Vloeistof met een temperatuur van 300 °C sijpelt uit schoorsteenachtige ventilatieopeningen diep in de Noordelijke IJszee

Ongeveer 3000 meter onder de Noordelijke IJszee onderzoeken wetenschappers een borrelend veld van hydrothermale bronnen langs het Knebovich-gebergte nabij Svalbard, de meest noordelijke nederzetting op aarde.

Onlangs werd een hydrothermaal ventilatieveld ontdekt op de zeebodem in de driehoek tussen Groenland, Noorwegen en Spitsbergen op de grens van de Noord-Amerikaanse en Europese tektonische platen.

Met behulp van een op afstand bestuurbare onderzeeër verzamelden onderzoekers van het Centrum voor Mariene Ecologie van de Universiteit van Bremen monsters en gegevens uit het hydrothermale ventilatieveld, dat ze Jøtul noemden naar een reus uit de Noorse mythologie.

Hydrothermale ventilatieopeningen bevinden zich op de kruispunten van verschuivende tektonische platen waar de geothermische activiteit het meest intens is. Deze ventilatieopeningen worden gevormd wanneer water de oceaanbodem binnendringt en wordt verwarmd door gesmolten magma uit de ingewanden van de planeet. Het oververhitte water stijgt vervolgens via scheuren en kloven terug naar de zeebodem, wordt verrijkt met mineralen en smelt uit oceanische aardkorstgesteenten.

Ondanks dat het een belangrijk kruispunt is tussen tektonische platen, was het bestaan ​​van hydrothermale ventilatieopeningen op de Knebovich Range tot nu toe niet bekend.

De Kniebovich-serie is bijzonder bijzonder omdat deze niet werd gevormd door twee tegen elkaar botsende platen, maar door twee platen die van elkaar af bewegen met een snelheid van minder dan 2 cm (minder dan 1 inch) per jaar, wat bekend staat als een verlengingsrug. .

Er is weinig bekend over de hydrothermale activiteit op de zich langzaam verspreidende ruggen, dus het team wil graag meer te weten komen over de chemische samenstelling van de sijpelende vloeistoffen, evenals de geologische kenmerken die worden gevormd door hun hitte en mineralogie.

Sommige vloeistoffen die uit het Gotul-veld stromen, zijn ongelooflijk heet en bereiken temperaturen tot 316 graden Celsius (601 graden Fahrenheit). Wanneer de oververhitte vloeistof in contact komt met koud water, stollen de mineralen en vormen enorme schoorsteenachtige structuren die zwarte schoorstenen worden genoemd.

Een ander interessant kenmerk van het Jotul-veld is dat de hydrothermale vloeistoffen rijk zijn aan methaan, een krachtig broeikasgas, en aan kooldioxide, het primaire broeikasgas. Dit betekent dat het gebied enige gevolgen kan hebben voor de klimaatverandering en de koolstofcyclus in de oceanen.

Vaak kunnen vreemde en bizarre levensvormen de hydrothermale ventilatievelden bewonen. In de donkere diepten van de oceaan, waar fotosynthese onmogelijk is, vormen hydrothermale vloeistoffen de basis voor chemosynthetische organismen, die voedingsstoffen verkrijgen via chemische energie in plaats van zonlicht.

Een diepgaand inzicht in de biodiversiteit in dit gebied is nog niet beschikbaar, hoewel het ongetwijfeld een aandachtspunt zal zijn voor onderzoekers in Marum, die van plan zijn in de nazomer van 2024 naar het gebied terug te keren.

Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Wetenschappelijke rapporten.