Volgens de Climate Report Card doen landen hun best, maar moeten ze dringend verbeteren

Acht jaar nadat de wereldleiders in Parijs een mijlpaalovereenkomst hadden gesloten om de klimaatverandering te bestrijden, hebben landen slechts beperkte vooruitgang geboekt bij het afwenden van de gevaarlijkste gevolgen van de opwarming van de aarde, zo blijkt uit het eerste officiële rapport over een mondiaal klimaatverdrag.

Veel van de ergste scenario’s voor de klimaatverandering waar begin 2010 zo gevreesd voor werd, lijken vandaag de dag veel minder waarschijnlijk, aldus het rapport. De auteurs erkennen gedeeltelijk het Akkoord van Parijs uit 2015, waarin voor het eerst bijna elk land ermee instemde een vrijwillig plan in te dienen om de uitstoot van de opwarming van de aarde te beperken. Sindsdien is de stijging van de broeikasgassen wereldwijd aanzienlijk vertraagd.

Deze inspanningen zijn echter nog steeds onvoldoende om rampen te voorkomen, aldus het rapport, dat is geschreven door vertegenwoordigers van de Verenigde Staten en Zuid-Afrika en gebaseerd is op bijdragen van honderden regeringen, wetenschappers en maatschappelijke organisaties van over de hele wereld.

In het kader van het Akkoord van Parijs hebben landen beloofd de stijging van de gemiddelde mondiale temperatuur te beperken tot “ruim onder” 2 graden Celsius, of 3,6 Fahrenheit, boven het pre-industriële niveau, en te goeder trouw inspanningen te leveren om op 1,5 graden Celsius te blijven. Wetenschappers zeggen dat boven dit niveau de risico’s van ernstige overstromingen, bosbranden, droogtes, hittegolven en het uitsterven van soorten onbeheersbaar kunnen worden. De aarde is sinds het pre-industriële tijdperk al met ongeveer 1,2°C opgewarmd.

Landen zijn nog lang niet in staat deze doelstellingen te verwezenlijken. De huidige klimaatbeloften zouden de wereld op het goede spoor zetten van een temperatuurstijging van ongeveer 2,5 graden Celsius tegen 2100, ervan uitgaande dat landen hun plannen doorzetten. Om de opwarming van de aarde op een veiliger niveau te houden, moeten de mondiale emissies tegen 2035 met ongeveer 60 procent zijn gedaald, wat waarschijnlijk een veel snellere uitbreiding van energiebronnen zoals wind-, zonne- en kernenergie en een scherpe daling van de vervuiling zal vereisen. brandstoffen. Zoals olie, steenkool en aardgas.

Het nieuwe rapport maakt deel uit van wat bekend staat als Globale inventaris. Toen landen instemden met de Overeenkomst van Parijs, kwamen ze overeen om vanaf 2023 elke vijf jaar bijeen te komen om formeel te beoordelen hoe de strijd tegen de klimaatverandering verloopt en om te zien of ze hun inspanningen moeten opvoeren.

Het rapport, dat bijna twee jaar aan voorbereiding heeft gekost, zou als basis moeten dienen voor de volgende ronde van VN-klimaatonderhandelingen, bekend als COP28, die eind november in Dubai, Verenigde Arabische Emiraten, zal beginnen. Daar zullen landen bespreken hoe ze op de mondiale beoordeling kunnen reageren en wat ze nog meer kunnen doen.

“Ik dring er bij regeringen op aan om de bevindingen van het rapport zorgvuldig te bestuderen en te begrijpen wat het uiteindelijk voor hen betekent, en welke ambitieuze actie ze vervolgens moeten ondernemen”, aldus VN-klimaatchef Simon Steele. “Het mondiale beoordelingsproces is een beslissend moment om grotere ambities te bereiken en actie te versnellen.”

De man die dit jaar toezicht houdt op de klimaatonderhandelingen, Sultan Al Jaber, is het hoofd van het grootste duurzame energiebedrijf van de VAE en van de nationale oliemaatschappij, een dubbele rol die kritiek heeft opgeleverd van veel milieuactivisten, die zeggen dat het onwaarschijnlijk is dat hij president wordt. Neutrale bemiddelaar.

