Webb Space Telescope begint meerdere instrumenten uit te lijnen

NASA’s James Webb-ruimtetelescoop. Krediet: NASA Goddard Space Flight Center en Northrop Grumman

Na het bereiken van de belangrijkste mijlpaal van het uitlijnen van de telescoop met NIRCam, begon het team van Webb de uitlijning van de telescoop uit te breiden naar de Guide (Fine Guidance Sensor, of FGS) en drie andere wetenschappelijke instrumenten. Dit proces van zes weken wordt multi-domain alignment (MIMF) genoemd.

Wanneer een telescoop op de grond van camera wisselt, wordt het instrument soms daadwerkelijk uit de telescoop gehaald en wordt er overdag een nieuw instrument geïnstalleerd wanneer de telescoop niet in gebruik is. Als het andere instrument zich al op de telescoop bevindt, zijn de mechanismen aanwezig om een ​​deel van de optica van de telescoop (ook wel een opneemspiegel genoemd) in het gezichtsveld te verplaatsen.

Op ruimtetelescopen zoals Webb zien alle camera’s tegelijkertijd de lucht; Om een ​​doel van de ene camera naar de andere te schakelen, resetten we de telescoop om het doel in het gezichtsveld van het andere apparaat te plaatsen.

Na MIMF zorgt de Webb-telescoop voor goede scherpstelling en scherpe beelden in alle instrumenten. Bovendien moeten we precies de relatieve posities van alle gezichtsvelden weten. Het afgelopen weekend hebben we de posities van de drie nabij-infraroodinstrumenten ten opzichte van de aanwijzer in kaart gebracht en hun posities bijgewerkt in de software die we gebruiken om de telescoop te oriënteren. In een andere instrumentmijlpaal bereikte de FGS onlangs zijn eerste “precisiegeleiding” -modus, gemonteerd op een gidsster met het hoogste niveau van nauwkeurigheid. We hebben ook “donkere” beelden gemaakt om de reactie van de primaire detector te meten wanneer er geen licht op kwam – een belangrijk onderdeel van de kalibratie van het instrument.

De Webb Guide (FGS) en vier wetenschappelijke instrumenten (NIRCam, NIRSpec, NIRISS en MIRI) delen de gezichtsveldoptica van de Webb Telescope, maar ze zien bij elke waarneming verschillende delen van de hemel. tegoed: NASA

Het mid-infraroodinstrument van Webb, MIRI, zal het laatste instrument zijn dat wordt uitgelijnd, nog steeds wachtend op het koelmiddel om het af te koelen tot de uiteindelijke bedrijfstemperatuur, iets minder dan 7 graden boven[{” attribute=””>absolute zero. Interspersed within the initial MIMF observations, the two stages of the cooler will be turned on to bring MIRI to its operating temperature. The final stages of MIMF will align the telescope for MIRI.

You might be wondering: If all of the instruments can see the sky at the same time, can we use them simultaneously? The answer is yes! With parallel science exposures, when we point one instrument at a target, we can read out another instrument at the same time. The parallel observations don’t see the same point in the sky, so they provide what is essentially a random sample of the universe. With a lot of parallel data, scientists can determine the statistical properties of the galaxies that are detected. In addition, for programs that want to map a large area, much of the parallel images will overlap, increasing the efficiency of the valuable Webb dataset.

Written by:

• Jonathan Gardner, Webb deputy senior project scientist, NASA’s Goddard Space Flight Center
• Stefanie Milam, Webb deputy project scientist for planetary science, NASA Goddard