Sabeltandkatten en verschrikkelijke wolven droegen een vreselijke ziekte in hun botten

Ongeveer 50.000 tot 10.000 jaar geleden, toen de ijskappen smolten en de planeet opwarmde, begonnen ongeveer 100 soorten gigantische dieren spoorloos te verdwijnen.

Paleontologen hebben geprobeerd precies te begrijpen hoe deze dieren stierven, inclusief beroemde roofdieren als de sabeltandkat en de reuzenwolf. Sommige hypothesen wijzen op intense concurrentie om beperkt voedsel, verergerd door de komst van mensen en grijze wolven. Maar nieuw bewijs suggereert dat een botziekte die moderne katten en honden kan verzwakken, en zelfs sommige mensen, mogelijk ook een rol heeft gespeeld.

in een gepubliceerd artikel Woensdag in PLoS One Magazine, melden onderzoekers dat door de klimaatverandering de botten van sabeltandkatten en reuzenwolven bezaaid raken met defecten die verband houden met osteochondrose dissecans, of OCD, een ernstige ontwikkelingsziekte waarbij gaten in botten ontstaan ​​als gevolg van overmatige groei van weefsel dat nooit is uitgehard . Bij een levend dier is het gat gevuld met een kraakbeenachtige laag die tot pijnlijke ontstekingen kan leiden. Het wordt gewoonlijk osteochondritis dissecans genoemd.

Deze bevindingen onthullen een gefossiliseerde momentopname van hoe de fysiologie van prominente Pleistocene roofdieren waarschijnlijk haperde onder druk van het milieu. Merrin PalisiA., curator van het Raymond M. Aleph Museum of Paleontology in Claremont, Californië, en auteur van het artikel.

OCS is een veel voorkomende orthopedische aandoening die de snel ontwikkelende gewrichten van honden aantast. Hoewel het bij katten minder vaak voorkomt, zijn er gevallen geweest Gerapporteerd onder sneeuwluipaardenwat kan betekenen dat OCS niet wordt gemeld bij wilde dieren, zei Dr. Hugo Schmöckel, een dierenarts-orthopedisch chirurg gevestigd in Strömsholm, Zweden, en auteur van het onderzoek.

Dr. Schmuckel bezocht de La Brea-teerputten in Los Angeles in 2022 om te onderzoeken of sabeltandkatten en reuzenwolven lijden aan ACL. In plaats daarvan viel zijn oog op iets anders: openingen van verschillende afmetingen die de knie- en schoudergewrichten van deze oude carnivoren dempen.

Terwijl paleontologen deze defecten opmerkten, “realiseerde niemand zich dat het waarschijnlijk vroege botschade was in plaats van postmortale schade”, zei Dr. Schmokell.

Met de hulp van Dr. Pallessi, toen een postdoctoraal onderzoeker bij La Brea Tar Pits, W.B. Aisling FarrellDr. Schmökel, een van de senior collectiebeheerders, onderzocht meer dan 1000 botten van sabeltandkatten en angstaanjagende wolven.

Het team ontdekte dat ongeveer zes procent van de botten van ledematen van volwassen en zeer jonge sabeltandkatten, met name de kniegewrichten, gaten hebben die kleiner zijn dan zeven millimeter.

Ongeveer drie procent van de jonge reuzenwolven en volwassenen heeft ook defecten aan het kniegewricht die meestal groter zijn en meer dan 12 mm meten. Kleine schoudergewrichtdefecten kwamen vaker voor bij wolven dan bij honden, in totaal ongeveer vijf procent. Enkele van de volwassen ledematen, maar geen van de kleine, vertoonden tekenen van artrose, een degeneratieve aandoening van de gewrichten die het gevolg kan zijn van OCS.

Dr. Schmökel zei dat de ziekte vaker voorkomt bij dieren dan bij moderne dieren en mensen.

Alleen al van de botten is het onduidelijk waarom OCS zo is aangetast. De onderzoekers kunnen niet met zekerheid zeggen hoe het de levenskwaliteit of beweging van de dieren beïnvloedde. Bij moderne huisdieren kan de ziekte verschillende niveaus van pijn en kreupelheid veroorzaken. In het vroege leven kunnen deze defecten vanzelf genezen; Er is misschien niet veel kwaad, althans voor sommige individuen. Hij zei dat het sociale gedrag van de dieren mogelijk ook de ergste gevallen van de ziekte heeft verzacht Larissa DeSantiseen paleontoloog aan de Vanderbilt University die niet betrokken was bij het onderzoek.

In een e-mail zei ze dat andere exemplaren uit de La Brea-teerputten tekenen vertoonden van “heupdysplasie en ernstige artritis, wat aantoont dat deze roofdieren uit de ijstijd zo lang kunnen leven met dergelijke verwondingen.”

Maar voor de onderzoekers geeft de hoge prevalentie van OCS aanleiding om te speculeren dat er mogelijk een probleem is van inteelt tussen sabeltandkatten en reuzenwolven als gevolg van een slinkende geïsoleerde populatie. Dr. Schmökel verwijst naar moderne dieren als Wolven van Isle Royale En Florida panters die hetzelfde hebben meegemaakt.

Hoewel Dr. DeSantis sceptisch is dat OCS alleen betrokken was bij het uitsterven van deze roofdieren, zegt Dr. Pallessi dat de bevindingen aanleiding geven tot verder onderzoek.

Tekenen van de ziekte, zei dr. Pallessi, “kunnen een morfologische manifestatie zijn van iets diepers waar we nog geen toegang toe hebben, maar ik denk dat het slechts een kwestie van tijd is.”