‘Verloren stad’ in de diepten van de oceaan is anders dan alles wat we ooit op aarde hebben gezien: ScienceAlert

Vlakbij de top van een onderwaterberg ten westen van de Mid-Atlantische Rug rijst uit de duisternis een grillig landschap van torens op.

De romige carbonaatwanden en kolommen zien er spookachtig blauw uit in het licht van een op afstand bestuurd voertuig dat op verkenning is gestuurd.

De hoogte varieert van Van kleine stapels ter grootte van een kikker tot grote monolieten Het is 60 meter hoog. Dit is de verloren stad.

Wetenschappers ontdekten het in 2000 Meer dan 700 meter onder het oppervlak, Het hydrothermale veld van Lost City is de langst bekende ontluchtingsomgeving in de oceaan. Er is nog nooit iets soortgelijks gevonden.

Al minstens 120.000 jaar en misschien langer heeft de opwellende mantel in dit deel van de wereld in wisselwerking gestaan ​​met zeewater, waardoor waterstof, methaan en andere opgeloste gassen in de oceaan terechtkwamen.

In de scheuren en spleten van veldopeningen voeden koolwaterstoffen nieuwe microbiële gemeenschappen, zelfs zonder de aanwezigheid van zuurstof.

Schoorstenen stoten gassen uit bij temperaturen tot 40°C (104°F) De thuisbasis van een groot aantal slakken en schaaldieren. Grotere dieren zoals krabben, garnalen, zee-egels en paling zijn zeldzaam, maar worden nog steeds aangetroffen.

Ondanks de barre aard van het milieu lijkt het vol leven te zijn, en onderzoekers zijn van mening dat het onze aandacht en bescherming verdient.

Hoewel er elders in de oceanen van de wereld wellicht andere hydrothermale velden zoals deze voorkomen, is dit tot nu toe het enige dat op afstand bediende voertuigen heeft kunnen vinden.

De koolwaterstoffen die door de ventilatieopeningen van de Lost City werden geproduceerd, werden niet gevormd uit kooldioxide in de atmosfeer of zonlicht, maar door chemische reacties op de diepzeebodem.

Omdat koolwaterstoffen de bouwstenen van het leven zijn, laat dit de mogelijkheid open dat er in een habitat als deze leven zou kunnen zijn ontstaan. En niet alleen op onze planeet.

“Dit is een voorbeeld van het soort ecosysteem dat op dit moment actief zou kunnen zijn op Enceladus of Europa”, zegt microbioloog William Brazelton. Vertellen Smithsonisch In 2018, verwijzend naar de manen van Saturnus en Jupiter.

“En misschien Mars in het verleden.”

In tegenstelling tot onderwater vulkanische openingen genaamd… Zwarte rokersdat ook is genoemd als een mogelijke eerste habitat, is het ecosysteem van de Lost City niet afhankelijk van de hitte van magma.

Zwarte rokers produceren voornamelijk mineralen die rijk zijn aan ijzer en zwavel, terwijl de schoorstenen van de Lost City produceren Tot 100 keer Meer waterstof en methaan.

De calcietopeningen van de Lost City zijn ook veel groter dan die van de zwarte rokers, wat aangeeft dat ze langer actief waren.

De hoogste van deze rotsen heet Poseidon, naar de Griekse god van de zee, en de hoogte reikt tot meer dan 60 meter.

Ondertussen ligt ten noordoosten van de toren een rotsachtige helling met korte perioden van activiteit. Onderzoekers aan de Universiteit van Washington Beschrijven De openingen hier “huilen” van vloeistof en produceren “clusters van kleine, meervoudig vertakte carbonaataanhangsels die zich naar buiten uitstrekken als de vingers van opgeheven handen.”

Helaas zijn wetenschappers niet de enigen die zich aangetrokken voelen tot dit ongewone terrein.

In 2018 werd aangekondigd dat Polen… Hij won de rechten Om de diepten van de zee rond de verloren stad te verkennen. Hoewel er geen kostbare hulpbronnen kunnen worden gewonnen in het eigenlijke thermische veld zelf, kan de vernietiging van de omgeving van de stad onbedoelde gevolgen hebben.

Dit is de Lost City, een torenhoog ecosysteem midden in de Noord-Atlantische Oceaan. Het is volkomen uniek, omdat er nergens anders op aarde leven is. En als iemand het wil vernietigen? Je kunt er niets aan doen. Geen wetten. Geen gevolgen. Welkom op volle zee… pic.twitter.com/mdG5wOsr5h

— Oceaanwetenschappen (@RebeccaRHelm) 22 augustus 2022

Wetenschappers waarschuwen dat pluimen of afvoeren veroorzaakt door mijnbouw het prachtige leefgebied gemakkelijk onder water kunnen zetten.

Daarom enkele deskundigen vraagt ​​om De Verloren Stad op de Werelderfgoedlijst zetten, om natuurlijke wonderen te beschermen voordat het te laat is.

Al tienduizenden jaren geldt de Verloren Stad als een bewijs van de blijvende kracht van het leven.

Het zou net zoiets zijn als wij het zouden vernietigen.

Een eerdere versie van dit artikel verscheen in augustus 2022.