NASA’s Hubble-ruimtetelescoop legt een stervormende ruimtedriehoek vast

NASA’s Hubble-ruimtetelescoop heeft een verbluffend beeld vastgelegd van een “ruimtedriehoek” waar twee sterrenstelsels botsen, wat resulteert in een tsunami met stergeboorte.

Het duo, gezamenlijk bekend als Arp 143, bestaat uit het heldere en vervormde stervormende sterrenstelsel NGC 2445 en het minder lichtgevende sterrenstelsel NGC 24444.

NGC 2445 is vervormd, zodat het een driehoekige vorm lijkt te hebben, met een golf van heldere lichten terwijl sterren zich in een snel tempo vormen uit materiaal dat door de botsing is geschud.

In de VS gevestigde astronomen, van het Center for Computational Astrophysics van het Flatiron Institute in New York en de University of Washington in Seattle, analyseerden beelden die waren gemaakt door een 32 jaar oud observatorium in een lage baan om de aarde.

Ze legden uit dat de sterrenstelsels door elkaar heen gingen en een vuurstorm met een unieke vorm ontstaken, terwijl duizenden sterren tot leven kwamen.

Het sterrenstelsel is doordrenkt van sterrenkijken omdat het rijk is aan gas, de brandstof die sterren maakt, maar het moet nog ontsnappen aan de aantrekkingskracht van partner NGC 2444, waardoor ze worden voorbereid op een kosmisch touwtrekken, dat NGC 2444 lijkt te winnen.

Dansende sterrenstelsels werden gevonden in een catalogus samengesteld door astronoom Halton Arp in 1966, bestaande uit 338 interagerende excentrische sterrenstelsels.

Men geloofde dat deze vreemde sterrenstelsels uitstekende laboratoria waren voor het bestuderen van de fysieke processen die normaal ogende elliptische en spiraalvormige sterrenstelsels vervormen.

Hij was een van de eersten die suggereerde dat galactische ontmoetingen sterren in uitbarstingen zouden kunnen vormen.

Een van de Arp-sterrenstelsels die exploderen met nieuwe sterren is Arp 143, vastgelegd in deze nieuwe afbeeldingen van de Hubble-ruimtetelescoop.

“De simulatie laat zien dat directe botsingen tussen twee sterrenstelsels een manier zijn om ringen van nieuwe sterren te vormen”, zei astronoom Julian Dalcanton.

Daarom zijn stervormingsringen niet ongewoon. Het vreemde aan dit systeem is echter dat het een driehoek van stervorming is.

Een deel van de reden voor deze vorm is dat deze sterrenstelsels nog steeds erg dicht bij elkaar staan ​​en dat NGC 2444 nog steeds door de zwaartekracht aan het andere sterrenstelsel vastzit.

NGC 2444 kan ook een onzichtbare, hete gashalo bevatten die zou kunnen helpen NGC 2445-gas weg te trekken van de kern. Ze zijn dus nog niet helemaal vrij van elkaar en hun ongewone interactie vervormt de ring in deze driehoek.

NGC 2445 is vervormd, zodat het een driehoekige vorm lijkt te hebben, met een golf van heldere lichten terwijl sterren zich in een snel tempo vormen uit materiaal dat door de botsing is geschud. Brede veldbreedte gevonden voor regio Arp 143

De zwakte van de twee sterrenstelsels is ook verantwoordelijk voor het trekken van “parasietachtige filamenten van gas” van hun partner, waardoor de stroom jonge blauwe sterren wordt gevoed die een brug tussen de twee sterrenstelsels lijken te vormen.

Deze rivieren behoren tot de eerste in wat lijkt op een golf van stervorming die begon aan de rand van NGC 2445 en landinwaarts voortzette toen de twee met elkaar in botsing kwamen.

Het team achter de studie schat dat de streamers tussen 50 en 100 miljoen jaar geleden zijn geboren en achtergelaten in de Triangle-regio, waar NGC 2445 zich langzaam terugtrekt uit NGC 2444.

Volgens het team vormen zich nabij het centrum van NGC 2445 sterren die niet ouder zijn dan 1 tot 2 miljoen jaar.

Hubble is zo scherp dat hij in staat is enkele afzonderlijke sterren in de afbeelding op te lossen, ook al zijn de meeste helderblauwe massa’s groepjes sterren. Roze stippen zijn jonge, gigantische sterrenhopen die nog steeds bedekt zijn met stof en gas.

Hoewel de meeste gebeurtenissen plaatsvinden in NGC 2445, betekent dit niet dat de andere helft van het interagerende paar ongedeerd heeft overleefd. De zwaartekracht heeft NGC 2444 uitgerekt tot een vreemde vorm.

Het melkwegstelsel bevat oude sterren en geen nieuwe stergeboorte omdat het zijn gas lang geleden verloor, lang voor deze galactische ontmoeting.

Dit is een goed voorbeeld van de soorten interacties die lang geleden plaatsvonden. ‘Het is een geweldige zandbak om stervorming en de interactie van sterrenstelsels te begrijpen’, zegt Elena Sabi van het Space Telescope Science Institute in Baltimore, Maryland.

NASA’s Hubble-ruimtetelescoop is nog steeds operationeel en heeft meer dan 1,5 miljoen waarnemingen gedaan sinds zijn missie in 1990 begon.

De Hubble-telescoop werd op 24 april 1990 gelanceerd via de spaceshuttle Discovery vanuit het Kennedy Space Center in Florida.

Het is vernoemd naar de beroemde astronoom Edwin Hubble, die in 1889 in Missouri werd geboren.

Hij is misschien wel het meest bekend om zijn ontdekking dat het universum uitdijt en de snelheid waarmee dit plaatsvindt – hij heeft nu de Hubble-constante bedacht.

READ  NASA stopt pogingen om Lucy's lastige zonnepaneel te repareren

De Hubble-telescoop is vernoemd naar de beroemde astronoom Edwin Hubble die in 1889 in Missouri werd geboren (foto)

Hubble heeft meer dan 1,5 miljoen waarnemingen gedaan sinds zijn missie in 1990 begon en heeft bijgedragen aan de publicatie van ongeveer 18.000 wetenschappelijke artikelen.

Het draait om de aarde met ongeveer 17.000 mijl per uur (27.300 kilometer per uur) in een lage baan om de aarde op een hoogte van ongeveer 340 mijl.

Hubble heeft een geleidingsnauwkeurigheid van 0,007 boogseconden, wat vergelijkbaar is met het kunnen schijnen van een laserstraal gericht op het hoofd van Franklin D. Roosevelt op een muntstuk op ongeveer 200 mijl (320 km) afstand.

De Hubble-telescoop is vernoemd naar Edwin Hubble, die verantwoordelijk was voor het creëren van de Hubble-constante en een van de grootste astronomen aller tijden is.

Hubble’s basisspiegel is 2,4 meter (7 voet, 10,5 inch) breed en heeft een totale lengte van 13,3 meter (43,5 voet) – de lengte van een grote schoolbus.

De lancering en publicatie van Hubble in april 1990 markeerde de belangrijkste vooruitgang in de astronomie sinds de Galileo-telescoop.

Met vijf dienstmissies en meer dan 25 jaar in bedrijf, is onze kijk op het universum en onze plaats daarin nooit hetzelfde geweest.