Ontmoet rijke kunstverzamelaars die galerijen in hun huizen hebben

Miljonair Grant Cardone, die al zo’n vijftien jaar kunst verzamelt, zegt dat hij een spontane koper is.

“Ik beschouw mezelf niet als een kenner”, zei hij tegen CNBC. “Ik ben erg nieuw in de kunstwereld. Als ik het leuk vind, koop ik het. Het maakt me niet uit wie het heeft gedaan.” Naast de stukken die overal in zijn huis worden tentoongesteld, heeft Cardone ook een kunstgalerie waar hij zijn uitgebreide collectie kan huisvesten.

CNBC sprak met Cardone via een videogesprek – achter hem in zijn thuiskantoor in Miami stond een titelloos stuk van de Amerikaanse graffitikunstenaar Retna dat Cardone op een online veiling had gekocht.

“Ik klikte op de knop – ik heb niet echt onderzoek gedaan… en ik kreeg het stuk… en ik kwam hier en ik vond het absoluut geweldig”, zei hij. Hij zei dat hij “misschien $ 140.000” voor het werk had betaald.

Langs een gang in het huis van Cardone staan ​​twee stukken van de Amerikaanse popartiest Burton Morris, die beide rode Coca-Cola-flessen voorstellen, opgesteld in een zich herhalend patroon genaamd Coca-Cola 50A en Coca-Cola 50B. “Ik kocht dit van Tommy Hilfiger… het herinnert me aan het belang van maat”, zei Cardone, modeontwerper Hilfiger, de vorige eigenaar van het huis.

Cardone, A Investeerder in onroerend goed De auteur van het boek “De 10

“[Followers are] Ik begon kunst te zien en zei: hé, weet je, [has] Was dat goed voor je? En ik zeg, ja, dat is goed voor mij…het is beter dan de dollar of de euro…de aandelenmarkt geeft me geen enkele voldoening, ik ga niet terug om naar mijn Apple-aandelen te kijken en me goed te voelen over het. Maar ik loop mijn galerie binnen, of de keuken of mijn kantoor in en ik zie een stuk en ik heb het gevoel dat het absoluut geweldig is.

In de Cardone Gallery – compleet met kamerhoge ramen en een bewaker – bevindt zich een werk van de hedendaagse Amerikaanse kunstenaar Kenny Scharf met de titel “Blipsibshabshok” (1997), een abstract schilderij met kleurrijke futuristische symbolen. Cardone bezit een tweede Scharf, “Controlubus” (2018), een prachtig portret van een meerpotig rood wezen, dat hij voor $ 279.400 van het veilinghuis kocht Philips.

“Dit is Basquiat hier. Het origineel zal 45 miljoen dollar waard zijn”, zei Cardone, wijzend op een editie van het werk van Jean-Michel Basquiat getiteld “Flexible” (1984/2016). Het origineel werd verkocht door het veilinghuis Phillips voor $ 45,3 miljoen In 2018 zei hij: ‘Ik heb dit stuk met het huis gekocht’, verwijzend naar een werk van Basquiat getiteld ‘Read More’ van de hedendaagse Amerikaanse kunstenaar Al-Basir Holly.

Grant zei dat hij uit instinct stukken kiest om te kopen. “Ik zal proberen er vanaf te blijven. En als ik het blijf zien, of erover blijf nadenken, kom ik terug en zeg: ‘Oké, ik zou dit moeten hebben'”, zei hij.

“Ik ben van plan om nooit iets van dit spul te verkopen. Het is echt voor mijn eigen plezier. En weet je, kunst maakt me gelukkig”, zei hij.

Voormalig zakenbankier Christian Levitt heeft een andere aanpak. Hij verzamelt al bijna 30 jaar kunst, beginnend met oude schilderijen en Romeinse, Griekse en Egyptische oudheden, voordat hij overging op stukken van vrouwelijke abstract-expressionistische kunstenaars.

Naast het bezitten van een kunstmuseum in Mougins, Frankrijk, geeft Levitt rondleidingen langs de kunstwerken aan de muren van zijn huis in Florence, Italië, waar hij zes maanden per jaar woont – je zou kunnen zeggen dat zijn hele huis een kunstgalerie is. “Het is een soort museum met een privérondleiding”, vertelde Leavitt telefonisch aan CNBC.

