‘Rimpels’ van de Melkweg onthullen een verbluffende recente botsing, die astrofysici choqueert

Nieuw onderzoek suggereert dat de laatste grote botsing in onze Melkweg miljarden jaren later plaatsvond dan eerder werd gedacht.

Met behulp van gegevens van het Gaia-ruimtevaartuig ontdekten de onderzoekers dat… MelkwegDe laatste grote galactische botsing vond minder dan drie miljard jaar geleden plaats, en niet acht tot elf miljard jaar geleden zoals eerder werd gedacht.

Heidi Jo Newberg, hoogleraar astronomie aan het Rensselaer Polytechnic Institute, Tom Donlon, gastonderzoeker bij Rensselaer en postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Alabama, en hun team publiceerden onlangs onderzoek dat een schokkende ontdekking onthult over de geschiedenis van ons universum: De laatste grote botsing van de Melkweg vond plaats na… Miljarden jaren later dan eerder werd gedacht.

Deze ontdekking werd mogelijk gemaakt door Europese RuimtevaartorganisatieNASA’s Gaia-ruimtevaartuig brengt meer dan een miljard sterren in de Melkweg en daarbuiten in kaart en volgt hun beweging, helderheid, temperatuur en compositie. Newberg, een gerenommeerd astrofysicus en Melkwegexpert, en Donlon concentreerden zich op zogenaamde ‘rimpels’ in onze Melkweg, die ontstaan ​​wanneer andere sterrenstelsels in botsing komen met de Melkweg.

“We worden rimpeliger naarmate we ouder worden, maar uit ons onderzoek blijkt dat het tegenovergestelde waar is voor de Melkweg”, zegt Donlon, hoofdauteur van de nieuwe studie van het Gaia Project, die diende als zijn proefschrift aan de Rensselaer Universiteit een soort Benjamin Button-figuur.” “Door te kijken hoe deze rimpels in de loop van de tijd verdwijnen, kunnen we nagaan wanneer de Melkweg zijn laatste grote gebeurtenis heeft meegemaakt – en het blijkt dat dit miljarden jaren later gebeurde dan we dachten.”

Herziene Hongaarse dienstregeling

Door hun waarnemingen van de rimpels te vergelijken met kosmologische simulaties kon het team vaststellen dat onze laatste grote botsing met een ander sterrenstelsel niet tussen acht en elf miljard jaar geleden plaatsvond, zoals eerder werd gedacht.

“Om sterrimpels zo uitgesproken te laten zijn als ze in de Gaia-gegevens verschijnen, moeten ze minstens drie miljard jaar geleden bij ons zijn gekomen – minstens vijf miljard jaar later dan eerder werd gedacht”, zegt Newberg, Donlons scriptiebegeleider bij Rensselaer. ‘Elke keer dat de sterren door het centrum van de Melkweg heen en weer zwaaien, vormen zich nieuwe sterrimpels. Als ze zich acht miljard jaar geleden bij ons hadden aangesloten, zouden er zoveel rimpels naast elkaar zijn geweest dat we ze niet langer als aparte kenmerken.”

Implicaties van de nieuwe resultaten

Er wordt aangenomen dat de botsing heeft geleid tot de opkomst van een groot aantal sterren met ongebruikelijke banen. Eerder schatten wetenschappers dat het tussen de acht en elf miljard jaar geleden dateerde tijdens een botsing die de Gaia-Sausage-Enceladus-fusie werd genoemd. Maar de bevindingen van Newberg en Donlon suggereren dat de sterren mogelijk zijn ontstaan ​​door de radiale samensmelting van de Virgo, die minder dan drie miljard jaar geleden in botsing kwam met het centrum van de Melkweg.

“Gaia is een uiterst productieve missie die onze kijk op het universum verandert”, zegt Dr. Timo Prosti, Gaia-projectwetenschapper bij ESA. “Dit soort resultaten worden mogelijk gemaakt door het geweldige teamwerk en de samenwerking tussen een groot aantal wetenschappers en ingenieurs in heel Europa en daarbuiten.”

“Door deze studie hebben Drs. Newberg en Donlon een verrassende ontdekking gedaan over de geschiedenis van de Melkweg”, zegt Dr. Curt Brenneman, decaan van de School of Science. “Gaia-gegevens bieden ongekende mogelijkheden om ons universum beter te begrijpen Ik ben heel blij dat Rensselaer-onderzoekers de kracht hebben kunnen benutten van “Deze nieuwe gegevens zijn ongelooflijk gedetailleerd.”

Referentie: “Het wrak van de ‘laatste grote fusie’ is dynamisch jong” door Thomas Donlon, Heidi Jo Newberg, Robyn Sanderson, Emily Prego, Danny Horta, Arpit Arora en Nund Panthanbaisal, 16 mei 2024, Maandelijkse mededelingen van de Royal Astronomical Society.
DOI: 10.1093/mnras/stae1264

Newberg en Donlon werden bij het onderzoek vergezeld door Dr. Robyn Sanderson, MD Universiteit van Pennsylvania Flatiron Instituut; Dr. Emily Bhrigu, Dr. Arpit Arora en Dr. Nund Panthanbaisal van de Universiteit van Pennsylvania; en Dr. Danny Horta van het Flatiron Institute en het Astrophysical Research Institute.