Oorlogsnieuws tussen Rusland en Oekraïne: Live Updates

VERSOIX, Zwitserland — Telefoons die rinkelen in een kantoor nabij de rustige oevers van het Meer van Genève herinneren voortdurend aan de verwoesting zo’n 1500 mijl verderop in Oekraïne.

Verwarde bellers hopen enig teken van dierbaren te vinden, waaronder velen die weken geleden vermist werden. Tientallen Oekraïners gedood bij bomaanslag in door Rusland gecontroleerd detentiekamp. Het afhandelen van de oproepen – ongeveer 900 per dag – zijn medewerkers van het Internationale Comité van het Rode Kruis, dat helpt bij het lokaliseren van mensen die verloren zijn gegaan bij conflicten en rampen over de hele wereld.

“Ze was op straat. Ik hoorde sirenes van luchtaanvallen, kleine explosies, mensen die schreeuwden”, zei Matthias Issev, die vertelde over de oproep van een Oekraïense vrouw die haar man zocht. “Toen ze bij ons kwam, wilde ze niet meer omhoog.”

Sommige bellers bedanken iedereen die wil luisteren; Velen verdrinken in ellende. Aan de frontlinie van het ICRC Central Tracing Agency dhr. Er zijn telefoonoperators zoals Issave, die al meer dan 150 jaar werkt aan het herenigen van mensen die door oorlog zijn verscheurd. Het werk stopt niet wanneer de gevechten stoppen – het gaat door met zaken die dateren van vóór de burgeroorlog in Libanon in de jaren zeventig.

In de oorlog in Oekraïne probeert het Rode Kruis zo’n 13.000 mensen op te sporen – Russen en Oekraïners, soldaten en burgers – in zijn grootste opsporingsoperatie sinds de Tweede Wereldoorlog. Maar telefoonoperators hebben ook te maken gehad met misbruik sinds de explosie van vorige maand in een detentiekamp in Olenivka, een stad in het door Rusland gecontroleerde oosten van Oekraïne. Summoners hekelen ze als passief en verraderlijk of als partij kiezen in een conflict.

“We zijn een enorme hoeveelheid haatzaaiende uitlatingen tegengekomen”, zegt Esperanza Martinez, hoofd van het Oekraïne-crisisteam van het agentschap. Dreigende telefoontjes en e-mails, waaronder doodsbedreigingen, vormen een nieuwe bedreiging voor het humanitaire werk van het agentschap, zei ze.

Het Rode Kruis fungeert als neutrale tussenpersoon tussen strijdende partijen onder de Geneefse Conventies, die de details van hun gevangenen moeten verstrekken en toegang moeten verlenen. Maar er bestaan ​​nog steeds misvattingen over de rol van het bureau, waaronder de overtuiging dat het de veiligheid van gevangenen kan garanderen of partijen kan dwingen zich aan de oorlogswetten te houden.

Ambtenaren van het Rode Kruis bezochten in mei het kamp van Olenivka om gevangenen in de gaten te houden en watertanks te leveren. Maar ze konden geen overeenstemming bereiken met de Russische autoriteiten Check it out na de ontploffing, waardoor de grenzen van de hefboomwerking van het bureau worden blootgelegd. Rusland en Oekraïne geven elkaar de schuld van de bomaanslagen.

“Veel van wat we doen is stil”, zei mevrouw Martinez: “We worden erdoor gestigmatiseerd.”

Dergelijke verklaringen bieden weinig troost voor bellers zoals de Oekraïense moeder die telefoniste Louis Depuyt ontving. Ze zag op het sociale netwerk van Telegram van haar krijgsgevangene zoon gebroken tanden, een blauw oog en andere tekenen van mishandeling.

“Ze huilde, haar stem trilde, je kon haar paniek voelen”, zei Mr. zei deputy. “Je hebt te maken met veel emoties, veel angst, veel woede.”

De constante blootstelling aan pijn en lijden eist zijn tol van operators, zelfs degenen die e-mailvragen behandelen. Toegewezen aan de oproep van een vrouw die op zoek is naar haar dochter, barstte Inna Lashenko van het opsporingsteam in tranen uit.

“Mijn mooie meisje, ik ben bij je. Ik hou heel veel van je”, zei mevrouw Lazenko, een moeder van twee, terwijl ze het bericht hardop begon voor te lezen. Haar stem brak en ze stopte om haar ogen af ​​te vegen. Ze kon alleen fluister de laatste woorden van het bericht: “Alsjeblieft, help me.”