Zonnetelescoopbeelden onthullen het oppervlak van de zon als nooit tevoren

Geschatte leestijd: 3-4 minuten

Nieuwe afbeeldingen van het oppervlak van de zon, gemaakt door een krachtige zonnetelescoop op de grond, onthullen zonnevlekken en andere kenmerken in ongekend detail.

de acht foto’s, Vrijgegeven op 19 meigenomen met de National Science Foundation’s Daniël K. Inoue zonnetelescoopeen 13,1-voet telescoop op het eiland Maui, Hawaï.

Hoewel de zon steeds actiever wordt nu het zonnemaximum nadert in juli 2025 – het hoogtepunt van de 11-jarige cyclus van de zon – laten de beelden de rustigere kanten van het zonneoppervlak zien.

Donkere, koele zonnevlekken zijn verspreid in de fotosfeer, of het oppervlak van de zon waar het magnetische veld sterk is, en ze kunnen zo groot zijn als de aarde of groter. Zonnevlekclusters zijn de oorzaak van zonnevlammen en coronale massa-ejecties – wanneer plasma en een deel van het magnetische veld zich afscheiden van de buitenste atmosfeer van de zon, of corona, en door het zonnestelsel stromen.

Deze energetische uitbarstingen van de zon kunnen de satellietcommunicatie van de aarde beïnvloeden.

De zonnevlekgebieden die in de afbeeldingen worden weergegeven, zijn contraststudies. Het heldere, hete plasma stroomt naar boven aan het oppervlak van de zon, terwijl het donkere, koelere plasma naar buiten stroomt. In de chromosfeer, de atmosfeerlaag boven het oppervlak, onthullen draadachtige structuren de aanwezigheid van magnetische velden.

Fijne en gedetailleerde structuren, waaronder gloeiende stippen op de plaatsen waar het magnetische veld het sterkst is, zijn te zien in donkere zonnevlekken. Heldere filamenten afgeleid van het magnetische veld genaamd penumbrale filamenten, die warmte geleiden, omringen zonnevlekken.

Een andere afbeelding toont een zonnevlek die het grootste deel van zijn omgeving, of penumbra, heeft verloren, die lijkt op te lossen. De onderzoekers geloven dat de resterende fragmenten het eindpunt kunnen zijn in de evolutie van zonnevlekken voordat ze verdwijnen.

De Inouye Solar Telescope wierp ook licht op “bruggen van licht”, heldere zonnekenmerken die het donkerste deel van een zonnevlek overspannen. Deze complexe structuren kunnen qua uiterlijk variëren, maar wetenschappers denken dat fotobruggen erop kunnen wijzen dat een zonnevlek op het punt staat te vervallen. Toekomstige waarnemingen zouden meer gegevens kunnen opleveren over de vorming en betekenis van optische bruggen.

Volgens de National Science Foundation behoorden de opnamen die het afgelopen jaar zijn gemaakt tot de eerste waarnemingen met behulp van ’s werelds grootste en krachtigste zonnetelescoop op de grond tijdens de inbedrijfstellingsfase. Volgens het bureau wordt de telescoop momenteel naar zijn volledige operationele capaciteit getild.

Wetenschappers hopen dat de mogelijkheden van de telescoop hen in staat zullen stellen om belangrijke vragen over de zon te beantwoorden, inclusief de oorsprong van zonnestormen, en om de fijne kneepjes van het magnetische veld te onthullen.

De telescoop is ontworpen om continue metingen te doen van de magnetische velden in de corona van de zon en om als nooit tevoren beelden van de zonneatmosfeer te leveren. Vergeleken met de beeldvormingsmogelijkheden van andere observatoria, kan Inouye zonnekenmerken drie keer kleiner vastleggen.

Genoemde zonnegegevens van de Inouye Solar Telescope, evenals twee ruimtemissies Zonne-orbiter en Parker Solar Probezou kunnen helpen bij het ontrafelen van enkele mysteries van de eeuwige zon – en dat alles terwijl we een prachtig uitzicht bieden op onze eigen ster in een nieuw licht.

×

gerelateerde verhalen

Laatste wetenschappelijke verhalen