NASA rolt Artemis 1 op bord om WDR . te voltooien

NASA’s eerste geïntegreerde ruimtevaartuig en Space Launch System (SLS) raket voor NASA’s Artemis 1 maantestvlucht keert terug naar Launch Pad 39B in Kennedy Space Center (KSC) in Florida met de hoop de laatste grote test te voltooien voor de inaugurele lancering gepland voor later dit jaar . In mei zijn reparaties en onderhoud uitgevoerd, zowel bij het Vehicle Assembly Building (VAB) in KSC als buiten het Aerospace Center bij de stikstoffabriek van Air Liquide.

Pogingen in april om de demonstratietest Wet Wear Proofs (WDR) te voltooien, werden uitgesteld vanwege meerdere uitval van gasvormige stikstof uit de off-site fabriek en vervolgens weggelaten vanwege problemen met de tweetraps SLS-tankaansluitingen voor vloeibare brandstof van de draagbare actuator. Exploration Ground Systems (EGS) en lead launch processing contractor Jacobs proberen de vlucht- en grondsystemen klaar te maken voor de volgende WDR-poging, ongeveer twee weken nadat het voertuig arriveert op Pad 39B.

Keer terug naar het bord na het oplossen van problemen

Het eerste deel van de Crawler Transporter-2 van VAB draagt ​​de Mobile Launcher-1 met Artemis 1 De auto staat gepland voor kort na middernacht ET op 6 juni, het begin van de reis naar Pad 39B. De afstand van ongeveer vier mijl van High Bay 3 naar het verhoogde kussenoppervlak zal naar verwachting in 8-12 uur worden voltooid, wanneer de Mobile Launcher wordt neergelaten tot een “harde” positie op de stelten.

Het eerste Orion/SLS-vaartuig dat geschikt is voor de maan keert zes weken na vertrek terug naar het platform om aan te pakken De problemen kwamen aan het licht tijdens drie pogingen om in april op natte kleding te oefenen. Er zijn problemen geconstateerd met de vlucht- en grondpadsystemen en de toevoersystemen voor gasvormige stikstof (GN2) in de fabriek van Air Liquide.

Omdat het voertuig niet in staat was om veilig drijfgas te laden en te lossen totdat het onderhoud en de upgrade van de GN2-fabriek waren voltooid en geverifieerd, werd het voertuig eind 25 april teruggestuurd naar VAB om deze problemen op te lossen en parallel op te lossen. Nu ga je weer heen en weer naar het bord om je WDR Countdown Demo-test te voltooien.

Tijdens de padcampagne in april, Een terugslagklep in het ICPS-gasheliumsysteem begint te falen Na het uitvoeren van onderhoud aan het betreffende padsysteem na de 2e WDR-poging op 4 april. NASA besloot om de gedeeltelijk vastzittende klep te omzeilen en een WDR-test uit te voeren die de SLS-fase twee grotendeels uitsloot van het aftellen van brandstof en tip, maar die poging van 14 april werd opgeruimd toen een waterstoflek uit een boegschroefleiding werd gedetecteerd in een primaire stadium van de navel.

Credits: NASA/Ashley Nielsen.

(Fotobijschrift: het Artemis 1-voertuig is op 2 juni te zien op VAB High Bay 3 van het voertuig terwijl het rolde en terug vorige post, een van de weinige “Moving Forward” -missies die parallel werden voltooid met oplossingen en aanpassingen van problemen die werden gevonden tijdens het testen van natte kleding in april.)

Het blijkt dat het werk aan een ander geclassificeerd probleem de tweede uitrol van het bord van de oorspronkelijke projecties eind mei naar begin juni heeft geduwd. Tijdens beperkte stoten gemaakt met ICPS, werd buitenlucht gedetecteerd in een afgesloten ruimte op een van de umbilical-verbindingen van de draagbare actuator naar de bovenste trap.

“We hebben de ICPS-verdekte laarzen aangepast, het gebied dat wordt omsloten door de snelle ontkoppeling van de navelstreng tussen de navelstreng en het voertuig, en hebben extra lekdetectoren toegevoegd aan de kant van vloeibare waterstof om enig zicht te krijgen op mogelijke lekken die kunnen optreden. “Zei Cliff Lanham, senior directeur voertuigoperaties voor het Vehicle Operations Program. NASA’s EGS, tijdens een teleconferentie op 27 mei, “Tijdens Reservoir Operations.”

