Pete Alonso slaat zijn 19e homerun en de Mets winnen de finale tegen de Cubs

Chicago – Zo hoort het eruit te zien.

Na twee dagen strijd in het late voorjaar van Chicago, zagen de Mets er donderdagavond uit als een ander team in een 10-1 uitbarsting van de Cubs. Ze scoorden 15 hits, hun op één na hoogste totaal van het seizoen (en hun hoogste in bijna een hele kalendermaand). Ze kregen sterke pitching, met name van Carlos Carrasco. En ze combineerden het allemaal om hun laatste wedstrijd op Wrigley Field te redden nadat ze er twee op rij hadden verloren.

“Het komt allemaal samen,” zei Carrasco.

Hoewel Carrasco verwees naar zijn succes op de heuvel, had hij het misschien ook over het hele team. Het was dat soort optreden, dat soort nacht.

En gedurende het hele proces waren drie factoren een beetje groter dan de rest:

Zoet koekje
Degenen die zich zorgen maakten over de vorm van Carrasco kregen donderdag wat opluchting, aangezien Carrasco niet alleen zijn beste start van het seizoen gaf, maar misschien wel zijn beste optreden sinds afgelopen juli. Het was lang geleden dat Carrasco één punt of minder had toegestaan ​​terwijl hij ook een swing maakte in de zevende inning. Achteraf gaf Carrasco toe dat hij zich dit jaar nog nooit zo had gevoeld.

Van bijzonder belang was de discrete verandering van Carrasco, die vijf van de negen geuren van de nacht veroorzaakte. Carrasco zal waarschijnlijk niet snel zijn oude snelheid uit het midden van de jaren 90 terugkrijgen, aangezien hij wankelt met een botspoor in zijn rechterelleboog die hem momenteel geen ongemak bezorgt. Maar als hij effectief kan spelen op een low-90s fastball, terwijl hij ook een paar verschillende marges mixt, is er reden om aan te nemen dat de 36-jarige nog steeds kan gedijen.

“Als ik dat soort kleingeld heb, wil ik niet stoppen ermee te gooien”, zei Carrasco. “Ik kan veel grondballen krijgen.”

Achter Justin Verlander en Max Scherzer hadden de Mets geen stabiele derde optie in de rotatie. Als Carrasco weer zo’n werper kan worden, zal de biedsituatie van het team er aanzienlijk anders uitzien.

“We weten allemaal wat dat voor ons kan betekenen”, zegt manager Buck Showalter.

transversale polaire kracht
Met het grootste deel van de wedstrijd nog in de hand in de zevende inning, viel Pete Alonso Michael Rooker aan die zijn fastball aan de buitenrand van de slagzone knipte, hem hard sloeg en vervolgens zag hoe de wind hem 112 meter over de rechter veldomheining droeg. . Daarbij sloot Alonso zich aan bij Dansby Swanson als de enige rechtshandige slagman die dit seizoen diep in dit deel van Wrigley Field ging.

Tijdens de twee maanden van het seizoen werden de cijfers en feiten over Alonso iets om naar te kijken. Hij is bijvoorbeeld een van de slechts negen spelers die in zijn eerste vijf seizoenen minstens 165 homeruns sloeg, waarmee hij zich bij notabelen als Ralph Keener, Albert Pujols, Joe Dimaggio en Ted Williams voegde.

Alonso leidt de grote competities in homeruns en de National League in RBI’s. Hij en Jeff McNeil sloegen een succesvolle double steal in de vijfde inning donderdag, waardoor Alonso’s carrièrehit rate steeg naar 91,2 procent. Oh, en hij heeft het hele seizoen maar één fout gemaakt op het eerste honk.

“We praten er met opzet niet zo vaak over”, zei Showalter. “Iedereen doet zijn projecties en alles over de manier waarop dingen kunnen gaan, maar hij speelt ook heel hard.”

aan het rijgen
Buiten Alonso is de misdaad in New York niet ontworpen om steevast zombies te treffen, zoals de meeste andere kanshebbers. De Mets blijven, net als vorig seizoen, rond het competitiegemiddelde op de energieafdeling. Het was dus bemoedigend voor Showalter om de streak van aanval samen multi-hit rally’s te zien in de derde en achtste innings.

“Het is slechts een herinnering aan waartoe we in staat zijn en wat we moeten doen”, zei Showalter.

Van bijzonder belang zijn de spellen met meerdere perioden van McNeil, Francisco Alvarez, Brandon Nimmo en Starling Marte – van wie de laatste twee uit recente inzinkingen lijken te komen.

“Dat is wanneer we op ons best zijn – we nemen goede AB-honken, we vestigen ons op de honken en we persen de verdediging”, zei McNeil. “Het leidt tot wat rondrennen.”