Voor de NCAA is een nieuw tijdperk aangebroken: atleten rechtstreeks betalen

Sinds de oprichting hanteert de NCAA een bedrijfsmodel dat een universiteitsatleet als een amateur definieert. In de loop der jaren, toen universiteitssport zich ontwikkelde tot een enorme onderneming, hebben rechtszaken en arbeidsacties dit model, dat steeds meer als uitbuitend wordt gezien in sporten waar veel geld wordt verdiend, zoals voetbal en herenbasketbal, ondermijnd.

Maar de schikking van 2,8 miljard dollar van de NCAA donderdagavond in een antitrust-class action vertegenwoordigt de dodelijkste – en misschien wel beslissende – klap voor dat systeem.

Indien goedgekeurd door een Amerikaanse districtsrechter in Californië, zou de schikking de oprichting mogelijk maken van het eerste plan voor het delen van inkomsten door universiteiten, een historische verschuiving waarbij scholen atleten rechtstreeks zouden betalen om te spelen.

Deze radicale verandering brengt echter ook eigen vragen met zich mee, zeggen critici. Deze omvatten onder meer de vraag of vrouwen eerlijk gecompenseerd zouden worden, of kleinere conferenties een onevenredige last van nederzettingen zouden dragen, en of dit raamwerk iets zou doen om de macht van coöperaties te beperken – door booster gefinancierde groepen die spelers met betalingen lokken om van één school te springen. naar een ander. .

Michael H. zei: “Het is een historische en zeer gebrekkige overeenkomst”, zegt Leroy, hoogleraar rechten aan de Universiteit van Illinois. “Het idee dat scholen miljoenen dollars betalen aan mensen die tv-contracten verkopen en zetels vullen – dat is een goede zaak. Maar het sluit de doos van Pandora en opent er vier of vijf.”

De afgelopen jaren hebben universiteitsatleten al grote vooruitgang geboekt bij het verdienen van het recht om geld te verdienen voor hun prestaties. Drie jaar geleden mochten ze voor het eerst hun naam, beeltenis en afbeelding individueel op de markt brengen. In maart stemde het herenbasketbalteam van Dartmouth voor de oprichting van een vakbond, nadat een federale functionaris oordeelde dat de spelers werknemers van de school waren. Veel universiteitsbestuurders hebben de schikking van donderdag in House v. De NCAA is een uitgemaakte zaak.

De rechtszaak is vernoemd naar de voormalige Arizona State-zwemmer Grant House, de eiser.

Bij het schikken van de zaak probeerde de NCAA een rampzalige uitspraak te vermijden en een gestage stroom van antitrustgeschillen te voorkomen die het vermogen van de organisatie om zelfs de eenvoudigste regels vast te stellen, had belemmerd.

Als de zaak voor de rechter was gekomen, vreesden de NCAA en de grote conferenties die als medebeklaagden werden genoemd – de Big Ten, Southeastern, Atlantic Coast, Big 12 en Pac-12 – dat het potentiële prijskaartje de $ 4 miljard zou overschrijden.

Door een schikking te treffen, geeft de NCAA ook een signaal af aan het Congres – dat terughoudend is om zich te bemoeien met het management van de organisatie – dat het verzoek van de NCAA om verlichting van de antitrustwetgeving noodhulp is, en geen reddingsoperatie.

Pastor John I. zei: “Hoewel de schikking in veel opzichten onwenselijk is en slechts een tijdelijke stabiliteit inluidt, is het noodzakelijk om een ​​faillissement van de universiteitsatletiek te voorkomen”, zegt Jenkins, voorzitter van de Universiteit van Notre Dame, in een verklaring. Hij riep het Congres op om vooruit te lopen op een lappendeken van staatswetten, ervoor te zorgen dat atleten geen werknemers zijn, en scholen, met een antitrustvrijstelling, meer vrijheid te geven om regels te stellen.

Maar de onzekerheid over antitrustbescherming werd donderdag onderstreept toen een rechter in Colorado het verzoek van de NCAA om een ​​andere antitrustzaak, Fontenot v. NCAA, naar dezelfde rechtbank te verplaatsen die over de schikking van donderdag zal beslissen, afwees.

