Rwanda: een hostel met overlevenden van genocide bereidt zich voor om mensen te verwelkomen die door het Verenigd Koninkrijk zijn gedeporteerd

De Rwandese regering vertelde CNN dat immigranten een volledige verblijfsvergunning, gezondheidszorg en ondersteuning zullen krijgen gedurende vijf jaar of totdat ze zelfvoorzienend zijn. het is een controversieel plan Het Verenigd Koninkrijk beschreef het als: innovatieve aanpak veilig en legaal beroep te doen dat de gevaarlijke handel van mensensmokkelaars zou verstoren. Maar hij is veroordeeld door tientallen groepen vluchtelingenrechten, internationale organisaties, Britse leiders, het hoofd van de Anglicaanse kerk en zelfs Rwandese oppositiepolitici.

“We willen dat ze veilige en waardige accommodatie krijgen, en er is ook een pakket dat ze zullen krijgen zodat ze de vaardigheden kunnen verwerven om een ​​opleiding te volgen en mogelijk een bedrijf te starten”, zei Yolande Makulu, woordvoerster van de Rwandese regering tegen CNN.

Het Verenigd Koninkrijk zegt dat het Rwanda de komende vijf jaar 120 miljoen pond ($ 145 miljoen) zal betalen om het programma te financieren. Verder heeft het VK ook beloofd om de verwerkings- en integratiekosten te betalen voor elke overgeplaatste persoon, die de kosten van juridisch advies, caseworkers, vertalers, huisvesting, voedsel en gezondheidszorg dekt. Volgens een parlementaire onderzoeksopdracht zei de Britse regering dat ze verwacht dat deze kosten vergelijkbaar zullen zijn met die van de asielverwerking in het VK, die ongeveer £ 12.000 per persoon bedragen.

Het VK heeft geweigerd de kosten bekend te maken van de vluchten die het zal charteren om de gedeporteerden naar Rwanda te vervoeren. In zijn laatste jaarverslag zei het ministerie van Binnenlandse Zaken dat het £ 8,6 miljoen betaalde voor het charteren van 47 deportatievluchten met 883 mensen in 2020. Hoewel de kosten van individuele vluchten per bestemming verschillen, betekenen de cijfers dat het ministerie van Binnenlandse Zaken gemiddeld £ 183.000 heeft uitgegeven per vlucht of £ 9.700 per persoon.

Aangezien er geen limiet is voor het aantal migranten, is het waarschijnlijk dat duizenden de eerste vijf jaar van het plan naar Kigali zullen trekken.

Human Rights Watch heeft de mensenrechtensituatie in Rwanda decennialang gevolgd en onderzocht, waarbij schendingen werden gedocumenteerd die varieerden van “onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting tot willekeurige detentie, mishandeling en marteling door de Rwandese autoriteiten”.

Het Britse plan heeft ook kritiek gekregen van de enige oppositiepartij die het bij de laatste verkiezingen tegen de Rwandese president Paul Kagame heeft gedaan, de Groene Democratische Partij van Rwanda, die zegt dat het land het zich niet kan veroorloven. ‘Rwanda is het dichtstbevolkte land van Afrika. Denk je dat het makkelijk zou zijn voor Rwanda om deze mensen te helpen?’ Jean-Claude Ntizimana, secretaris-generaal van CNN.

Rwanda is ongeveer een tiende van het Verenigd Koninkrijk, maar heeft bijna 13 miljoen mensen, ongeveer een vijfde van de Britse bevolking.

De Groene Partij beschuldigt het VK van het schenden van zijn internationale verplichtingen om ongewenste migranten 4.000 mijl naar Rwanda te vervoeren. “Als de keuze voor vluchtelingen niet onmenselijk en illegaal is”, zei Ntizimana.

De Rwandese regering houdt vol dat het volledig legaal is.

“Er zijn geen wetten die gebroken kunnen worden met deze samenwerking”, vertelde McCullough aan CNN. “Niets in het Vluchtelingenverdrag verhindert asielzoekers om naar een ander veilig land te verhuizen.”

McCullough geeft toe dat een soortgelijk programma met Israël niet werkte en dat Rwanda het “zeer snel” heeft opgegeven. Maar ze zegt dat de Britse migrantendeal heel anders is en dat het zal werken. In feite, zei ze, kan Rwanda binnenkort ook immigranten uit Denemarken accepteren, nu de onderhandelingen bijna ten einde lopen.

Onlangs werkte Rwanda samen met de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties om kwetsbare asielzoekers op te vangen die uit Libië waren geëvacueerd. In de drie jaar dat het programma actief was, passeerden iets meer dan 1.000 migranten het noodhulpcentrum in Gachora. Volgens de directeur van het centrum verblijven migranten gemiddeld vier tot acht maanden voordat ze naar het buitenland worden hervestigd. Migranten hebben drie opties: hervestiging elders, vrijwillige terugkeer naar hun thuisland of lokale integratie in de Rwandese samenleving. Geen van beide koos volgens Faris Royombo voor de kampmanager.

“Je kunt ze niet vergelijken (Libië en Rwanda)”, zegt Zimen Fasaha, 26, een Eritrese vluchteling in het transitcentrum van Ghashoura. Hij bracht vier jaar door in wat hij beschreef als verschrikkelijke omstandigheden in Libië, waar hij herhaaldelijk, maar tevergeefs, probeerde de Middellandse Zee over te steken om Europa te bereiken. “Het is alsof je van de hel naar de hemel gaat.”

Hoewel de 11 maanden die hij in Rwanda in het kamp doorbracht veiliger en gemakkelijker waren, was hij vastbesloten om te vertrekken.

En de tijd staat hierin niet alleen. Geen van de vluchtelingen in de alarmcentrale die CNN sprak, wilde in Rwanda blijven.

Nyalada Gatluak Gani, 26, uit Zuid-Soedan, droomt ervan om met haar anderhalf jaar oude zoon naar Finland te verhuizen. “Wat ik wil is niet hier, het is daar”, zei ze.