Nieuwe James Webb-telescoopfoto’s tonen ‘Penguin en Ei’-sterrenstelsels die met elkaar verweven zijn

“De ‘dans’ van sterrenpinguïns trekken door de zwaartekracht aan dunne lagen gas en stof, die in golven botsen en sterren vormen” Dat meldt NASA in een persbericht. “Zoek die onderdelen op twee plaatsen: als een vis in zijn ‘snavel’ en ‘veren’ in zijn ‘staart’.

De Webb-telescoop heeft alles gedaan waar astronomen op hoopten, vooral dieper in de ruimte kijken dan welke voorgaande telescoop dan ook. En heeft prachtige films geproduceerd. Het universum vastgelegd door de lens en het gereedschap van Webb is prachtig, oogverblindend en levendig. Deze grafiekbeelden demonstreren de opmerkelijke resolutie van de Webb-telescoop, NASA’s $10 miljard kostende opvolger van de nog steeds werkende Hubble-ruimtetelescoop.

Maar de belangrijkste reden dat het web bestaat, is om iets te doen wat Hubble niet kon: ver weg kijken Binnen het infrarode gebied van het spectrum vindt activering plaats Wetenschappers bestudeerden het sterk roodverschoven licht dat door sterrenstelsels werd uitgezonden toen het universum nog heel jong was.

Dit kwam als een grote verrassing. Astronomen gingen ervan uit dat de vroegste sterrenstelsels klein en zwak waren. Dat is niet wat Webb zag.

In plaats daarvan is er een opmerkelijke reeks grote, heldere sterrenstelsels, waarvan er vele superzware zwarte gaten bevatten die hun licht 300 miljoen jaar na de oerknal uitzonden. (Een betere schatting voor de leeftijd van het heelal 13,8 miljard jaar.) De processen van stervorming en samensmelting van sterrenstelsels zijn sneller, efficiënter of anders dan theoretici hebben aangenomen.

Dit is hoe wetenschap zou moeten werken: een nieuw instrument om naar de natuur te kijken, plaatst harde gegevens waar voorheen alleen theorieën, computermodellen en ideeën bestonden.

“De grootste impact die we tot nu toe hebben gehad, is het begrijpen van de eerste miljard jaar. Dat was de elevator pitch om de telescoop te verkopen, en ik ben blij met hoe goed we dat hebben gedaan”, zegt Jane Rigby, senior wetenschapper van Webb universum werkte mee.”

Een onverwacht aantal grote, heldere sterrenstelsels vroeg in het heelal betekent niet dat de oerknaltheorie verkeerd is, haasten Webb-wetenschappers zich hieraan toe te voegen.

“We hebben een stroom aan gegevens, we hebben al deze interessante dingen, en we begrijpen niet waarom”, zegt NASA-astrofysicus Amber Strack. Maar dit betekent niet de ontdekking van een ‘nieuwe natuurkunde’ of iets revolutionairs. ze zei.

‘De oerknal is nog steeds de beste theorie over het heelal’ zei Strack.

Webb keek ook naar het nabije universum, inclusief observaties van het raadselachtige planetenstelsel Trappist-1, waar een cluster van rotsachtige planeten rond een rode dwergster draait. Dit planetenstelsel bevindt zich op een afstand van ongeveer 41 lichtjaar, binnen ons eigen sterrenstelsel en bijna het volgende in het kosmologische schema.

Een actuele astronomische vraag die Webb kan beantwoorden is of rode dwergsterren zo stormachtig zijn dat nabijgelegen planeten hun atmosfeer behouden en plausibel lijken als plekken waar leven zou kunnen gedijen.

“Tot nu toe hebben we geen levensvatbare atmosfeer gevonden op een rotsachtige planeet als de onze”, zei planetair astronoom Heidi Hammel in een e-mail. “Daarvoor is misschien een nog grotere telescoop nodig.”

Zou deze telescoop het eerste onbetwistbare bewijs van buitenaardse wezens kunnen vinden? Rigby zei dat dat onwaarschijnlijk was.

“Persoonlijk denk ik niet dat Webb een carrière gaat vinden. Daar is het niet voor gebouwd,’ zei Rigby. ‘Ik denk dat we erachter kunnen komen wat mogelijk is leefbaar Planeten.”

Astronoom Garth Illingworth van de Universiteit van Californië, Santa Cruz, een van de dromers van het internet eind jaren tachtig, zei dat de telescoop enorme hoeveelheden gegevens heeft verzameld over exoplaneten – werelden die rond verre sterren draaien. Die gegevens moeten nog steeds worden gecombineerd tot een samenhangend beeld, zei hij.

“Het is alsof een buitenaards wezen door een aardse dierentuin loopt, naar een breed scala aan dieren kijkt en vervolgens relaties en overeenkomsten probeert op te sporen”, zei hij.

Webb werd op kerstochtend 2021 gelanceerd en bracht zes maanden door om het schip in goede staat te krijgen terwijl het rond de zon draaide, ongeveer een miljoen kilometer van de aarde. De grote krantenkop destijds was dat de telescoop 344 potentiële single-point-storingen overwon, waaronder het gebruik van een zonnescherm ter grootte van een tennisbaan dat nodig was voor observaties van koude temperaturen in het nabij-infrarode gebied van het spectrum.

Eén van de achttien zeshoekige spiegels van de telescoop kreeg een vervelende inslag van een micrometeoroïde, maar deze had een minimale impact. NASA heeft geprobeerd het risico op dergelijke inslagen te verkleinen door de telescoop te laten vliegen met spiegels die van de reisrichting af zijn gericht.

“We vliegen hem onverwachts, zonder aanhalingstekens, de regen in”, zei Strack.

De telescoop heeft ook gewezen op bekende werelden in ons eigen zonnestelsel. Jupiters ijzige maan Europa, waarvan al lang bekend is dat hij een diepe aardse oceaan heeft, lekt treffend koolstofdioxide, ontdekte Webb. De telescoop zag een waterstroom van 9.000 kilometer van Saturnusmaan Enceladus, die net als Europa een verborgen oceaan onder het ijs heeft, zei Hammel.

“De komende twintig jaar zullen nog spannender worden, omdat we de mogelijkheden van dit geweldige hulpmiddel echt in het onbekende en het onverwachte zullen duwen”, aldus Hummel.