De beslissing laat de mogelijkheid open dat atleten die deel uitmaken van de schikkingsgroep in de House-zaak – dat wil zeggen een atleet uit Divisie I die teruggaat tot 2016 – zich zouden kunnen afmelden als ze denken dat de Fontenot-zaak hen meer geld zou kunnen besparen. De formule die in de House-zaak wordt gebruikt, roept scholen op om ongeveer 22 procent van hun inkomsten met spelers te delen; Dit aantal is veel lager dan wat wordt aangeboden door de grote professionele sportcompetities, die zijn overeengekomen om ongeveer 50 procent van de inkomsten met spelers te delen.

Ramoji Huma, al jarenlang pleitbezorger voor universiteitsatleten, zei dat er meer bekend zal worden over de schikking wanneer deze wordt voorgelegd aan rechter Claudia A. Welkin. Hij voegde eraan toe: “Maar ik zie niet dat een schikking in dit geval tot alomvattende hervormingen kan leiden.”

De schikking bestaat uit twee componenten: achterstallige betaling van naam-, imago- en licentie-inkomsten die aan spelers werden geweigerd vóór de regelwijziging drie jaar geleden, inclusief inkomsten uit voetbaluitzendrechten; En een raamwerk voor het betalen van atleten voor die rechten in de toekomst.

Wat niet duidelijk is, is wie betaald krijgt en hoeveel.

De 2,8 miljard dollar aan schadevergoeding is gekoppeld aan inkomsten die vrijwel uitsluitend worden gegenereerd door de grote conferenties op het gebied van voetbal en herenbasketbal, waarvan de atleten één categorie van eisers vormen. Een andere categorie zijn de damesbasketbalspelers op grote conferenties. En het laatste hoofdstuk is iedereen.

In de toekomst betekent de schikking dat de scholen elk ongeveer 20 miljoen dollar opzij kunnen zetten om atleten te betalen zodra het voetbalseizoen 2025 begint.

Scholen zullen hun eigen beslissingen nemen over hoe zij de betalingen aan atleten verdelen. Wil Michigan bijvoorbeeld geld uitgeven aan lacrosse- en crosscountryteams, of bijna al het geld investeren in voetbal en basketbal? Vereist hoofdstuk negen dat de fondsen gelijkelijk worden verdeeld tussen mannen en vrouwen?

Een aanwijzing dat er een schikking zou kunnen worden bereikt, kwam in december toen Charlie Baker, de NCAA-president en voormalig gouverneur van Massachusetts, suggereerde dat scholen jaarlijks minstens 30.000 dollar aan educatieve trustfondsen opzij zouden zetten voor minstens de helft van de atleten van de school. Dit was de eerste keer dat de NCAA het idee van een onbepaalde compensatie goedkeurde.

Dit idee zou in wezen twee classificaties binnen Divisie I hebben gecreëerd: degenen die het zich konden veroorloven en degenen die dat niet konden.

Maar nu wordt de schikking grotendeels gesteund door scholen die niet deelnemen aan grote voetbalwedstrijden. De 27 Divisie I-conferenties die niet in de rechtszaak zijn genoemd, moeten $ 990 miljoen van de schikking betalen via NCAA-uitkeringen van het herenbasketbaltoernooi, die over een periode van tien jaar zullen worden ingehouden.

Verschillende scholen hoorden van de regeling toen de media details van de schikkingsgesprekken rapporteerden. Ze werden op 6 mei door de NCAA geïnformeerd.

“De NCAA lijkt de grootste geldverstrekkers te redden, en conferenties zoals de onze betalen het grootste deel van de schikking”, zei Ivy League-directeur Robin Harris. “De Ivy League wordt niet aangevallen door deze toelagen, en wij dragen de kosten van de meerderheid, dus het is frustrerend.”

De 22 conferenties die de College Football Playoff, die de landskampioen bepaalt, niet kunnen bereiken, boden een alternatief financieringsmodel aan dat hun bijdrage verlaagde, maar dat plan werd afgewezen. De Raad van Bestuur van de NCAA heeft de schikkingsovereenkomst woensdagavond met 8 tegen 0 stemmen en één onthouding goedgekeurd, aldus een persoon die bekend is met de stemming.

“Dat de schikking een goede zaak is, ontgaat mij niet”, zegt Julie Roe Lash, commissaris van de Horizon League. De herenbasketbalkampioen, Oakland, maakte Kentucky van streek tijdens het NCAA-toernooi. “We hadden een bepaald niveau van stabiliteit nodig, maar dat plaatst de zaken niet in perspectief. Vanuit mijn perspectief was dit een gehaast proces, het was niet alomvattend, wat verontrustend is als je het hebt over een miljardendollar. beslissing.”