“We zagen dat er een beetje lucht werd aangezogen [hazardous gas detection system] Dr. John Blevins, NASA’s hoofdingenieur voor het SLS-programma, legde het uit tijdens de telefonische vergadering. “Wij ruimen het op [area] Met warm helium bij deze [quick disconnects] Over deze laars om ijsvorming te voorkomen en over andere situaties. “

“Elke verontreinigende stof, zelfs als het lucht is, verschijnt in ons gevaarlijke gassysteem als potentiële waterstof, en we hebben vier procent [concentration] beperk het. We voegen enkele metingen toe [that] We nemen het [the launch team] kan gebruiken [to] We maken onderscheid tussen deze lucht en waterstof zodat we de systeemtank niet onterecht afsluiten omdat [a] vals alarm.”

“De kofferbak, zoals wij het noemen, is een hoes die omhoog schuift om een ​​plat oppervlak van de auto aan te raken”, verklaarde Dr. Blevins later in een e-mail. “Het biedt niet” [a] Strakke afdichting sinds we het hebben geïntroduceerd [purge] gas in de kofferbak, en deze overdruk is over het algemeen voldoende om te voorkomen dat er lucht in de kofferbak wordt gezogen.”

“[During] Laatste natte jurk, toen we het bad afkoelden, hebben we misschien wat lucht gezogen. De schoen is opnieuw afgesteld om contact van oppervlak tot oppervlak met de machinaal bewerkte stoel op het voertuig te garanderen, en de gesp van de riem is op de juiste manier gepositioneerd om inslikken te voorkomen.

SLS op de LC-39B om het uit te proberen met de originele 850.000 gallon vloeibare waterstofopslagbal voor de pad links. (credit: Nathan Parker voor NSF)

“En aangezien er nog steeds zorgen zijn en het moeilijk is om op deze plek op het kussen te komen, hebben we extra monsterbuizen geplaatst om te scheiden of de lucht wordt aangezogen om ervoor te zorgen dat we geen alarm slaan over verontreinigingen, tenzij het is echt waterstof lekt, wat het zuiveringsproces tijdens het opstarten zou moeten verlichten, “voegde hij eraan toe in de e-mail. “Er waren geen aanpassingen aan de koffer, alleen de buizen om extra monsters te leveren.”

Eerder in mei hebben het EGS en Jacobs .integrated operations team Inname van ICPS helium terugslagklep en geheime waterstoflekkage in de primaire fase Problemen.

“De terugslagklep was in orde”, zei Blevins. “We hebben een klein stukje vuil ingeslikt dat de keerklep open hield, daarom kwam het niet door de terugstroomcontrole. [at the pad in April]. “

Een gebroken rubberen snelkoppeling was de bron van het puin, en Blevins zei dat ingenieurs de oorzaak blijven onderzoeken. “We hebben een foutenboom; we werken door die foutenboom. Er zijn veel duistere dingen die er zijn,” zei hij.

“Al deze worden beperkt, als je wilt, of ze zullen worden beperkt. We willen daar echt serieus naar kijken en geen conclusies trekken over dat specifieke met het heliumvulsysteem. “

“Ik heb veel vertrouwen in het systeem dat we vandaag hebben, omdat we het hebben geröntgend; we hebben gescand op [verify] dat het in de ontwerpconfiguratie is en inderdaad zo is”, voegde Blevins eraan toe. De bouten op de flens van de mast voor vloeibare waterstofstaart van de primaire fase zijn ook opnieuw vastgedraaid nadat ze waren gevonden tijdens controles na de terugslag, zodat ze niet volledig geïsoleerd, maar het is bekend dat waterstoflekken moeilijk te detecteren zijn bij omgevingstemperaturen, dus deze oplossing zal uiteindelijk worden getest tijdens de volgende tankpoging.

De achterste servicemasten die de primaire trap zullen voeden, zijn LH2 en vloeibare zuurstof. Zoals hier te zien is, is de LH2-mast te zien met de e LOX-mast er volledig achter verborgen. Beide goederen-TSM’s zijn verbonden met dezelfde kant van het basisland. (credit: Nathan Parker voor NSF L2)

Ondertussen hebben KSC en Air Liquide medio tot eind mei een langdurige en uitgebreide GN2-leveringstest uitgevoerd op Pad 39B om reparaties en upgrades aan de fabriek te verifiëren. “Ze nemen vloeibare stikstof en er zijn verschillende manieren om de grondstof te vergassen”, zegt Tom Whitmaier, adjunct-adjunct-beheerder van NASA voor de ontwikkeling van Joint Exploration Systems.

