Er is een “verloren stad” in de diepten van de oceaan, en het is anders dan alles wat we ooit hebben gezien: ScienceAlert

Nabij de top van een onderwaterberg ten westen van de Mid-Atlantische Rug rijst een grillig landschap van torens op uit de duisternis.

De romige koolstofwanden en pilaren lijken spookachtig blauw in het licht van een op afstand bestuurbaar voertuig dat eropuit is gestuurd om te verkennen.

Ze variëren in hoogte van Kleine terpen ter grootte van een kikker tot een grote monoliet Het is 60 meter (bijna 200 voet) hoog. Dit is de verloren stad.

Ontdekt door wetenschappers in 2000, meer dan 700 meter (2300 voet) onder het oppervlak, Het hydrothermale veld van Lost City is de langst bekende ontluchtingsomgeving in de oceaan. Niets anders zoals het is gevonden.

Al minstens 120.000 jaar en mogelijk langer heeft de opwellende mantel in dit deel van de wereld interactie gehad met zeewater om waterstof, methaan en andere opgeloste gassen in de oceaan te spuwen.

In de spleten en spleten van veldopeningen voeden koolwaterstoffen nieuwe microbiële gemeenschappen, zelfs zonder de aanwezigheid van zuurstof.

Schoorstenen geven gassen af ​​tot 40 graden Celsius (104 graden Fahrenheit) Het is de thuisbasis van een overvloed aan slakken en schaaldieren. Grote dieren zoals krabben, garnalen, zee-egels en paling zijn zeldzaam, maar ze bestaan ​​nog steeds.

Ondanks de ruige aard van de omgeving lijkt het te wemelen van het leven, en onderzoekers vinden dat het onze aandacht en bescherming verdient.

Hoewel andere hydrothermale velden zoals deze elders in de oceanen van de wereld kunnen bestaan, is dit de enige op afstand bediende rover die ik tot nu toe heb kunnen vinden.

De koolwaterstoffen die door de ventilatieopeningen van Lost City werden geproduceerd, werden niet gevormd door koolstofdioxide in de atmosfeer of zonlicht, maar door chemische reacties op de diepzeebodem.

Aangezien koolwaterstoffen de bouwstenen van het leven zijn, laat dit de mogelijkheid open dat leven in een habitat als deze ontstaat. En niet alleen op onze planeet.

“Dit is een voorbeeld van het type ecosysteem dat op dit moment actief zou kunnen zijn op Enceladus of Europa”, zegt microbioloog William Brazelton. Vertellen Smithsonian In 2018, met verwijzing naar de manen van Saturnus en Jupiter.

En misschien Mars In het verleden.”

In tegenstelling tot de zogenaamde vulkanische openingen onder water Zwarte rokersdat ook is genoemd als een mogelijke eerste habitat, is het Lost City-ecosysteem niet afhankelijk van magma-warmte.

Zwarte rokers produceren voornamelijk mineralen die rijk zijn aan ijzer en zwavel, terwijl verdwaalde stadsrokers mineralen produceren die rijk zijn aan ijzer en zwavel tot 100 keer Meer waterstof en methaan.

De calcietopeningen in de Verloren Stad zijn ook veel groter dan de zwarte rokers, wat aangeeft dat ze al langer actief zijn.

De hoogste monoliet heet Poseidon, naar de Griekse god van de zee, en is meer dan 60 meter hoog.

Ondertussen is er ten noordoosten van de toren een afdaling met korte uitbarstingen van activiteit. Onderzoekers aan de Universiteit van Washington Beschrijven De ventilatieopeningen hier “huilen” met vloeistoffen om “clusters van minuscule gezwellen van polychaeten te produceren die zich naar buiten uitstrekken als de vingers van twee gedraaide handen”.

Helaas zijn niet alleen wetenschappers getroffen door dit ongewone terrein.

In 2018 werd bekend dat Polen heeft won de rechten Om de diepe zee rond de verloren stad te ontginnen. Hoewel er geen kostbare grondstoffen worden gebaggerd in het eigenlijke thermische veld zelf, kan de vernietiging van de gebieden rond de stad onbedoelde gevolgen hebben.

Dit is de Lost City, een torenhoog ecosysteem midden in de Noord-Atlantische Oceaan. Het is volkomen uniek, omdat er nergens anders op aarde leven te vinden is. En als iemand het wil vernietigen? U kunt er niets aan doen. Geen wetten. Geen consequenties. Welkom op volle zee… pic.twitter.com/mdG5wOsr5h

– De open oceaan verkennen (RebeccaRHelm) 22 augustus 2022

Wetenschappers hebben gewaarschuwd dat eventuele pluimen of drainages veroorzaakt door mijnbouw de prachtige habitat gemakkelijk zouden kunnen wegspoelen.

Dus enkele deskundigen vraagt ​​om The Lost City wordt op de werelderfgoedlijst geplaatst om de natuurlijke wonderen te beschermen voordat het te laat is.

Al tienduizenden jaren staat de Lost City symbool voor de eeuwige levenskracht.

Het zou net zijn als wij om het gewoon te vernietigen.

Een eerdere versie van dit artikel is gepubliceerd in augustus 2022.