Lord of the Rings: Golem is niet de personificatie van Tolkiens epos

Op de een of andere manier is het spel ‘ellendig wezen in nood’ niet erg grappig

• Door
  
  Susan Polo
  

• Op die dag 25 mei 2023 om 04:00 uur

Een ding dat je niet kunt zeggen over de orcs van JRR Tolkien is dat ze geen persoonlijkheid hebben. De typische ork van de gewone verbeelding mag dan een trieste, domme klomp zijn, maar voor Tolkien waren ze zijn belangrijkste manier om humor te injecteren in donkere momenten. Lord of the Rings. Elke groep orks zou zeggen “vlees staat op het menu, jongens!” Dat schreeuwde ik niet. In boeken, maar de trilogie van Peter Jackson was perfect.

Dit was in mijn gedachten toen ik aan het spelen was Lord of the Rings: Gollem, het nieuwe op LatR geïnspireerde actie-avontuur van Daedalic Entertainment. Kort na het afronden van de opleiding Gollem, werd ik gevangen genomen door Sauron’s ringwraiths (canon), gemarteld (canon) en in de slavenkuil van Mordor gegooid (canon, geen spoiler!). Een gehurkte en gepantserde ork schreeuwde naar mij – Gollum – om mijn kamer te verlaten en een rij slaven te volgen naar een zwarte ijzeren lift. Hij is in een grote kamer van steen en grillig metaal, met een enge vrouw in het midden die roept: “Het oog ziet alles! Het oog weet alles!”

Maar ik kan de stuurknuppel naar voren duwen en tegen zijn benen aanlopen tot ik er zin in heb. Hij zal nog een NPC blaffen – “Verplaats slaaf!” – en sloeg opnieuw onschadelijk op zijn arm met zijn enkele animatie. Restjes persoonlijkheid vond ik in de eerste paar uur Gollem Meestal verzorgd door mijzelf.

Afbeelding: Daedalic Entertainment/Negan

Sterker nog, ik zou eindeloos in de benen kunnen lopen Elk NPC’s in de kamer, inclusief het enge meisje. De orcs blaften nog een paar keer dat ik niet bij haar in de buurt mocht komen, maar niets weerhield me ervan om weg te dwalen. Ik kon elke orc binnenlopen in elke hoek van elke kamer waar het spel me naartoe bracht. Ik kon op en neer springen. Ik kon het de beestmeester orc aandoen terwijl hij dreigde zijn monsters te voeren. Dat kon ik doen omdat de mijnmeester me een waardeloze graafmachine noemde.

Dat deed ik vaak, en ik ging van de ene kamer naar de andere met een golem vol orks, me afvragend of iemand zou reageren op mijn capriolen. Niemand deed het. In plaats daarvan moest ik compileren wat ik “slavenmissies” ga noemen en doen wat de NPC-blaffers me zeiden te doen.

Oppervlakkig gezien zijn deze allemaal verschillend, maar mechanisch nodigen ze me allemaal uit in een gebied dat chique lijkt, maar eigenlijk maar één pad heeft. Soms stal ik uit de buurt. Soms klom ik. Soms liep ik tegen een timer aan. Als ik ooit de route uit het oog zou verliezen, zou ik op een triggerknop kunnen drukken om “Gollum Sense” te activeren, wat de grijstinten van de wereld veranderde en, zoals de Daedalic had gedaan, enkele feloranje slierten liet zien die in de door mij gekozen richting bewogen. Een gebrek aan vertrouwen in tekenen van spelen in de omgeving.

Uiteindelijk nam ik plichtsgetrouw Gollum mee naar zijn kamer en drukte op X om te slapen, in de veronderstelling dat na een dag zwoegen een filmpje het spel zeker zou versnellen. Helaas werd ik de volgende dag wakker en bevond ik me in dezelfde lift (geen eng meisje deze keer) en door dezelfde gang, om meer slavenwerk te doen, terwijl andere slaven op me spugen met een rooster.

mijn tijd Gollum De reisuitdagingen zijn netjes onderverdeeld in een supercon van lopende (letterlijk kruipende) simulaties en dialoogkeuzes. Daedalic promootte het spel als een kans om letterlijk de gebroken geest binnen te dringen van een slachtoffer van Saurons wreedheid. In mijn ongeveer twee uur ervaring vermoed ik dat Daedalic de Smeagol/Gollum-dynamiek gebruikt voor meer genuanceerde keuzes dan de enkele keuze die ik later tegenkwam.

Afbeelding: Daedalic Entertainment/Negan

Maar zelfs in de meest alledaagse dialoogopties met weinig impact die ik heb gezien, Gollem Het schrijven van Tolkien lijkt te berusten op een onjuiste beschrijving van Gollums ‘persoonlijkheden’. In Lord of the Rings, het is Gollum badass en Smeagol is een lieve, slimme jongen die niets verkeerd doet. Smeagol is gewoon een passieve en hysterische stem, naast Gollums geweld en razernij. Sam noemde hem tenslotte “slinger en stinger”, niet “lekker stinkend”.

Makkelijk antwoord Lord of the Rings: Gollem ‘Waarom maak je een grapje over Gollum, vanwege dat hele Lord of the Rings-gedoe?’ Negeer dat. Maar je kunt je allerlei manieren voorstellen om een ​​geweldige videogame over Gollum te maken. Ik zou op zijn minst graag een gek gollum-visspel voor mobiel zien! ik hou er 100% van Eendspel zonder titelRavotten in stijl door de essentiële beats van Lord of the Rings. Ik ga op zoek naar strategieën voor een ‘puzzelspel’ voor het bouwen van kaarten, waarbij je speelt tegen verloren orcs die door je vijver dwalen en uiteindelijk de eindbaas, die malafide Bilbo Baggins.

Een betere vraag is: “Waarom heb je het gedaan? Dit is Een videogame over Gollum?’ Als je een simulatiespel gaat maken over een boosaardig wezen in een ellendige situatie, moet het zinvol en diepgaand zijn, of het moet dat zijn. Er is de heeheehoohoo-factor. Gebaseerd op de trailers en enkele hints bij de openingstijd Gollem, Ik weet dat de winkel gameplay heeft aan de andere kant van Mordor. Maar het gebrek aan persoonlijkheid heeft de ondergang van mijn opslagbestand (Doom, Drums in the Deep) al bezegeld. Ik heb deze orcs eerder gezien; Ik heb deze Mordor eerder gezien. Het is een versie van Middle Earth, helemaal recht gespeeld, maar ondergedompeld zonder creativiteit of flexibiliteit.

Ik was niet gevangen door orcs. Ik zat gevangen door een spel waarbij ik acht dog-tags moest vinden van acht slavenlichamen die in tunnels verborgen waren voordat ik bij het niet-slavengedeelte van het spel kwam. De herinnering aan de aardbeien heeft Frodo misschien door Mordor gestuurd, maar ik kan het spel uitschakelen.

Lord of the Rings: Gollem Uitgebracht op 25 mei voor Nintendo Switch, PlayStation 4, PlayStation 5, Windows PC, Xbox One en Xbox Series X. De game is beoordeeld op PS5 met behulp van een pre-release downloadcode van Datalic Entertainment. Vox Media heeft een dochteronderneming. Deze hebben geen invloed op de redactionele inhoud, maar Vox Media kan wel commissies ontvangen voor producten die zijn gekocht via gelieerde links. Je kunt erachter komen Meer informatie over het ethisch beleid van Polygon vindt u hier.