Vergeetachtigheid: geen defect, maar een in het geheugen verborgen eigenschap

samenvatting: Recente studies suggereren dat vergeten misschien niet alleen een vergissing van onze hersenen is, maar een dynamische reactie op onze veranderende omgeving. Neurowetenschappers suggereren dat wanneer omgevingen veranderen, het vergeten van irrelevante herinneringen het aanpassingsvermogen en het nemen van betere beslissingen kan vergroten.

Experimenten toonden aan dat zelfs nadat sommige herinneringen bij muizen waren vergeten, ze konden worden hersteld met de juiste signalen. Dit verbazingwekkende begrip van de aard van het geheugen kan grote implicaties hebben, vooral voor aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer.

Belangrijkste feiten:

1. Vergeten kan een strategisch kenmerk van de hersenen zijn om zich aan te passen aan steeds veranderende omgevingen.
2. In experimenten op ratten kunnen ‘verloren’ herinneringen weer tot leven worden gewekt met de juiste prikkels of nieuwe, relevante ervaringen.
3. Het begrijpen van de omkeerbare aard van “natuurlijke vergeetachtigheid” kan inzicht bieden in ziekten zoals de ziekte van Alzheimer.

bron: tel

Neurowetenschappers hebben vandaag de eerste resultaten bekendgemaakt van experimentele tests die zijn ontworpen om het idee te onderzoeken dat ‘vergeten’ misschien geen slechte zaak is, dat het een vorm van leren zou kunnen zijn – en schetsen bevindingen die hun kernidee ondersteunen.

De neurowetenschappers achter de nieuwe theorie suggereerden vorig jaar dat veranderingen in ons vermogen om toegang te krijgen tot bepaalde herinneringen gebaseerd zijn op omgevingsfeedback en voorspelbaarheid. En dat vergeetachtigheid in plaats van een fout te zijn, een functioneel kenmerk van de hersenen kan zijn, waardoor het dynamisch kan interageren met een dynamische omgeving.

In een wereld die zo verandert als die waarin we leven en vele andere organismen, zou het goed zijn om sommige herinneringen te vergeten, redeneerden ze, omdat dit zou kunnen leiden tot flexibeler gedrag en betere besluitvorming. Als herinneringen zijn verkregen in omstandigheden die totaal niets te maken hebben met de huidige omgeving, kan het vergeten ervan een positieve verandering zijn die ons welzijn verbetert.

in Cel rapporten Ze leverden de eerste in een reeks nieuwe experimentele onderzoeken waarin het effect van normaal, ‘alledaags’ vergeten werd onderzocht in relatie tot hoe normale vergeetprocessen specifieke herinneringen in de hersenen beïnvloeden.

Het team bestudeerde een vorm van vergeten die retrograde interferentie wordt genoemd, waarbij verschillende recente ervaringen ervoor kunnen zorgen dat recent gevormde herinneringen worden vergeten.

In hun studie werd ratten gevraagd om een ​​specifiek object te associëren met een specifieke context of kamer, en vervolgens het object te herkennen dat uit zijn oorspronkelijke context was verplaatst. Ratten vergeten deze associaties echter wanneer concurrerende ervaringen de eerste herinnering mogen ‘verstoren’.

Om de uitkomst van deze vorm van vergeten voor het geheugen zelf te bestuderen, labelden neurowetenschappers genetisch een contextueel “engram” (een groep hersencellen die een specifiek geheugen opslaan) in de hersenen van deze muizen, en volgden de activering en actie van deze cellen. na de vergeetgebeurtenis.

Cruciaal is dat ze met behulp van een techniek die optogenetica wordt genoemd, ontdekten dat het stimuleren van engramcellen met licht ogenschijnlijk verloren herinneringen herstelde in meer dan één gedragssituatie. Bovendien, wanneer ratten nieuwe ervaringen kregen met betrekking tot vergeten herinneringen, konden de ‘verloren’ engrammen op natuurlijke wijze worden vernieuwd.

Dr. Thomas Ryan, universitair hoofddocent aan de School of Biochemistry and Immunology en het Trinity College Institute of Neuroscience aan het Trinity College Dublin, is de hoofdauteur van een zojuist gepubliceerd tijdschriftartikel.

