Race naar de donkere kant van de maan: NASA is in een snelle race tegen Rusland, China en Europa om als eerste op het zuidelijk halfrond te landen

NASA en de European Space Agency haasten zich om te landen op het voorheen onontdekte zuidelijk halfrond van de maan, op zoek naar water.

In de hedendaagse ruimterace zou het vinden van water op de maan de kosten van ruimtemissies kunnen verlagen door het broodnodige water, zuurstof en brandstof voor raketten te leveren.

NASA hoopt een permanente en duurzame aanwezigheid op de zuidpool van de maan op te bouwen, waarbij het ruimtestation Lunar Gateway als lanceerplatform tussen de aarde en de maan zal dienen.

NASA zal later dit jaar een ruimtemissie lanceren en is van plan om tegen 2026 op de zuidpool van de maan te landen.

Het European Space Agency wil medio 2024 zijn Airline 6-raket naar de maan lanceren.

Rusland, China, India en Japan zijn ook van plan om in 2026 astronauten naar het zuidelijke deel van de maan te sturen.

Toen astronauten in 1969 op de maan landden in hun haast om de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog te verslaan, waren er geen aanwijzingen dat de maan miljarden liters water bevatte.

Maar in 2009 deed NASA de verrassende ontdekking dat er mogelijk water op de maan was, nadat het doelbewust een raket in een van de kraters van de maan had geslagen, waarbij een pluim van een stof vrijkwam die hydroxyl wordt genoemd, een sleutelindicator voor water. .

Astronomen konden geen tekenen van water zien omdat bemanningen van oudsher op de evenaar van de maan landden, waar de dagtemperaturen 120 graden Celsius (248 graden Fahrenheit) bereiken.

Maar de temperaturen op de Noord- en Zuidpool dalen tot -230°C (-382°F), laag genoeg om watermoleculen zich gedurende miljarden jaren als ijs te laten ophopen.

De mogelijkheid van water op de maan zou ongelooflijk nuttig kunnen zijn voor langetermijnplannen om een ​​menselijke aanwezigheid op de maan op te bouwen.

NASA is van plan om uiteindelijk een Lunar Gateway-ruimtestation te bouwen dat zou kunnen dienen als lanceerplatform voor astronauten om van en naar de aarde te reizen.

Als er water op de maan is, kan dit astronauten van waardevolle hulpbronnen voorzien, zoals het leveren van zuurstof door het splitsen van H2O-moleculen die ook als raketbrandstof kunnen worden gebruikt.

Het water zou astronauten ook van het broodnodige water kunnen voorzien, waardoor de kosten van maanverkenning effectief zouden worden verlaagd – het transporteren van één liter water van de aarde naar de maan kost momenteel $1,2 miljoen.

Als NASA er dit jaar in slaagt astronauten naar de zuidpool van de maan te sturen, zullen de Verenigde Staten opnieuw andere landen inhalen, waaronder Japan en India, die van plan zijn in 2026 een gezamenlijke missie te lanceren.

China heeft naar verluidt plannen om in hetzelfde jaar op de zuidelijke regio van de maan te landen en is van plan om tegen 2030 een onderzoeksstation op het oppervlak te bouwen.

Al deze plannen komen bovenop de plannen van NASA voor de tweede lancering van de maanlander, bijgenaamd Odysseus, op een SpaceX Falcon 9-raket, slechts een maand na de mislukte lancering.

Als de tweede poging slaagt, zal dit de eerste keer in ruim vijftig jaar zijn dat een Amerikaanse raket op de maan landt.

De Falcon 9-raket zal een baan van 380.000 kilometer (236.100 mijl) rond de aarde bereiken, en eenmaal in een baan om de aarde zal Odysseus zich van de raket scheiden en zijn reis naar het zuidelijke oppervlak van de maan beginnen.

NASA verwacht dat Odysseus in de loop van een week door de ruimte zal reizen en op 22 februari zal landen.

Op 8 januari mislukte de lanceringspoging van Peregrine nadat er een paar uur na de lancering een brandstoflek ontstond en tien dagen later in de atmosfeer opbrandde toen het terugkeerde naar de aarde.

Stephen Altemus, CEO van Intuitive Machines, die de maanlander bouwde, denkt dat er ongeveer 80 procent kans is dat het bedrijf erin zal slagen Odysseus op de maan te laten landen.

“We stonden op de schouders van iedereen die het vóór ons probeerde”, vertelde Altimus aan CNN, eraan toevoegend dat dit niet slechts een eenmalige missie was.

“Het is helemaal geen eenmanszaak”, zei Altemus tegen de krant. “We hebben een maanprogramma gebouwd met als doel regelmatig naar de maan te vliegen.”