Terug naar New Jersey, waar het universum begon

Een paar kilometer verderop begonnen Robert Dick, een natuurkundige aan de Universiteit van Princeton, en zijn studenten de omstandigheden te onderzoeken waaronder het universum zou kunnen zijn ontstaan, als het inderdaad een begin had gehad. Ze concludeerden dat een dergelijke grote explosie heet genoeg zou moeten zijn om thermonucleaire reacties, bij miljoenen graden, in stand te houden, om zo zware elementen uit oerwaterstof te kunnen synthetiseren.

Ze beseffen dat deze energie er nog steeds moet zijn. Maar toen het heelal uitdijde, was de oorspronkelijke vuurbal afgekoeld tot een paar graden Kelvin boven het absolute nulpunt, wat, zo berekenden zij, kosmische straling in het microgolfgebied van het elektromagnetische spectrum zou hebben geplaatst. (De groep wist niet, of was vergeten, dat dezelfde berekening twintig jaar eerder was gemaakt door natuurkundige George Gamow en zijn medewerkers aan de George Washington University.)

Dr. Dick gaf twee studenten – David Wilkinson, een begenadigd muzikant, en James Peebles, een theoreticus – de opdracht om deze microgolven te detecteren. Terwijl de groep bijeenkwam om over een plan van aanpak te beslissen, ging de telefoon. Het was dokter Penzias. Toen Dr. Dick ophing, wendde hij zich tot zijn team. ‘Jongens, we waren gewoon het doelwit’, zei hij.

De twee teams ontmoetten elkaar en schreven twee artikelen, die achtereenvolgens werden gepubliceerd in het tijdschrift Physical Review Letters. De Bell Labs-groep beschreef het radiogeluid, en de Princeton-groep suggereerde dat het de overgebleven warmte van de oerknal zou kunnen zijn: “Misschien denkt elke kant: nou ja, wat we deden is correct, maar de andere kant heeft misschien niet gelijk”, zegt de dokter. . zei Wilson.

Hij voegde eraan toe: “Ik denk dat Arnold en ik het idee open wilden laten dat er een andere bron van dit lawaai was.” “Maar dat ging natuurlijk niet.”