Het Levitt House ligt in de buurt van de beroemde Ponte Vecchio-brug van de stad en beschikt over plafonds van 6 meter hoog, originele fresco’s en twee verdiepingen met kunstwerken, allemaal gemaakt door vrouwen. De collectie bestaat voor een groot deel uit abstract expressionistische werken van kunstenaars als de impressioniste Mary Cassatt en de surrealiste Dorothea Tanning.

Een of twee keer per week nodigt Levitt kleine groepen uit om zijn collectie te bekijken en geeft vaak zelf rondleidingen. De groepen bestaan ​​soms uit studenten van Amerikaanse hogescholen met buitenposten in Florence, zoals Harvard University en New York University, of komen uit musea of ​​verzamelingen van opdrachtgevers.

Hij zei dat een schilderij van de Amerikaanse kunstenaar Joan Mitchell uit 1977 een van de meest prominente bezittingen van de Levitt-collectie is. Het grote stuk is getiteld “Toen ze weg waren“, ongeveer 240 cm lang en 180 cm breed, hangt in zijn eetkamer.

Het werd in 2015 door Levett overgenomen voor ongeveer $ 2,8 miljoen.

“Het schilderij zal op een veiling nu waarschijnlijk tussen de 15 en 18 miljoen dollar waard zijn. Mitchell is altijd een van de belangrijkste vrouwelijke schilders van de 20e eeuw geweest.^j ‘Eeuw,’ zei Leavitt.

Hij prees ook het olieverfschilderij van Elaine de Kooning van John F. Kennedy, gemaakt in opdracht als onderdeel van een serie portretten van de voormalige Amerikaanse president in 1963. Levitt kocht het kunstwerk in 2020 en betaalde ongeveer $ 600.000.

Leavitt zei dat hij zijn huis deels openstelt voor studenten omdat dit interesse zou kunnen wekken in het ondersteunen van kunst in de toekomst. “Studenten… vormen de essentie van de kunstwereld”, zei hij.

Het werk van vrouwelijke kunstenaars staat in het middelpunt van Levitts interesse, en hij staat op het punt zijn museum in Frankrijk te heropenen als tentoonstelling. Museum van vrouwelijke kunstenaars van Mougins Op 21 juni. Momenteel verkoopt hij de voormalige collectie kunstwerken en antiquiteiten van het museum via een reeks… Verkoop bij veilinghuis Christie’s in LondenDat heeft tot nu toe bijna £9,5 miljoen ($11,9 miljoen) opgebracht.

In een unieke kunstruimte in Berlijn wonen het echtpaar Christian en Karin Boros in een penthouse van 600 vierkante meter boven hun privécollectie. de Boros-groep Het gebouw is gehuisvest in een voormalige bunker uit de Tweede Wereldoorlog en is een ruime hoogbouw die het echtpaar in 2003 heeft verworven en een aantal jaren heeft verbouwd tot een tentoonstellingsruimte van vijf verdiepingen, met hun huis op de zesde verdieping.

De bunker bood tijdens de oorlog plaats aan maximaal 4.000 mensen en werd later gebruikt als opslagplaats voor tropisch fruit voordat het een nachtclub werd. Volgens Raoul Zollner, directeur van de Boros Foundation, is bij de verbouwing tot tentoonstellingsruimte en woning 450 ton aan betonnen plafonds en muren verwijderd.

Christian, een reclameondernemer, kocht zijn eerste kunstwerk – een schep van de Duitse kunstenaar Joseph Beuys – toen hij 18 was, vertelde hij aan The New York Times. Financiële tijden.

“De bunker is geen museum,” zei Zoellner. “Maar het is een buitengewoon project dat is gestart door een gepassioneerd stel verzamelaars die zich niet hadden kunnen voorstellen hoeveel diamantzagen er nodig zouden zijn om tientallen muren van de bunker af te breken – of wat dat dan zou betekenen. zou beginnen.” Verklaring via e-mail.

Sinds de verbouwing in 2008 hebben bijna 600.000 mensen rondleidingen door de bunker gevolgd, waarbij stukken uit de Boros-collectie ronddraaiend tentoongesteld zijn, aldus Zoellner. Er zijn momenteel 114 werken te zien, met een “focus op het menselijk lichaam in meerdere poses”, zei Zoellner. “Het bedrijf is gebaseerd op de constante drang om geleidelijk de aanpassing van ons lichaam aan technologische apparaten te verbeteren”, zei hij.