“Kan je [use] Stoom generatie. Het ziet eruit als een kleine druppelspoel; Je verwarmt deze vloeistof en verandert het in een gas. Het tweede dat u kunt doen, is dat u luchtwisselaars kunt gebruiken. En luchtwisselaars zijn letterlijk hoe ze klinken, grote koeltorens buiten die vloeibare stikstof verwarmen en omzetten in gas.”

“Ze hebben deze luchtwisselaars toegevoegd naast de stoomgeneratoren die we eerder hadden, en dit is echt een soort riem en jarretel,” voegde Whitmer eraan toe. “Deze extra capaciteit voor de luchtwisselaars en de mogelijkheid om heen en weer te schakelen, voegde echt een geweldige capaciteit toe en we zijn blij om het te hebben.”

“We hebben een langetermijntest aangevraagd en de provider heeft deze geleverd”, voegde Blevins eraan toe. “Elk deel van het profiel [during the test] Het overtrof wat we zouden doen in termen van duur en volume van de stikstofvraag met gesimuleerde weerstand in de pad of dempers. “

“Het is een zeer belangrijke grondstof, wat natuurlijk de reden is voor onze regressie. Ik ben zelfverzekerd, maar ook voorzichtig omdat ik deze grondstof nodig heb. [We] Ik heb hard gewerkt om de apparaten schoon te maken als we de desinfectie niet kunnen bieden, dus ik ben klaar om te gaan op basis van die test.”

Credits: Nathan Parker voor NSF (links), NASA (rechts).

(Fotobijschrift: Artemis 1-ruimtevaartuig op het podium in april. Op de rechterfoto staan ​​Jacobs-technici in op zichzelf staande Atmospheric Protection (SCAPE) array-pakken op het dak van Pad 39B tijdens SLS Booster hydrazine-rechtenactiviteiten. Van links naar rechts: Molly Smith, en Mark K. Smith, Ryan McHenry en David Goetz.)

Tijdens de WDR-poging op 14 april was de tweede ineenstorting van de GN2-voorziening ernstiger omdat de SLS-kernfase nog gedeeltelijk was geladen met vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof. Aangezien drijfgas nog steeds door de leidingen tussen het voertuig en de draagraket en het lanceerplatform bewoog, werd een back-upbron van stikstofgas gebruikt door de opladers bij KSC’s Converter Compressor Facility (CCF) om de lozingen van drijfgas voort te zetten.

De laatste grote test voor de lancering is gepland

Nu de reparaties en upgrades zijn uitgevoerd, duurt het ongeveer twee weken voordat de lanceerteams op Pad 39B en in het lanceercontrolecentrum naast de VAB de Orion, SLS, Mobile Launcher en het bord klaarmaken voor de “lanceringsdag” de volgende dag. natte kleding training, momenteel verwacht op 19 juni [of schedule margin] Lanham zei op 27 mei.

“Het is Florida in juni, dus er worden onweersbuien verwacht, en we zullen ook werken aan eventuele bereikbeperkingen die zich kunnen voordoen.” Het Cape Canaveral Space Force Station (CCSFS) en de Eastern Test Range zijn druk bezig met frequente SpaceX-lanceringen en andere commerciële lanceringen, en WDR is een gevaarlijke operatie die moet worden gecoördineerd met lanceringen bij KSC en CCSFS.

Nu het ICPS-heliumsysteem weer volledig functioneert, is de volgende poging om natte kleding klaar te maken een complete test, bijna identiek aan het aftellen tot de laatste seconden. WDR is gepland als een complete countdown-test van de Orion-, SLS- en grondsystemen om aan te tonen dat de hardware en software klaar zijn om de SLS-motoren en boosters te lanceren om uiteindelijk Artemis 1 te lanceren.

Gedurende de twee weken van het opstarten tot het laden van SLS in twee fasen, zullen teams de voertuig- en mobiele lanceersystemen verbinden met de stroom-, data-, vloeistof- en brandstoftransmissielijnen van Pad 39B. Zoals eind maart werd gedaan voor de eerste WDR-poging, zal het lanceringsteam opnieuw Orion en SLS uitvoeren en controleren of deze verbindingen werken.

Na de kussencontroles is de laatste grote operatie voordat het aftellen begint, het onderhoud van de aandrijfeenheden voor hydraulische systemen op solide raketboosters. De hydraulische krachtbronnen van de Shuttle Heritage Booster zullen worden geladen met hun eigen hydrazinebrandstof, en dan zou het lanceerteam in staat moeten zijn om te beginnen met het aftellen van twee dagen, dat momenteel wordt verwacht in de late namiddag van 17 juni.

Belangrijkste afbeeldingscredits: NASA/Glenn Benson.