Padres 19, Cubs 5: Wat een zielig excuus voor een honkbalteam

Oh, ik walgde vroeger.
Nu probeer ik grappig te zijn

– Elvis Costello, “Engelen willen mijn rode schoenen”

Er zijn een aantal manieren waarop ik dit had kunnen aanpakken in de samenvatting van deze game (en geloof me, ik heb bijna allemaal aan ze gedacht).

Ik dacht eraan om hierheen te komen en gewoon te zeggen:

“De Cubs verloren van Padres 19-5Donderdagmiddag spelen de teams weer.”

…en daar een einde aan maken.

Was je geamuseerd?

Dat is alles wat we nog hebben, toch? Ik bedoel, ik heb in de jaren ’60 meer dan 100 welpen verloren en seizoenen verloren, ook al begreep ik op dat moment waarschijnlijk niet de ware betekenis ervan. Ik heb in 1980 een verliesseizoen van 98 meegemaakt en wat in 1981 een verliesrecord zou zijn geweest als de staking er niet was geweest en zo voel ik me, het einde van een Wrigley-eigendomstijdperk met jongens als Joe Strain en Mike Lom op de team.

Ik bedoel, waarom zit Daniel Norris nog steeds in dit team? Waarom draagt ​​Andrelton Simmons nog steeds het Cubs-kostuum?

“Zielig” verschijnt hier in de kop en dat is precies hoe ik me voel over de negen-game losing streak van de Cubs, waarin ze wonnen met 84-26, wat neerkomt op het verliezen van elk van die negen games met 9-3 punten. Het was de derde keer dit jaar dat de Cubs minstens 18 keer in een game binnenkwamen, een evenaring van een franchiserecord uit 1975.

Ik ben hier een soort van bewustzijn aan het doen, dus vergeef me als de rest van dit een beetje onsamenhangend lijkt. Het lijkt me waardeloos, nietwaar, om de stoet van Padres-lopers te vertellen die over het bord gingen of partij na partij uitroeiing aanboden tegen de Cubs-schutters. Padres ging van 11 naar 19 met RISP. De Cubs sloegen 11 met RISP… in de hele losing streak, op 94 hits in slagbeurt, dat wil zeggen… geeft u echt om het exacte slaggemiddelde? “Verschrikkelijk” zou genoeg moeten zijn.

Nou, je hebt wat hoogtepunten. De Cubs hadden in deze wedstrijd zelfs een voorsprong nadat Caleb Killian de eerste keer twee keer werd geraakt.

Het punt is, twee van de vier runs in de tweede helft werden opgenomen op circuits die vol stonden met de regels. Ik bedoel… dat is niet echt het kijken waard, toch?

De andere twee opgenomen op dit nummer waren Christopher Morrell [VIDEO].

Dus dat was prima.

Killian bracht de leiding terug in de vierde inning en de wedstrijd was in wezen voorbij, hoewel de Cubs op dat moment slechts één verschil achter stonden.

Dit is waar ik opnieuw zeg: “Waarom zit Daniel Norris nog steeds in dit team?” Omdat Norris tegenover vier spelers stond en geen van hen stopte. (Dit is een onderwerp geworden, wat Mychal Givens dinsdag deed.)

Heeft iemand van de frontoffice van Cubs een antwoord op deze vraag? (Geef daar geen antwoord op).

Muriel zorgde voor wat korte opwinding Toen hij terugkwam op 6 [VIDEO].

Toen scoorden de Padres meer ontsnappingspunten dan Alec Mills, en waarom niet de eerste man uit de pen in dit spel op aarde. Eric Stout was het enige doelloze uitje van de welp-werper ’s nachts, en hoewel ik veronderstel dat dat prima is, zal iemand van jullie zich herinneren dat Eric Stout over vijf jaar een welp was? (Niets persoonlijks voor Eric, en ik weet zeker dat hij een aardige vent is, en zijn familie zal hem herinneren, omdat ze uit de omgeving van Chicago komen.)

Om 16-5 in de negende inning genoten we weer van Frank Schwendel Beeching, ik weet dat sommigen van jullie de shooter-modus beu zijn en als de Cubs echt betere shooters hadden, zouden we dit niet zien, maar kom op zeg me dat dit niet zo is onderhoudend:

32 mph toonhoogte. (En geloof me, Gameday, dat was geen “curve ball.”) Ik zou zeggen dat de meeste BCB-lezers zo snel een honkbal kunnen gooien. Frank Schwendel is elke man! On the Hill is de fysieke belichaming van elke honkbalfan die denkt: “Dat kan ik!” Want ja, vrijwel zeker Kan doe het!

Toen sloeg hij Luke Voit voor een homerun van Frank The Tank die lang en lang en lang duurde:

Dat was, mijn vrienden, de langste homerun op Wrigley Field dit jaar. (Tot nu toe in ieder geval.) Ook, nogmaals, Gameday, dat was geen “slider”.

Hoe niet te amuseren? Want als je niet om zoiets lacht… wordt het super frustrerend.

Het is een honkbalaxioma dat geen enkel team zo slecht is als het wordt als ze aan het verliezen zijn. Deze regel stelt echter de grenzen van deze verklaring op de proef.

Wat ik niet echt kan vertellen over de verkoop van Cubs na 2021, is waarom ze zo slecht zijn op Wrigley Field. Sinds 2021 verkoop:

Welpen thuis: 19-44
Welpen onderweg: 25-32

Zelfs de vreselijke welpen van 1980 en 1981, naar wie ik eerder in deze samenvatting verwees, waren op zijn minst enigszins dicht bij 0,500 in Wrigley:

1980-81 Welpen thuis: 64-74
1980-81 Welpen onderweg: 38-89

Het is net de andere dag, alleen voor een heel jaar.

Sorry voor de puinhoop hier, maar dit team is een puinhoop en ik weet dit: het eigendom en het management van de welpen zullen iets moeten doen aan de erbarmelijke staat van hun volgende honkbalteam buiten het seizoen, anders lopen ze het risico een fanbase op te blazen die overgenomen door decennia van precisielandbouw om het te vergaren.

Wacht, nog één ding: toen het spel afgelopen was, speelde de organist van Wrigley Field voor de tweede keer op rij “Do not Dream It’s Over” van Crowded House. De gebiedende wijs van het lied zegt:

hallo nu oh nu
Droom niet dat het voorbij is
hallo nu oh nu
Wanneer de wereld komt
Ze komen, ze komen
om een ​​muur tussen ons te bouwen
We weten dat ze niet zullen winnen

Ik bedoel, Kom op. Dit is gewoon een belediging voor een belediging.

Nou, je bent nu klaar met die samenvatting. Hoop dat het beter is dan het spel. Oh, nog een ding: de Reds verloren ook, dus voorlopig schuwen de Cubs de laatste plaats op NL Central.

De Cubs zullen donderdagmiddag een ‘sweep’ van vier wedstrijden van Padres proberen te voorkomen. Matt Swarmer begint met Cubs en Joe Musgrove gaat naar San Diego. De speeltijd is 13:20 uur CT en tv-uitzendingen zijn via Marquee Sports Network. Opgemerkt moet worden dat de Cubs slechts twee keer werden weggevaagd in een reeks van vier wedstrijden door Padres, in San Diego in 2006 en in Wrigley in 2010. Persoonlijk zou ik willen dat die uitspraak na de wedstrijd van vandaag waar blijft.