Selectieve vernietiging – Wetenschappers stellen een nieuwe theorie over veroudering voor

Onderzoekers stellen een nieuwe theorie van veroudering voor – selectieve vernietigingstheorie (SDT) – die veroudering beschrijft als een proces dat geen verband houdt met de accumulatie van schade, wat een nieuw perspectief biedt in gerontologisch onderzoek.

Een nieuw hoofdartikel gepubliceerd in het tijdschrift veroudering Hij stelt dat naburige cellen in meercellige organismen voortdurend met elkaar concurreren.

De onderliggende oorzaken van veroudering zijn lange tijd ongrijpbaar gebleven. In 1977 veronderstelde Thomas Kirkwood echter dat organismen een fitnessvoordeel zouden kunnen behalen door minder te investeren in fysiek onderhoud als ze hierdoor meer middelen zouden kunnen investeren in belangrijkere processen zoals voortplanting. De opeenstapeling van fysieke schade was daarom onvermijdelijk, en zijn theorie van het wegwerplichaam domineert sindsdien de gerontologie.

Naarmate ons begrip van veroudering toeneemt, wordt het echter steeds moeilijker om alle aspecten van veroudering op één lijn te brengen met de opgebouwde schade. Mutaties die de accumulatie van schade vergroten, kunnen bijvoorbeeld ook de levensduur verlengen, terwijl ontdekkingen op het gebied van verjonging zoals symbiose en Yamanaka-factoren suggereren dat jeugd kan worden hersteld zonder hoge energiekosten en ondanks hoge schadeniveaus.

In hun nieuwe hoofdartikel bespreken onderzoekers James Wordsworth en Darryl Shanley van de Universiteit van Newcastle hun recente publicatie papier Selectieve vernietigingstheorie (SDT). SDT suggereert een verouderingsmechanisme dat onafhankelijk is van de accumulatie van schade en compatibel is met epigenetische regeneratie. De auteurs gebruikten agent-gebaseerde modellen om te beschrijven hoe veroudering positieve selectie kan ondergaan, onafhankelijk van de energiekosten.

“Het mechanisme van selectieve vernietiging is momenteel theoretisch. In ons meest geavanceerde model hebben we aangetoond dat als langzame cellen epigenetische veranderingen veroorzaken in snellere cellen die hun metabolisme vertragen (in plaats van ze te doden), dit niet alleen onnodige celdood vermindert, maar het vermindert ook de mogelijkheid van hyperactiviteitsstoornissen door de proliferatie van snelle cellen te voorkomen.”

Referentie: “Een nieuwe theorie van veroudering, onafhankelijk van de opeenstapeling van schade” door James Wordsworth en Darrell Shanley, 28 juli 2023, veroudering.
DOI: 10,18632%2Faging.204956