“Herinneringen worden opgeslagen in groepen neuronen die ‘engramcellen’ worden genoemd en het succesvol terugroepen van deze herinneringen houdt in dat deze groepen opnieuw worden geactiveerd,” zei Dr. Ryan, wiens onderzoeksteam is gevestigd aan het Trinity Biomedical Sciences Institute (TBSI).

“Door logische uitbreiding treedt vergeten op wanneer engramcellen niet opnieuw kunnen worden geactiveerd. Het wordt echter steeds duidelijker dat de herinneringen zelf er nog zijn, maar de specifieke combinaties niet worden geactiveerd en dus het geheugen niet wordt opgeroepen. Het is alsof de herinneringen zijn opgeborgen in een kluis, maar je weet de code niet meer om ze te ontgrendelen.”

Dr. Livia Autor, een afgestudeerde onderzoeker van de Irish Research Council (IRC) die dit werk leidde in het laboratorium van Ryan in Trinity, voegde eraan toe: “Onze resultaten hier ondersteunen het idee dat competitie tussen engrammen de herinnering beïnvloedt en dat het traceren van vergeten herinneringen kan worden gereactiveerd door beide aanwijzingen. ” natuurlijk en synthetisch en wordt bijgewerkt met nieuwe informatie.

“De constante stroom van omgevingsveranderingen codeert vele engrammen die strijden om hun standaardisatie en expressie.”

Dus hoewel sommigen ongestoord kunnen doorgaan, zullen sommigen worden gestoord door nieuwe inkomende en heersende informatie. Storende herinneringen kunnen echter nog steeds worden gereactiveerd door omringende signalen die geheugenexpressie activeren of door misleidende of nieuwe ervaringen die eindigen in een bijgewerkt gedragsresultaat.”

Aangezien we nu weten dat “normaal vergeten” in bepaalde omstandigheden ongedaan kan worden gemaakt, heeft dit werk belangrijke implicaties voor ziektetoestanden – mensen met de ziekte van Alzheimer bijvoorbeeld, waar alledaagse vergeetprocessen ten onrechte geactiveerd kunnen worden door hersenziekten.

Over dit geheugenonderzoek nieuws

auteur: Thomas Ryan
bron: tel
communicatie: Thomas Ryan – TCD
afbeelding: Afbeelding gecrediteerd aan Neuroscience News

Oorspronkelijke zoekopdracht: vrije toegang.
“Adaptieve expressie van engrammen door middel van een retrospectieve interventieDoor Tomás Ryan et al. Cel rapporten

een samenvatting

Adaptieve expressie van engrammen door middel van een retrospectieve interventie

Hoogtepunten

• Retroactieve interferentie veroorzaakt vergeten door competitie tussen twee engrammen geheugen
• Vergeten engrammen kunnen worden uitgedrukt of bijgewerkt door opnieuw te worden blootgesteld aan trainingssignalen
• Kunstmatige reactivering van engramcellen redt door interferentie veroorzaakte amnesie
• Interferentie is een actief proces dat activering van het onderdrukte engram vereist

samenvatting

Langetermijnherinneringen worden opgeslagen als formaties van neurale groepen, engrammen genoemd.

Hoewel het onderzoek naar de eigenschappen van engramcellen en hun functies bij geheugenherinnering uitgebreid is geweest, is er weinig bekend over hoe engramcellen worden beïnvloed door vergeten.

We beschrijven een vorm van op interferentie gebaseerd vergeten met behulp van een gedragsmodel van objectgeheugen.

Met behulp van activiteitsafhankelijke cellabeling laten we zien dat, hoewel retrospectieve interferentie resulteert in verminderde activering van engramcellen tijdens ophaalexperimenten, optogenetische stimulatie van gelabelde engramcellen voldoende is om het ophalen van geheugen te induceren.

Vergeten engrammen kunnen worden teruggebracht door vergelijkbare of gerelateerde omgevingsinformatie te verstrekken. Verder laten we zien dat engram-activiteit noodzakelijk is om interferentie te laten optreden.

Alles bij elkaar geven deze resultaten aan dat retrospectief interfererende eenheden het engram op een omkeerbare en bij te werken manier uitdrukken. Gevolgtrekking kan een vorm van adaptief vergeten zijn, waarbij in het dagelijks leven nieuwe perceptuele en omgevingsinputs het normale proces van vergeten wijzigen.