'Stellar Plate' is een oppervlakkige en bevredigende showcase van Koreaanse schoonheid

In Zuid-Korea is ‘gewone’ schoonheid een streven, een ideaal en vooral een doel. Wil je een goede carrière? Het wordt geleverd met een goed uiterlijk. Solliciteren? Mogelijk moet u eerst een portretfoto indienen, Een onlangs afgesloten procedure voor openbare werken. De levendige cosmetica-industrie verkoopt schoonheidsproducten aan schoolgaande kinderen. Advertenties voor plastische chirurgie zijn overal, en ze zijn niet subtiel over 'lelijk' zijn. Dus nu is er Eve, het speelpersonage van de nieuwste exclusieve PlayStation 5-game die op 26 april uitkomt. Ze is een vrouw geboren in de cultuur en filosofie van Zuid-Korea. Zijn presentatie, strak en gepolijst, leidde tot discussie Amerikaanse sporten leggen de nadruk op objectivering en de 'mannelijke blik'.

Ik vond het ongemakkelijk om naar de lezing te luisteren, enerzijds natuurlijk De Koreaanse schoonheidsnormen zijn rigide en vaak belachelijk. “Honderdduizenden Koreaanse vrouwen gingen de straat op.”Ontsnap aan het korsetIn 2018 begon een strijd tegen maatschappelijke structuren die vrouwen verplichten ‘traditionele’ rollen te vervullen. Mijn vriendin Elise Hu, die vier jaar bij NPR in Korea heeft gewerkt, heeft een heel boek geschreven over het navigeren door ‘de meest geavanceerde natie op aarde’ (zoals Becca Rothfield, criticus van de Washington Post). Aan de andere kant zijn dit onze unieke worstelingen die we moeten aanpakken, en ik haat het om een ​​project te zien van mensen die het laten lijken alsof mijn familie als knuppel is gebruikt in een cultuuroorlog die niets met dit spel te maken heeft. Het is treurig om te zien dat Eve wordt gebruikt als argument tegen diversiteit, en het is verontrustend dat een artikel van IGN France (ze verontschuldigden zich later) voor “Stellar Blade” de indruk wekte dat het gemaakt was door mensen die nog nooit een vrouw hadden ontmoet. In de studio werken veel vrouwen.

Gameregisseur Kim Hyung-tae mengde zich in de debatten en vertelt me ​​dat hij niet verrast was omdat moderne videogames de neiging hebben zich te concentreren op realistische afbeeldingen van mensen. Maar Eve wordt verondersteld een personage te zijn wiens schoonheid kan worden uitgedrukt met “weinig beperkingen en zonder beperkingen”.

“De game is een virtuele realiteit en ik geloof dat we de mogelijkheid moeten hebben om dingen in een virtuele ruimte te zien die niet zo realistisch zijn”, zei Kim via een vertaler. “We zijn al bekend met de werkelijkheid, we leven erin. Dus als je een game speelt, wil ik iets anders zien dan wat ik ervaar. Er zijn veel dingen die realistischer zijn en die gerespecteerd moeten worden. En ik heb het gevoel dat daar zouden games als 'Stellar Blade' moeten zijn.

Ik denk niet dat het een understatement is om een ​​videogame met een Koreaans meisje op de mondiale gamemarkt te zien. Kim bevestigde mij dat ze zichzelf definieert als een Koreaanse vrouw, ontworpen door een Koreaanse vrouw, gemodelleerd naar een Koreaanse vrouw, ingesproken door een Koreaanse vrouw, en in een Koreaans spel. Near” roem) met Koreaanse teksten. Ze is in elke betekenis van het woord Koreaans gecodeerd, en Kim is zich er terdege van bewust dat ze slechts één enkele, enge definitie van schoonheid vertegenwoordigt.

“Door dit spel naar spelers te brengen, heb ik de kans om aan de wereld te laten zien hoe Koreaanse schoonheid en Aziatische schoonheid verschillen, hoe Aziaten van elkaar verschillen”, zei Kim, in een mondiale sportindustrie die grotendeels wordt gedomineerd door Japan en de Verenigde Staten. Staten.

Als 'Stellar Blade' de eerste poging van de studio was om een ​​actiespel voor één speler met een groot budget te maken, was 'Stellar Blade' een wonder omdat het idioom bijzonder frustrerend was. Kim is ongewoon direct in het aanhalen van zijn inspiratie voor 'Near: Automata', dat door critici, waaronder ikzelf, vaak wordt beschreven als een van de meesterwerken van het medium. Kim was niet van plan een meesterwerk te creëren; Hij draagt ​​zijn invloeden op zijn mouw en heeft plezier.

