Sean McVay wil geen tijdlijn op zijn beslissing plakken

Hoe meer Rams-coach Sean McVay over zijn toekomst praat, hoe meer het lijkt alsof hij de Rams gaat managen.

Zijn opmerkingen na het seizoensverlies van zondag tegen de Seahawks waren verre van “Natuurlijk kom ik terug.” Tijdens een ontmoeting met verslaggevers op maandag was er een groot gevoel van onvermijdelijkheid dat McVay’s zesde seizoen bij de Rams zijn laatste zou zijn.

Ik zei tegen de technische staf, [we’ll] Zei McVeigh, via een transcript dat door het team werd verspreid. “Je wilt geen overhaaste beslissing nemen. Er is veel emotie direct na het seizoen. Er zijn veel lagen. Er zijn veel mensen die het treft en ik onderschat ze niet en ik wil wees bewust, dus ik neem de komende dagen de tijd om een ​​beetje na te denken.” Het is duidelijk dat er veel gesprekken zijn met verschillende mensen die zullen bepalen welke beslissing het beste is voor mij, mijn familie, de Rams, veel mensen en dat is een beetje waar we daarmee zijn.

Hoewel McVeigh van plan is om de “komende paar dagen” vrij te nemen, maakte hij ook duidelijk dat er geen vaste deadline is voor het nemen van de beslissing.

“Ik wil daar geen tijdlijn op plakken”, zei McVay. “Ik denk dat ik het leuk zou vinden om een ​​goede tijd te nemen. [I’ve] Je hebt nog nooit zoiets meegemaakt, maar je wilt er zeker van zijn dat er rekening wordt gehouden met de getroffenen. Dit is het belangrijkste. De consistente gesprekken en dialogen die er zijn geweest met de mensen van wie ik echt hou en waar ik om geef, zijn: “Hé, doe wat je denkt dat het beste is voor jou en Veronica.” Maar dat betekent niet dat het de empathie wegneemt, het niveau van verantwoordelijkheid dat ik voel voor de mensen die getroffen zullen worden als het gaat om mijn beslissing om verder te gaan. Dit zijn de dingen waar je niet lichtvaardig mee om moet gaan. Je wilt er zeker van kunnen zijn dat je opzettelijk de juiste tijd neemt, terwijl je ook een beslissing neemt op een manier die rekening houdt met de mensen die getroffen zullen worden.”

Hoewel McVay duidelijk consciëntieus en bedachtzaam is, komt het ook zelden voor dat een coach echt toegewijd is om zich in zo’n openbaar proces te verdiepen. Alleen al het feit dat hij openlijk praat over vertrekken, betekent dat hij dat waarschijnlijk zou moeten doen.

Het lijkt er zelfs op dat hij klaar is om te gaan, en hij wil gewoon zeker weten dat hij de juiste verbinding maakt.

“Ik ben een zeer impulsief persoon en geduld is niet iets dat ik heb, enzovoort [I] Misschien wil je de aanpak die je gewend bent aanpassen, vooral met een beslissing van deze omvang en alle verschillende lagen die erbij betrokken zijn, “zei McVay.

Hij voegde eraan toe dat het moeilijkste deel van de beslissing was “het aantal getroffen mensen en dan gewoon in staat zijn om de dingen te identificeren die je die duidelijkheid en die vrede zullen geven, terwijl je ook nog steeds de dingen erkent die moeten worden aangepakt terwijl je probeert te worden.” een betere, completere persoon.”

Hij gaf ook toe dat deze gedachten hem al “een paar jaar” overkwamen. Hij lijkt bezorgd dat hij uiteindelijk niet ‘die vreugde, dit enthousiasme, dit vermogen zal hebben om dingen te doen op het niveau waarvan je weet dat je er toe in staat bent’.

Er werd hem gevraagd of hij probeerde te beslissen of hij “korte tijd” niet zou trainen.

“Het zou een mogelijkheid kunnen zijn,” zei McVay. “Ik wil er niet te veel bij betrokken raken, maar dit is wat ik zou zeggen: dit is de afgelopen zes jaar veel geweest en ik ga er niets aan veranderen. En als je nadenkt over hoe je wilt vooruit kunnen, zoals de vraag die gisteren werd gesteld: “Heeft het ooit het gevoel dat waar je naar kijkt, is alsof dit je laatste toneelstuk is? “Nee, dat was nooit het geval. Ik ben 36, oké? Ik heb eindeloze hoeveelheden energie. Het is gewoon een kwestie van, hoe zorg je ervoor dat je terwijl je doorgaat, je zult in staat zijn om het te doen op de manier die het beste is voor jou en je vrouw en je gezin en als je dan in een rol van die omvang zit, doe je het zoals je kunt. En daar wil ik ja tegen kunnen zeggen en als je die dingen kunt doen, denk ik dat er veel duidelijkheid zal komen Dat.”

Eerlijk gezegd lijkt dit veel op de theorie die in competitiekringen draait. Nadat je alles hebt doorlopen om een ​​Super Bowl te winnen, moet je aan de achterkant een hoge rekening betalen – een verbouwing die enkele jaren kan duren. Dus waarom zou je er niet een jaar of twee tussenuit gaan, zoals Sean Payton, en dan een nieuw team kiezen waar McVay het schuim kan afspoelen, de eff-the-picks-benadering kan herhalen en nog een Super Bowl kan winnen?

Veel mensen in de hele competitie zijn geen fan van deze aanpak, omdat het de stabiliteit van de franchise op de lange termijn bedreigt. Ze zijn ook geen fan van privé-beraadslagingen in het openbaar.

Vorig jaar plantte Payton bijvoorbeeld niet de vlag van besluiteloosheid en hield hij zich niet bezig met openbare monoloog. Hij is gewoon vertrokken, zonder waarschuwing of bericht.

De slagen zijn verschillend voor verschillende mensen. McVay kiest ervoor om zijn ziel te onthullen, wat het hem moeilijk kan maken om terug te komen – en plaagt wat zeker een jaarlijks terugkerend iets zal zijn totdat hij eindelijk gaat.

Er is geen tijd zoals nu om te gaan. Het probleem is dat hij zijn kans verspeelde om veel geld te verdienen door voor Amazon te werken door de sprong in 2022 niet te maken. Zonder grote uitzendcabines zouden de opties van McVay onder meer optredens van game-analisten op een lager niveau of een studioplek omvatten – die beide betalen als opdrachten. hoofdvak.

Dus ja, hij had dit een jaar eerder moeten doen. En hij weet het. En hij schopt zichzelf zeker voor het hoofd omdat hij het niet heeft gedaan terwijl hij had moeten doen. Het zal hem waarschijnlijk niet terug laten komen als hij in de verleiding kwam om te vertrekken, maar het voegt wel een heel reële laag van wroeging en wroeging toe aan het proces.