Klimaatverandering, COVID doemt op bij de 50e jaarlijkse Iditarod-hondenrace in Alaska

ANCHORAGE, Alaska, 5 maart (Reuters) – 49 zwervers en hun teams van husky’s marcheerden zaterdag door de grootste stad van Alaska om de 50e jaarlijkse Iditarod Trail Dog Run te beginnen, een evenement dat sindsdien is veranderd door klimaatverandering en commercie. Nederig begin.

Het starthek is terug in het centrum van Anchorage, een jaar nadat de COVID-19-pandemie de organisatoren ertoe aanzette de race van 2021 te lanceren vanaf een afgelegen plek aan de rivier ten noorden van de stad en buiten de grenzen van de gebruikelijke menigte toeschouwers.

De deelnemers smeedden een buitengewoon warm en ongewoon

Omstandigheden op de eerste dag van de run, met temperaturen variërend van bevriezen tot ontdooien. Doordrenkt van natte sneeuw staan ​​teams en toeschouwers langs het stadspad.

Gelukkig voor ruiters en hondenteams die gewend zijn aan het koele, kalme weer, is het 17,7 km lange jachthavengedeelte van

De race is gewoon feestelijk, de competitie begint op tijd

Zondag in Willow, ongeveer 120 kilometer rijden naar het noorden.

De openbare route is hersteld naar de traditionele 1.600 kilometer lange afstand van Anchorage naar de goudstromende stad Nome in de Beringzee nadat de route vorig jaar was ingekort vanwege het coronavirus. Er blijven echter veel epidemiologische beperkingen van kracht.

Priesters, vrijwilligers en fans die samenkwamen om de Iditarod-festiviteiten van dit jaar in Anchorage te hernieuwen, hebben de opdracht gekregen zich te verstoppen en andere voorzorgsmaatregelen te nemen om de verspreiding van het aanhoudende virus te voorkomen.

De pandemie dwong ook nog een last-minute overstap. Nick Petty, een senior racer, moest zich terugtrekken uit de race nadat hij positief had getest op COVID-19. Vervolgens stapte viervoudig kampioen Jeff King, die van plan was om aan de wedstrijd van dit jaar deel te nemen, binnen om het Petit Dog Team naar Nome te leiden.

King kreeg dinsdagmiddag het telefoontje van Betty. Hij zei dat Betty hem vertrouwt om een ​​”heel leuk hondenteam” te leiden.

“Ik denk dat hij weet dat ik weet wat ik doe”, zei King in het startgebied van het centrum van Anchorage.

De andere winnaars zijn Dallas Sevy, die vorig jaar een record vijfde overwinning behaalde, en zijn vader, Mitch Sevy, drievoudig kampioen met het Iditarod-snelheidsrecord van acht dagen, 3 uur en 40:13 minuten.

Het deelnemersveld omvat ook Pete Kaiser, die in 2019 de eerste Native Yup’ik-piloot werd die de race won, de Noorse kampioen Joar Leifseth Ulsom van 2018 en viervoudig winnaar Martin Buser.

Levesth Olsom zei dat deze en anderen kanshebbers zouden moeten zijn voor de titel van dit jaar. “Een hele reeks zijn echt goede teams”, zei de Noor in het startgebied in Anchorage.

Zeventien van de deelnemers van dit jaar zijn vrouwen. Iditarod is een van de weinige uitstekende sporten waarin mannen en vrouwen op gelijke voet strijden.

Nederig begin

De Iditarod heeft een lange weg afgelegd in de halve eeuw sinds het begon in 1973 als een nieuw low-budget evenement dat een heel veld van amateurrijders aantrok en de winnaar 20 dagen kostte om te voltooien.

Nu zijn de beste Iditarod-lopers professionals met hightech uitrusting met de logo’s van de sponsors. Teams worden gevolgd door GPS-satelliet en live-verslaggeving wordt wereldwijd uitgezonden naar het publiek via online streamingdiensten. Winnaars bereiken meestal de finish in slechts negen dagen.

Modern racen krijgt veel steun van het bedrijfsleven, hoewel dierenrechtenactivisten die de race de afgelopen jaren hebben veroordeeld als wreed voor honden, sommige bedrijven onder druk hebben gezet om hun steun in te trekken.

Klimaatverandering heeft enkele van de grootste veranderingen teweeggebracht in ’s werelds beroemdste bobsleerace, zoals in het grootste deel van het leven in het hoge noorden.

Drie keer, meest recentelijk in 2017, hebben ongewoon warme omstandigheden Iditarod ertoe gedwongen zijn herstart op de tweede dag – na de ceremoniële lancering in Anchorage – ver naar het noorden, naar Fairbanks, te verplaatsen.

In 2020 liep het extreem dunne Beringzee-ijs dat teams tegen het einde van de race moesten vermijden onder water. Drie ruiters en hun honden moesten worden gered van de kustlocatie op slechts 40 km van de finishlijn van Nome. De lopers die volgden moesten landinwaarts worden omgeleid om stilstaand water te vermijden.

De cyclus, hoewel dit jaar weer volledig operationeel is, is nog steeds enigszins aan het veranderen, met controleposten die zijn verplaatst om het contact met inheemse dorpen in Alaska te verminderen die nog steeds waakzaam zijn tegen de nieuwe uitbraak van het coronavirus vanwege de schaarse middelen voor de gezondheidszorg.

Organisatoren zeggen dat dergelijke voorzorgsmaatregelen geschikt zijn voor de jaarlijkse race ter ere van de beroemde hondenslede-estafetterace gedurende bijna een eeuw om het difterievaccin in 1925 aan Nome te leveren.

“Vaccinaties, honden en de Iditarod gaan ver terug, tot het begin van de race”, zegt Paige Drobney, een student uit Cantwell, Alaska, die vaccinatie promoot namens haar sponsor, een Fairbanks Healthcare Consortium.

(Rapportage door Yerth Rosen in Anchorage) Geschreven door Steve Gorman; Bewerking door Richard Boleyn en David Gregorio

Onze criteria: Thomson Reuters Vertrouwensprincipes.