“Natuurlijk is er druk, maar het maken van een game als 'Near' is voor mij een hele leuke reis geweest. Het was een interessante ervaring als fan”, aldus Kim.

Net als de mijne zal de opening van het spel de aannames van de sceptici bevestigen. Urenlang voelt het als een webbit, ik-ook-kopie van “Near: Automata”, met alleen oppervlakkige beschrijvingen van de personages en het verhaal. De aarde wordt overspoeld door monsterlijke mannen, en de Moedersfeer stuurt een leger krijgersvrouwen, waaronder Eva, om het hoofdmonster te doden. Een ramplanding eindigt met Eve als enige overlevende, en een vreemdeling genaamd Adam helpt haar haar missie te voltooien. Elke ervaren sci-fi-lezer zal de plotbeats van de game urenlang voorspellen.

Van moment tot moment schrijven helpt niet. “Klassieke Eve”, grapt Lily, die Eve net heeft ontmoet. De dialoog verwijst naar meer geschiedenis en persoonlijkheid dan er daadwerkelijk wordt getoond. Dialogen voelen onnatuurlijk en saai aan. Eve is de ster van de show en vertoont een angstig gebrek aan persoonlijkheid.

Maar meer speeltijd onthult deze leegte als onderdeel van zijn karakterboog. Eva is van opzet zachtmoedig, een voor de hand liggende belichaming van de scheppingsmythe die persoonlijkheid verwerft door de verboden vrucht van kennis. In feite is dit concept rechtstreeks verbonden met het verhaalontwerp, aangezien een van de vele uitkomsten van het spel afhangt van de hoeveelheid kennis die Eve opdoet door het lezen van boeken en de interactie met andere mensen. Net als het verhaal is het een eenvoudige zaak, maar effectief en levendig.

Het spel hapert als het te veel verschillende soorten games tegelijk probeert te zijn, en de randapparatuur is beperkt. Het is gevuld met geestdodende, saaie puzzels die de afgelopen decennia in veel videogames zijn verschenen: het weerstaan ​​van laserlicht van spiegels, het vastgrijpen van blok-glijdende secties en een “Pijp droomMinigame die niets met de formule te maken heeft. Deze game zou geweldig zijn als een magere ervaring zonder af te leiden van de schromelijk opgeblazen ideeën van elke andere game.

Gelukkig houdt ‘Stellar Blade’ de zaken interessant door te bewegen tussen een lineaire, op niveaus gebaseerde structuur met zijmissies, verborgen verhalen en open gebieden compleet met een stadscentrum. De saaie wezensontwerpen uit de begintijd (je typische kippenhok en tentakels) maken plaats voor interessantere samensmeltingen van technologie en natuurlijk leven. Verspreid deze over een woestijnlandschap en plotseling beweegt “Stellar Blade” als een Final Fantasy-game.

Het derde en laatste bedrijf luidt het spel in met memorabele, uitdagende en boeiende gevechten, waarbij elk interessante bewegingen, een meeslepend visueel ontwerp en ten slotte een aantal echte verhaallijnen introduceert. (Een verhaalmodus maakt de zaken merkbaar eenvoudiger voor degenen die de gevechten niet willen zweten.) Hoe voorspelbaar dit verhaal ook is, het eindigt met een vertrouwd gevoel van empowerment – ​​iets waarvan ik me gedwongen voelde om aan de 20 uur durende ervaring te beginnen. Opnieuw.

Het gevechtsontwerp is een winnend kenmerk van dit spel, ondanks de visuele overeenkomsten met spellen als 'Bayonetta', een ander spel met Fally Battle Fems. De gevechten van Eve zijn misschien traag vergeleken met die game, maar ik zou het als zwaar omschrijven. Later krijgt Eve tegenaanvallen die haar terugdringen of uit de strijd halen, waardoor nieuwe aanvalsmogelijkheden ontstaan. Dit, en de hevige reacties van de vijanden, zorgen ervoor dat de gevechten in het spel zich onderscheiden van 'Bayonetta' en de andere inspiratiebron van dit spel, 'Dark Souls'.

“Stellar Blade” maakt geen sterke eerste indruk, maar laat wel een blijvende indruk achter. Wat nog belangrijker is, is dat het uiteindelijk zijn eigen unieke identiteit kan ontwikkelen, net als Eve. Er is door de jaren heen een kritisch debat gevoerd Hoe cyberpunkfictie geworteld is in racistische angsten, En dit type is geschikt voor de Aziatische cultuur. Hier is 'Stellar Blade', een echt stukje Koreaanse cyberpunk dat, net als Eve, mooi is op zijn eigen belachelijke manier.