‘Ramp’: 15 Brandslachtoffers rouwen bij de Bronx-dienst

Zondag na 10.00 uur begon een rij zwarte voertuigen voor de deuren van het Islamitisch Cultureel Centrum in de Bronx te rijden. Ze manoeuvreerden massa’s rouwenden die zich bij de moskee hadden verzameld om definitief afscheid te nemen van vrienden, kinderen, ouders en familieleden die waren omgekomen bij een brand waarbij 17 leden van de nabijgelegen Gambiaanse gemeenschap omkwamen.

In het huis, terwijl de mannen zich beneden verzamelden, spraken de vrouwen elkaar troost in de gebedsruimte op de tweede verdieping. Buiten staan ​​de twee tenten vol met families en honderden buren.

Aminata Silla, 42, was vroeg gearriveerd. Ze legde het blauwe gebedskleed op de grond in de koude ochtendlucht en trok gretig haar schoenen aan.

Haar tante, Fatoumata Drammeh, Een van de doden bij een brand in een elektrische kachel op 9 januari en zware rook vulde het flatgebouw aan East 181st Street. Het was De dodelijkste brand in de stad In decennia.

Drie van de kinderen van mevrouw Trammy en 15 anderen werden geëerd van de acht kinderen die stierven tijdens de openbare begrafenissen van zondag.

‘Ik ben er kapot van’, zei mevr. zei Sila.

De menigte was zo hecht en de moskee was gevuld met rouw dat de imam keer op keer in de microfoon moest schreeuwen, de mensen vragend om het pad vrij te maken voor de doodskisten en de mensen te herinneren aan de gevaren van vuur. Op de eerste verdieping drukte het mannelijke verdriet tegen de muren.

Toen kwamen er 15 doodskisten binnen, bedekt met een zwarte fluwelen stof, en meer dan twee dozijn mannen werden opgetild. Er was een ander goudborduurwerk op de rand van elk. Zes van de volwassen doodskisten zijn erg klein.

Haji Tukure zuchtte toen zijn ogen zwollen terwijl hij langzaam iemand op de grond liet zakken. Hij had zijn vrouw Haja verloren; Zijn neef, Haji; En hun drie jonge kinderen, Fatumata, 5; Mariam, 11; En Mustafa, 12.

“Deze onschuld, deze jonge kinderen,” zei Mr. Dukuray, 60, zei. ‘Ze hebben hier geen werk.’

Gekozen functionarissen, waaronder burgemeester Eric Adams; procureur-generaal van de staat, Letidia James; En senator Chuck Schumer zat op de eerste rij van de urnen bij de bomvolle begrafenis.

Sheikh Musa Tramme, het hoofd van het Islamitisch Cultureel Centrum, kon zijn woede niet bedwingen en zijn stem steeg scherp toen hij zijn woorden aan hen overdroeg.

“Als deze mensen in Midtown Manhattan hadden gewoond, zou dit niet zijn gebeurd. Ze hadden geen ruimteverwarming nodig gehad. De omstandigheden waarin ze in de Bronx woonden hebben geleid tot hun dood,” zei hij, zich tot de agenten wendend en eraan toevoegend: “Mr Mayer, hebt u dat gehoord? Heeft u dat gehoord, meneer Schumer?”

“We zijn nummer één voor alles wat slecht is”, zei hij in de Bronx, en de menigte was het daar luid mee eens. “Ze zullen nooit de Amerikaanse droom verwezenlijken omdat ze in de Bronx woonden. Hun families zullen ze nooit meer zien omdat ze in de Bronx woonden. We doen deze begrafenis vandaag omdat ze in de Bronx woonden.

Dhr. Adams stond op en zei dat hij zijn inzet als burgemeester heeft om gezinnen te ondersteunen.

“Wat hier in de Bronx aan de hand is, is wat er in onze stad gebeurt, waar gemeenschappen van zwart, bruin en immigranten zijn”, zei hij. “Het is tijd om een ​​einde te maken aan die ongelijkheden, zodat onze kinderen en onze families niet worden verbrijzeld door tragedie. De Amerikaanse droom van velen werd verbrand in dat vuur.

Toen de dienst plaatsvond, kondigde gouverneur Kathy Hochul $ 2 miljoen aan overheidsfinanciering aan om huurders te helpen bij het vervangen van verloren of beschadigde persoonlijke bezittingen en huur, verhuizing en inkomensverlies als gevolg van het overlijden van een familielid.

Tijdens de dienst zei Imam Musa Kabba dat hij moeite had om zijn emoties onder controle te houden toen de namen van de families die door de brand waren verwoest – Dukuray, Drammeh, Jambang, Konteh, Tungara, Toure, werden genoemd.

‘Als de Heer om iets vraagt, zit er niets anders op dan ermee in te stemmen,’ zei hij, ‘in een poging mezelf te beheersen.’

De familieleden begonnen zachtjes te huilen.

“Mijn hart is over”, zei Yahya Sankara, 33, die zijn zus en twee neven verloor.