Al Jaber zei dat hij wil dat landen hun capaciteiten op het gebied van hernieuwbare energie tegen 2030 verdrievoudigen. Hij wil ook dat landen het voor het eerst eens worden over een langetermijndoelstelling om fossiele brandstoffen “meedogenloos” uit te faseren. Deze taal zou het voortdurende gebruik van olie, steenkool of gas mogelijk maken als bedrijven de emissies die door deze brandstoffen worden geproduceerd, kunnen opvangen en begraven – een technologie die vanwege de hoge kosten moeite heeft om terrein te winnen.

Het nieuwe mondiale beoordelingsrapport zegt dat er een ‘dringende’ behoefte is aan deze maatregelen, en aan vele andere.

“Het beleefde proza ​​van de VN benadrukt wat een werkelijk schadelijk rapport is voor de mondiale klimaatinspanningen”, zegt Ani Dasgupta, voorzitter van het World Resources Institute. “Koolstofuitstoot? Nog steeds aan het stijgen. Begrotingsverplichtingen aan rijke landen? Schuldig. Steun voor aanpassing? Jammerlijk achterblijvend.”

Een hardnekkig knelpunt in de mondiale klimaatbesprekingen is dat ontwikkelingslanden zeggen dat ze zonder hulp van buitenaf niet snel kunnen overstappen van fossiele brandstoffen en zich kunnen aanpassen aan hittegolven en zware stormen.

In het kader van het Klimaatakkoord van Parijs hebben rijke landen als de Verenigde Staten en Europa beloofd om tegen 2020 jaarlijks 100 miljard dollar uit publieke en private bronnen ter beschikking te stellen voor dit doel. Maar deze belofte hebben ze nog niet waargemaakt. In 2020 verstrekten de geïndustrialiseerde landen 83,3 miljard dollar aan klimaatfinanciering. Slechts een klein deel van dit geld gaat naar aanpassing, zoals het bouwen van zeeweringen of het helpen van boeren bij het omgaan met droogte, wat vaak de meest dringende behoefte is.

Het rapport merkt op dat de ontwikkelingslanden uiteindelijk biljoenen dollars nodig zullen hebben om zich voor te bereiden op de klimaatverandering, en roept op tot bredere systeemhervormingen, zoals het hervormen van de kredietpraktijken bij multilaterale banken of het helpen van landen met grote schuldenlasten.

“Er is enorm veel aandacht besteed aan het verantwoordelijk houden van de ontwikkelde landen voor hun belofte van 100 miljard dollar, wat heel belangrijk is”, zegt Charlene Watson, senior onderzoeksmedewerker bij het Overseas Development Institute. “Maar de waarheid is dat we meer nodig zullen hebben.”

Landen hebben ook enige vooruitgang geboekt bij de aanpassing aan klimaatbedreigingen, bijvoorbeeld door het bouwen van stormvloedkeringen of het installeren van systemen voor vroegtijdige waarschuwing voor tropische cyclonen. Maar het rapport waarschuwt dat deze inspanningen vaak ‘incrementeel’ zijn en ongelijk verdeeld. Voorbereiding op toekomstige bedreigingen, zoals de afnemende zoetwatervoorraden of onomkeerbare schade aan ecosystemen, zullen ‘transformationele’ veranderingen in de klimaatadaptatie vereisen.

Eén obstakel is dat het vaak moeilijk is om aanpassingsinspanningen te volgen of het succes ervan te meten, aldus het rapport.

“Het volgen van de voortgang op het gebied van aanpassing is veel moeilijker dan het volgen van de voortgang op het gebied van financiering of emissiereducties”, zegt Richard Klein van het Stockholm Environment Institute, eraan toevoegend dat het bereiken van de mondiale aanpassingsdoelstellingen in de toekomst een grote klimaatuitdaging zal zijn. praat.

Experts zeggen dat de grote vraag nu is hoe landen op de mondiale beoordeling zullen reageren.

“We hebben door de jaren heen veel rapporten ontvangen over het gebrek aan vooruitgang, maar wat anders is aan dit rapport is dat het niet een groep wetenschappers of één VN-agentschap is die dat zegt”, zegt Rachel Kite, een klimaatveteraan. diplomaat en klimaatonderzoeker. Voormalig decaan van de Fletcher School aan de Tufts University. “Dit is iets waar alle landen inspraak in hadden.”

Mevrouw Kite voegde hieraan toe: ‘Dit is hetzelfde als met uw arts gaan zitten en het erover eens zijn dat als uw lever beter kan worden, deze ook echt in een betere conditie moet zijn.’ ‘Ga je nu van de bank afkomen en er iets aan doen, of blijf je gewoon zitten en negeer je het gewoon?’