NASA’s Juno-missie ziet een vreemd ‘gezicht’ op Jupiter

Tijdens zijn 54e vlucht, NASAJuno heeft er een foto van gemaakt JupiterJet N7-gebied, waardoor turbulente wolken en de afscheider van de planeet zichtbaar worden. Dit beeld, verwerkt door Vladimir Tarasov, wekte de interesse van wetenschappers en demonstreerde de effecten van pareidolie.

Juno’s verbluffende opname van de noordelijke regio van Jupiter

Op 7 september 2023, tijdens zijn 54e scheervlucht langs Jupiter, legde NASA’s Juno-missie dit beeld vast van de meest noordelijke regio van de gigantische planeet, Jet N7 genaamd. De afbeelding toont turbulente wolken en stormen langs de scheidslijn van Jupiter, de lijn die de dag- en nachtzijde van de planeet scheidt. De lage hoek van het zonlicht benadrukt de complexe topografie van kenmerken in dit gebied, die wetenschappers hebben bestudeerd om de processen die plaatsvinden in de atmosfeer van Jupiter beter te begrijpen.

Pareidolia in de wolken van Jupiter

Zoals vaak gebeurt in Juno-opnamen, lenen de wolken van Jupiter in deze afbeelding zich voor pareidolie, een effect dat ervoor zorgt dat waarnemers gezichten of andere patronen in grotendeels willekeurige patronen waarnemen.

Beeldverwerking door een burgerwetenschapper

Burgerwetenschapper Vladimir Tarasov creëerde deze afbeelding met behulp van onbewerkte gegevens van het JunoCam-instrument. Op het moment dat de eerste opname werd gemaakt, bevond het Juno-ruimtevaartuig zich ongeveer 4.800 mijl (ongeveer 7.700 kilometer) boven de wolkentoppen van Jupiter, op een breedtegraad van ongeveer 69 graden noorderbreedte.

De afbeelding bovenaan dit artikel is bijgesneden. Dit is de volledige mening. Bron afbeelding: NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS, Vladimir Tarasov

Overzicht van pareidolie

Pareidolie is een psychologisch fenomeen waarbij de geest een bekend patroon of beeld waarneemt, vaak een gezicht, in een willekeurige of niet-gerelateerde visuele stimulus. Dit interessante kenmerk van de menselijke waarneming is de reden waarom mensen dierlijke vormen in de wolken zien, het gezicht van een man op de maan herkennen of zelfs Jezus op een stuk toast zien.

De menselijke geest is geprogrammeerd om gezichten te herkennen; Het is een evolutionaire eigenschap die mensen heeft geholpen andere mensen te herkennen en ermee te communiceren. Het vermogen om een ​​gezicht te herkennen is zo diepgeworteld dat onze geest vaak de gaten opvult wanneer we onvolledige of dubbelzinnige visuele gegevens te zien krijgen, waardoor we gezichten zien waar er geen zijn.

Maar pareidolie beperkt zich niet tot gezichten. Het kan zich uitstrekken tot het horen van fantoomgeluiden in willekeurige ruis. Sommigen beweren bijvoorbeeld onduidelijke geluiden te horen in het geluid van een ventilator of patronen te zien in de willekeurige rangschikking van tegels.

Dit fenomeen is door de geschiedenis heen terug te vinden en heeft vele culturele gebieden beïnvloed, van religieuze taferelen tot de kunst. Ongeacht de context dient pareidolie als een fascinerende herinnering aan het krachtige en soms bedrieglijke patroonherkenningsvermogen van de hersenen.