maar gelukkig te zijn met alle negatieve dingen die er gebeuren. Ik heb het gevoel dat ik mijn prestaties niet echt kan vieren omdat ik zo overweldigd ben.

Volgende week is het afstuderen. Ik heb er de afgelopen vier jaar naar uitgekeken, omdat ik op de middelbare school nooit een echte heb gekregen. Vanwege covid moesten we maskers dragen en was er sprake van sociale afstand. Het is niet hetzelfde.

Ik keek enorm uit naar de traditionele diploma-uitreiking dit jaar. Ik probeer het beste uit mijn laatste jaar te halen en het echt allemaal in me op te nemen, maar het is moeilijk als dit soort dingen gebeuren. Net als Covid voelt het eerlijk gezegd allemaal super dystopisch.

Craig Birkhead-Morton, 21, Yale Universiteit

Ik was een van de 48 studenten die op 22 april werden gearresteerd. We werden om 6.30 uur wakker in het kamp toen onze veiligheidscommissarissen ons waarschuwden dat we werden omsingeld door de politie. Ze zeiden dat ze klaar waren om op te staan ​​en ons te arresteren. Ik ging die dag naar de les. Het is een heel moeilijke tijd – een nieuw niveau van stress.

Ik heb twee eindpapieren. Ik heb een Arabisch project. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van wat er aan de hand is.

Het laatste jaar is erg belangrijk gezien mijn familie in dit alles. Ze willen mij zien afstuderen. Dit was mijn grootste zorg.

We moeten nog horen hoe de universiteit zal reageren. En in veel opzichten is het zelfs enger dan onze werkelijke juridische kosten.

Mag niet meelopen bij het afstuderen. Het is mogelijk dat we onze diploma’s of definitieve cijferlijsten niet ontvangen. Voor mij is de transcriptie belangrijk. Ik heb het nodig om me in te schrijven voor mijn geaccepteerde masterprogramma aan Columbia.

Persoonlijk vind ik dat al deze kennis die ik bij Yale opdoe, naar een goed doel moet gaan. Daarom voelde ik de behoefte om er ruzie over te maken. De situatie in Palestina is onaanvaardbaar.

Ik herinner me de eerste week van maart in mijn laatste jaar van de middelbare school. We werden naar huis gestuurd en dingen werden op afstand gedaan.

We wisten niet dat dit het einde zou zijn, maar dat was het wel. Geen schoolbal, geen diploma-uitreiking. De pandemie was een grote ontwrichting, maar dat gold ook voor de Black Lives Matter-protesten. Het was een belangrijk onderdeel van het einde van mijn middelbare schoolervaring en zorgde ervoor dat ik georganiseerd werd en waar ik nu ben.

Melissa Manesh, 21, Universiteit van Zuid-Californië

Het zou een gelukkige tijd moeten zijn en we zullen de laatste paar dagen van de universiteit studenten zijn. Nu is het overgenomen door de demonstranten. Er is zoveel verwarring gaande. Het is frustrerend.

Agitatoren verpesten het studentenleven. Bibliotheken zijn niet open als de meeste mensen proberen te studeren voor de eindexamens.

Er vliegen helikopters. Slechts twee ingangen van de campus zijn open, waardoor sommigen van ons een heel eind moeten lopen. Ook hebben demonstranten een groot deel van de campus geblokkeerd, waardoor het onveilig voelt om te lopen.

Wat betreft Joodse studenten weet ik dat velen van ons bang zijn. Ze zullen tegen je schreeuwen. Ze zullen je een genocidale supporter noemen. We willen deze demonstranten en hun symbolen niet zo aanstootgevend zien. Het verhoogt de stress van het studeren. Het is moeilijk om er niet aan te denken als het allemaal vlak voor je gebeurt. Het leidt erg af.

Als je mij had verteld dat het afstuderen niet doorging, had ik je niet geloofd. Toen we dat te weten kwamen, waren we allemaal erg verrast. Het had een van de grootste momenten uit onze academische carrière moeten zijn – iets waar we allemaal naar uitkeken – en nu is het voorbij.

Ik zat ook in de klas van 2020 voor de middelbare school en we hadden toen geen diploma vanwege covid. Het voelt zo vergelijkbaar, en het is zo verdrietig en verdrietig. Maar nu voelt het zo diep en zo persoonlijk. Niet elke afstuderende senior ter wereld heeft deze keer zijn ceremonie gemist. Dit is elke senior die afstudeert aan het USC.