Reddingspogingen bij het instorten van de Indiase tunnel draaien om ‘rattenmijnwerkers’, terwijl 41 mijnwerkers 16 dagen later nog steeds vastzitten

New Delhi — 16 dagen lang probeerden de autoriteiten in India op verschillende manieren 41 gebouwen te redden Werknemers zitten vast in een gedeeltelijk ingestorte snelwegtunnel In de Himalaya, maar maandag bleven de arbeiders waar ze waren. De frustrerende reddingsactie, geconfronteerd met de technische uitdagingen van het werken op een onstabiele heuvel, verschoof maandag beslist van grote machines naar een meer basale methode: mensenhanden.

Vrijdag beweerden reddingswerkers dat er nog maar een paar meter puin overbleef tussen hen en de gevangen mannen. Maar de enorme machine die een gat had gemaakt om een ​​brede pijp horizontaal door de hoop puin te steken, en waaruit men hoopte dat de mannen eruit konden kruipen, brak en moest worden verwijderd.

Sindsdien hebben reddingswerkers verschillende strategieën geprobeerd om het deel van de tunnel te bereiken waar de mannen vastzaten, door horizontaal en verticaal naar hen toe te graven, maar dat is niet gelukt.

De 41 arbeiders wachten op redding sinds 12 november, toen een deel van een snelwegtunnel in aanbouw in de Indiase deelstaat Uttarakhand in de Himalaya instortte als gevolg van een vermoedelijke aardverschuiving.

Op de eerste dag van de instorting werd een kleine buis in de tunnel gegraven, waardoor reddingswerkers de arbeiders van voldoende zuurstof, voedsel en medicijnen konden voorzien. Vorige week konden ze vervolgens een iets bredere buis door het puin steken, waardoor er warme maaltijden en een medische endoscopische camera doorheen konden worden gestuurd, waardoor de wereld van… De eerste aanblik Over de mannen die erin vastzaten.

Maar sindsdien zijn de reddingspogingen grotendeels teleurstellend geweest, vooral voor de families van de gevangengenomen mannen, van wie velen al meer dan twee weken op de plaats van instorting wachten.

Een nieuw reddingsplan: mijnbouw in het rattenhol

Vanaf maandag besloten reddingswerkers om twee nieuwe strategieën tegelijk uit te proberen: de eerste zou zijn om verticaal in de tunnel te graven vanaf de top van de heuvel waaronder de tunnel was gebouwd.

Redders zouden meer dan 85 meter diep moeten graven, ongeveer tweemaal de afstand die een horizontale route door de stapel puin zou moeten afleggen. Volgens functionarissen van de National Highways and Infrastructure Development Corporation zou het naar verwachting nog minstens vier dagen duren om het doel te bereiken, als alles volgens plan verloopt.

De tweede poging zal zijn om het horizontaal boren door de berg puin te hervatten, maar deze keer handmatig, zonder gebruik te maken van zware machines die tot nu toe hebben gefaald.

Een team van zes personen zal de ruim tweeënhalve meter lange pijp binnengaan die al in de puinhoop is gedreven om de resterende rotsen en grond handmatig te verwijderen met behulp van handgereedschap – een techniek die bekend staat als rattenmijnen. blijft gebruikelijk in de mijnbouw in India.

Na het verwijderen van de kapotte boormachine uit de pijp, “bereiden leden van het technische bataljon van het Indiase leger zich, samen met andere reddingsofficieren, voor op het uitvoeren van rattenmijnen”, vertelde Abhishek Rohilla, een hoge lokale functionaris, maandag aan persbureau AFP.

“Het is een moeilijk proces”, citeerde ANI een van de mijnwerkers die bij deze inspanningen betrokken waren. “We zullen ons best doen om het graafproces zo snel mogelijk af te ronden.”

Vorige week, in de nasleep van de ineenstorting van de Uttarakhand-tunnel, heeft de Indiase federale overheid opdracht gegeven tot een veiligheidsaudit van ruim twintig tunnels die worden gebouwd door de snelwegautoriteiten van het land.