Op de maan is water van de zon gevonden: ScienceAlert

Er is een nieuwe stofanalyse uit gehaald Maan Er wordt gesuggereerd dat het water in verband met het maanoppervlak afkomstig zou kunnen zijn van de zon.

Meer specifiek kan het het resultaat zijn van waterstofionen die worden gebombardeerd door de zonnewind, in botsing komen met het maanoppervlak, in wisselwerking staan ​​met metaaloxiden en zich binden met verdreven zuurstof. Het resultaat is water dat zich in grote hoeveelheden in maanregoliet kan verbergen op middelhoge en hoge breedtegraden.

Dit heeft implicaties voor ons begrip van de bron en distributie van water op de maan – en kan relevant zijn voor ons begrip De oorsprong van water op aarde.

De maan ziet eruit als een zeer droge stofbal, maar recente studies hebben aangetoond dat er een bal is veel water ginder Meer dan iemand vermoedde. Het is duidelijk dat ze niet in meren en meren drijven. het is een gebonden in maanregolietmogelijk latent Als ijs in permanent beschaduwde kratersen isoleer het Bollen van obsidiaan.

Dat leidt natuurlijk tot vragen, zoals hoeveel water is er precies? Hoe wordt het verdeeld? Waar kwam het vandaan? De laatste vraag heeft waarschijnlijk meerdere antwoorden.

Een deel zou er vandaan kunnen komen asteroïde invloeden. sommige vanaf de grond. Eén mogelijke bron is echter niet het eerste dat in je opkomt als je je kosmische regenwolken voorstelt.

Om eerlijk te zijn, druipt de zon niet bepaald van het vocht, maar de wind is zeker een betrouwbare bron van waterstofionen met hoge snelheid. gids die omvat Analyse van maanvuil van de Apollo-missies bracht eerder de sterke mogelijkheid naar voren dat de zonnewind verantwoordelijk is voor ten minste enkele van de maancomponenten van water.

Nu heeft een team van onderzoekers onder leiding van geochemisten Yuchen Xu en Heng Sitian van de Chinese Academie van Wetenschappen chemie gevonden in granen die zijn teruggewonnen door de Chang’e-5-missie die een zonnebron voor maanwater ondersteunen.

Ze bestudeerden 17 korrels: 7 olivijn, 1 pyroxeen, 4 plagioklaas en 5 glas. Dit waren allemaal, in tegenstelling tot de monsters op lage breedtegraad verzameld door Apollo en Luna, van a Regio op de middelste breedtegraad van de maan, verzameld uit de jongste bekende maan vulkanische basalt, uit een droog basaltbed.

Met behulp van Raman-spectroscopie en energie-dispersieve röntgenspectroscopie bestudeerden ze de chemische samenstelling van de buitenranden van deze korrels – 100 nm. graan schaal Het is het meest blootgesteld aan ruimteweer en verandert daarom veel in vergelijking met de binnenkant van het graan.

De meeste van deze randen vertoonden een zeer hoge waterstofconcentratie variërend van 1.116 tot 2.516 ppm, en zeer lage deuterium/waterstof-isotoopverhoudingen. Deze verhoudingen komen overeen met de verhoudingen van deze elementen die aanwezig zijn in de zonnewind, wat aangeeft dat de zonnewind in botsing kwam met de maan, waarbij waterstof op het maanoppervlak werd afgezet.

Ze ontdekten dat het watergehalte afkomstig van de zonnewind op de landingsplaats Chang’e-5 ongeveer 46 delen per miljoen zou moeten zijn. Dit komt overeen met teledetectiemetingen.

Om te bepalen of waterstof in maanmineralen kon worden bewaard, voerden de onderzoekers vervolgens verwarmingsexperimenten uit op sommige van hun korrels. Ze ontdekten dat de korrels na het begraven daadwerkelijk waterstof konden vasthouden.

Ten slotte voerden de onderzoekers simulaties uit over het behoud van waterstof in maanbodem bij verschillende temperaturen. Hieruit bleek dat temperatuur een belangrijke rol speelt bij het infunderen, migreren en uitgassen van waterstof op de maan. Dit betekent dat veel van het water afkomstig van de zonnewind kan worden vastgehouden op middelhoge en hoge breedtegraden, waar de temperaturen koeler zijn.

Een model gebaseerd op deze bevindingen suggereert dat de poolgebieden van de maan rijker zouden kunnen zijn aan water van de zonnewind – informatie die zeer nuttig zou kunnen zijn voor het plannen van toekomstige verkenningsmissies naar de maan.

Polaire maangrond kan meer water bevatten dan Chang’e-5-monsters. zegt kosmochemicus Yangting Lin Chinese Wetenschapsacademie.

“Deze ontdekking is van groot belang voor het toekomstige gebruik van waterbronnen op de maan. Door de deeltjes te sorteren en te verwarmen, is het water in de maanbodem relatief eenvoudig te exploiteren en te gebruiken.”

Onderzoek gepubliceerd in PNAS.