Verkiezingen in Rwanda: Paul Kagame streeft naar een vierde termijn als president

De Rwandese president Pol Kagame, die in gelijke mate wordt gevreesd en bewonderd, probeert zijn 24-jarige bewind te verlengen, omdat opiniepeilingen zeggen dat hij een aardverschuiving zal winnen.

Sinds hij in 2000 president werd, domineerde hij elke verkiezing met 90% van de stemmen. In 2017 won hij met 99% van de stemmen.

De 66-jarige Kagame neemt het op tegen twee rivalen die toestemming hebben gekregen om zich kandidaat te stellen; andere kandidaten zijn geblokkeerd door de door de staat gerunde kiescommissie.

President Kagame staat aan het roer van de Rwandese politiek sinds zijn rebellentroepen de macht grepen aan het einde van de genocide van 1994, waarbij 800.000 etnische Tutsi’s en gematigde Hutu’s omkwamen.

Sindsdien wordt hij geprezen omdat hij toezicht hield op de dramatische renaissance van het land en het verenigen van het land.

“Rwanda werd feitelijk dertig jaar geleden afgeschreven, maar mede dankzij het leiderschap van Kagame en zijn regerende partij is Rwanda erin geslaagd enige stabiliteit op te bouwen”, vertelde dr. Felix Ndahinda, een onderzoeker uit het gebied van de Grote Meren, aan de BBC.

Maar zijn critici hebben de heer Kagame ervan beschuldigd geen enkele oppositie toe te staan ​​– tot het punt toe dat hij grensoverschrijdende massamoorden op dissidenten beraamt.

Kagame heeft de staat van dienst van Rwanda op het gebied van de mensenrechten altijd trouw verdedigd en zei dat zijn land politieke vrijheden waardeert.

Maar een analist zei tegen de BBC dat de verkiezingen slechts een ‘formaliteit’ waren.

Volgens de verkiezingscommissie zijn ongeveer negen miljoen mensen geregistreerd om te stemmen, en zijn minstens twee miljoen mensen die voor de eerste keer stemmen.

Dinsdagochtend moet er een voorlopige winnaar bekend zijn.

De kiezers zullen maandag de president en 53 leden van het lagerhuis kiezen, terwijl de volgende dag 27 parlementsleden zullen worden gekozen.

“Ik ben erg opgewonden om voor de eerste keer te stemmen, ik kan niet wachten”, vertelde Silvia Mudoni aan de BBC.

Voor de meeste jongeren in Rwanda is Kagame de enige leider die ze kennen.

Hij was van 1994 tot 2000 het feitelijke hoofd van het land als vice-president en minister van Defensie, en is sinds 2000 president.

Twee oppositiekandidaten – Frank Habineza van de Democratische Groene Partij en de onafhankelijke Philip Mbayimana – deden allebei mee aan de verkiezingen van 2017, waar ze minder dan 1% van de stemmen kregen.

“Ik geloof dat democratie een proces is”, vertelde Habineza aan de BBC Focus on Africa-podcast.

“Mensen zijn nog steeds bang om hun mening te uiten. Ik vecht voor de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van de media”, zei hij.

En sommige Rwandezen luisteren naar hem. Eén kiezer vertelde de BBC dat hij niet op de huidige president zou stemmen.

Celestine Mutuesu, 28, steunde de heer Kagame, maar werd bij deze verkiezingen buitenspel gezet door de heer Habineza.

‘Hij heeft geweldige dingen gezegd over de strijd tegen de werkloosheid, en hij heeft mij te pakken’, zei hij.

Maar het verslaan van president Kagame kan moeilijk zijn.

Diane Ruwikara, een uitgesproken criticus van de president, mocht niet aan de verkiezingen deelnemen. In 2017 werd hij gediskwalificeerd.

“Rwanda wordt afgeschilderd als een land met een groeiende economie. Maar in de praktijk is het anders. Mensen hebben niet de basisvoorzieningen zoals leven, voedsel, water en onderdak”, vertelde hij aan de BBC.

De verkiezingscommissie zei dat hij er niet in was geslaagd de juiste documenten te verstrekken.

Hoewel het land nog steeds kampt met hoge jeugdwerkloosheidscijfers, is het een van de snelst groeiende economieën in Afrika.

De heer Kagame wordt verantwoordelijk gehouden voor de opmerkelijke economische transformatie en stabiliteit van Rwanda in de afgelopen dertig jaar.

Rwanda staat wereldwijd bekend om zijn schone kapitaal en heeft met 61% het hoogste aantal vrouwelijke parlementariërs ter wereld.

Rwanda, Inc. In een boek van de Amerikaanse auteurs Patricia Crisafulli en Andrea Redmond beschrijven zij de heer Kagame eerder als een bedrijfs-CEO dan als een politiek leider vanwege zijn ‘drang naar uitmuntendheid’ in elke sector van het land.

Hij is ook een scherpzinnig politicus.

Hoewel hij vaak kritisch staat tegenover het Westen, probeert hij nuttige bondgenoten te cultiveren – bijvoorbeeld door samen met Groot-Brittannië te werken aan een inmiddels verlaten plan om asielzoekers naar Rwanda te deporteren.

Rwanda bouwt aan zijn zachte macht op het internationale toneel en vergroot zijn aantrekkingskracht via sport, cultuur en amusement.

Maar de diplomatie van Kagame heeft ook een moeilijkere kant.

Rwanda ontkende de beschuldiging niet en zei tegen de BBC dat de regering van de DR Congo niet over de politieke wil beschikte om de crisis in het mineraalrijke oosten, dat getuige is geweest van tientallen jaren van onrust, op te lossen.

Kagame beloofde tijdens zijn campagne Rwanda te beschermen tegen ‘externe agressie’ te midden van de spanningen met de buurlanden DR Congo en Burundi.