NASA brengt de “Christmas Tree Collection” tot leven

NGC 2264, de “Christmas Tree Cluster”, is een sterrenhoop in het Melkwegstelsel Melkwegafgebeeld in een nieuw verbeterde afbeelding die op een kosmische kerstboom lijkt.

• NGC 2264 is een cluster van jonge sterren die gekleurd en geroteerd zijn om de bijnaam “Christmas Tree Cluster” te benadrukken.
• Deze samengestelde afbeelding bevat röntgenfoto’s van Chandra (blauw en wit), optische gegevens van WIYN (groen gas) en infraroodgegevens van 2MASS (witte sterren).
• De leeftijd van de sterren in deze cluster varieert tussen een miljoen en vijf miljoen jaar, vergeleken met de leeftijd van de zon, die 5 miljard jaar bedraagt.
• Jonge sterren zijn vluchtig en produceren krachtige uitbarstingen in röntgenstraling en andere soorten licht, maar niet op een gecoördineerde manier, zoals weergegeven in de animatie.

Kosmische Kerstboom: Het sterrenlandschap van NGC 2264

Deze nieuwe afbeelding van NGC 2264, ook wel bekend als de ‘Christmas Tree Cluster’, toont de vorm van een kosmische boom met de gloed van stellaire lichten. NGC 2264 is eigenlijk een cluster van jonge sterren – tussen de één en vijf miljoen jaar oud – in ons Melkwegstelsel, op ongeveer 2500 lichtjaar van de aarde. De sterren in NGC 2264 zijn kleiner en massiever dan de zon, variërend van sommige minder dan een tiende van de massa van de zon tot andere met een massa van ongeveer zeven zonsmassa’s.

Samengesteld feestelijk beeld: kleuren en rotatie

Deze nieuwe samengestelde afbeelding versterkt de gelijkenis met een kerstboom door middel van kleur- en rotatiekeuzes. De blauwe en witte lichten (die knipperen in de geanimeerde versie – zie onderstaande video) zijn jonge sterren die röntgenstraling uitzenden en die zijn ontdekt door NASAChandra röntgenobservatorium. Optische gegevens van de door NSF ondersteunde 0,9-meter WIYN-telescoop op Kit Peak tonen een gasnevel in de cluster in het groen, consistent met “dennennaalden” in een boom. Tenslotte tonen infraroodgegevens van de Two Micron All Sky Survey voorgrond- en achtergrondsterren in het wit. Deze afbeelding is 160 graden met de klok mee gedraaid vanaf de noordstandaard van de astronoom naar boven gericht, zodat het lijkt alsof de top van de boom zich naar de bovenkant van de afbeelding bevindt.

Deze samengestelde afbeelding toont een kerstboomassemblage. De blauwe en witte lichten (die knipperen in de geanimeerde versie van deze afbeelding) zijn jonge sterren die röntgenstraling uitzenden, ontdekt door NASA’s Chandra X-ray Observatory. Optische gegevens van de 0,9-meter WIYN-telescoop van de National Science Foundation op Kit Peak tonen gas in de nevel in het groen, consistent met “dennennaalden” in een boom, infraroodgegevens van de Two Micron Survey tonen All Sky Survey voorgrond- en achtergrondsterren in het wit . Deze afbeelding is ongeveer 160 graden met de klok mee gedraaid vanaf de noordstandaard van de astronoom, naar boven gericht, zodat het lijkt alsof de top van de boom zich naar de bovenkant van de afbeelding bevindt.

Stellaire dynamiek en observatietechnieken

Jonge sterren, zoals die in NGC 2264, zijn vluchtig en produceren sterke röntgenvlammen en andere soorten variaties die te zien zijn bij verschillende golflengten van licht. De flitsende gecoördineerde verschillen in deze animatie zijn echter kunstmatig, om de posities van de sterren op de röntgenfoto te benadrukken en de gelijkenis van dit object met een kerstboom te benadrukken. In feite zijn de sterverschillen niet gesynchroniseerd.

De verschillen waargenomen door Chandra en andere telescopen worden veroorzaakt door verschillende processen. Sommige worden in verband gebracht met activiteit waarbij magnetische velden betrokken zijn, waaronder uitbarstingen zoals die op de zon – maar veel sterker – en hete plekken en donkere gebieden op het oppervlak van sterren die binnenkomen en verdwijnen terwijl de sterren draaien. Er kunnen ook veranderingen zijn in de dikte van het gas dat de sterren verduistert, en veranderingen in de hoeveelheid materiaal die nog steeds op de sterren valt vanuit de omringende gasschijven.

NASA’s Marshall Space Flight Center beheert het Chandra-programma. Het Chandra X-ray Center van het Smithsonian Astrophysical Observatory controleert de wetenschappelijke operaties vanuit Cambridge, Massachusetts, en de vluchtoperaties vanuit Burlington, Massachusetts.